Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κλιμακώνει ραγδαία τη σύγκρουση ανάμεσα στον Ευρωατλαντικό και τον Ρωσικό Ιμπεριαλισμό, διαμορφώνοντας σκηνικό γενικευμένου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Ως πόλεμος για την κατάκτηση αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής, ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και καμιά έκβαση του δεν μπορεί να εκπληρώσει το δίκιο κανενός λαού.
Από τη μια, το καθεστώς του Κιέβου αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και στην προσπάθεια περικύκλωσής της. Στην ουσία γι αυτόν ακριβώς το σκοπό συγκροτήθηκε από την ΕΕ και τις ΗΠΑ το 2014, με το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν, και μια τέτοια πολιτική υλοποίησε τα επόμενα χρόνια προχωρώντας σε μαζικές εκκαθαρίσεις ρωσόφωνων πληθυσμών στην Α. Ουκρανία και επιχειρώντας να μπει στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη η Ρωσία, μια αδυσώπητη ιμπεριαλιστική μηχανή, που φιλοδοξεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία και διευρύνοντας την ζώνη επιρροής της, να γίνει αυτό που ήταν ο ιστορικός της πρόγονος, η Τσαρική Ρωσία: παγκόσμια υπερδύναμη και μια απέραντη φυλακή των λαών.
Οι λαοί της Ουκρανίας δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Όπως η ιστορία της ταξικής πάλης έχει – συχνά με πολύ οδυνηρό τρόπο- καταδείξει, και το παράδειγμα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνει απόλυτα, η πρόσδεση στο άρμα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλισμού, το μόνο που μπορεί να φέρει για τους λαούς είναι πολέμους και καταστροφές. Παρά τις τρομακτικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι λαοί της Ουκρανίας, μοναδικός όρος για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους απέναντι στη μέγγενη του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των εθνικισμών που απειλούν να τους συνθλίψουν, είναι η αυτοτελής διεθνιστική, πολιτική και ταξική οργάνωση και πάλη.
Κι αν δεν θέλουμε -την ώρα που οι βόμβες και οι πύραυλοι πέφτουν σε κατοικημένες περιοχές-κάτι τέτοιο να ακούγεται εκ μέρους μας σαν ευχολόγιο ή σαν μια ανέξοδη ρητορεία, άλλος δρόμος από την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και την δυναμική αντιπολεμική κινητοποίηση δεν υπάρχει. Ειδικά για τους λαούς και τα κινήματα των χωρών που λαμβανουν ενεργό ρόλο στη σύγκρουση στην Ουκρανία κάτι τέτοιο αποτελεί ηθικό και πολιτικό χρέος.
Το δικό μας χρέος ως προλετάριοι/ες που διαβιούν και αγωνίζονται εντός μιας ευρωπαϊκής Νατοϊκής χώρας που προετοιμάζεται για πόλεμο, είναι όχι μόνο να αρνηθούμε αυτόν τον πόλεμο αλλά και να τον αποτρέψουμε. Ως εργάτες/τριες, καταπιεσμένοι/ες που βιώνουν την ανέχεια, την εκμετάλλευση και την καταστολή, γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα. Βρίσκεται στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει το δικό μας κράτος. Στα χαμηλά μας μεροκάματα, στα ανύπαρκτα πια εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, στη βία της αστυνομίας και στην περιστολή των ελευθεριών μας, στην αποστέρηση των βασικών αναγκών μας για υγεία, στέγαση, ρεύμα και τροφή, στα 26.000 θύματα από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, στους επερχόμενους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, στις ανατιμήσεις.
Τον πόλεμο που σήμερα διεξάγει η κυβέρνηση μας, εμείς θα τον πληρώσουμε. Είτε άμεσα με την μετατροπή μας σε κρέας για τα κανόνια τους είτε έμμεσα με την επιβολή του κόστους των ‘’παράπλευρων συνεπειών’’ του πολέμου και της κοινωνικής καταστροφής που θα ακολουθήσει. Ήδη, οι οικονομικές συνέπειες που προβλέπονται από τον πόλεμο στην Ουκρανία και οι (περαιτέρω) ανατιμήσεις σε τρόφιμα, καύσιμα και ενέργεια, δημιουργούν συνθήκες γενικευμένης ενεργειακής και επισιτιστικής επισφάλειας. Συνθήκες δηλαδή κοινωνικής-ανθρωπιστικής κρίσης εν καιρώ πολέμου. Ως ύστατο διεθνιστικό καθήκον απέναντι στο λαούς που μακελεύονται στην Ουκρανία, αλλά και ως προλεταριακό καθήκον απέναντι στην τάξη μας που οδηγείται στη σφαγή, οφείλουμε να μεταφέρουμε τον πόλεμο στα μετόπισθεν των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων και να τον μετατρέψουμε σε εμφύλιο –επαναστατικό ενάντια στη κυβέρνηση της χώρας μας.
H στοίχιση μας κάτω από «ξένες σημαίες», είτε ενός δήθεν ρωσικού αντιιμπεριαλισμού/αμυντισμού, είτε ενός δήθεν ουδέτερου ειρηνισμού που έμμεσα καλεί το ΝΑΤΟ σε επέμβαση, δεν παροπλίζει μονάχα την αυτοτελή διεθνιστική-αντιπολεμική προλεταριακή στρατηγική, αλλά κατατάσσει τους προλετάριους και σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΡΩΣΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ:
ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ!
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΗΠΑ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑ, ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ – ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ
Αντιπολεμική διαδήλωση Πέμπτη 17 Μαρτίου 19.00 Άγαλμα Βενιζέλoυ
Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης, ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ών
