Μέσα στους θερινούς μήνες αναμένεται η κατασκευή μετρό στην πλατεία και η ανάπλαση του λόφου Στρέφη σύμφωνα με δημοσιεύματα στον καθεστωτικό τύπο αλλά και ειδοποιήσεις του Δήμου Αθηναίων σε μαγαζιά που βρίσκονται στην πλατεία.
Το τελεσίγραφο της κυβέρνησης αποτελεί την χαριστική βολή στην φυσιογνωμία της ιστορικής γειτονιάς των Εξαρχείων. Η κατασκευή Μετρό στην πλατεία, η μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μουσείο, η επιχειρούμενη ισοπέδωση του μνημείου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την ανέγερση πολυτελών πολυκατοικιών στην οδό Μεσολογγίου, η παράδοση του λόφου Στρέφη στα ιδιωτικά συμφέροντα ( με τσιμέντωμα μονοπατιών, κόψιμο δέντρων, τοποθέτηση καμερών, κάγκελα και φυλάκια για τον έλεγχο της εισόδου) αποτελούν κομμάτι του συνολικότερου σχεδιασμού για τον εξευγενισμό της περιοχής, την μετατροπή της γειτονιάς σε τουριστικό προορισμό, την ανάπτυξη του ελέγχου και της καταστολής.
Ο εκτοπισμός των πιο φτωχοποιημένων στρωμάτων αποτελεί επακόλουθο του εξευγενισμού εφόσον η εύρεση κατοικίας είναι πια σχεδόν αδύνατη λόγω της αύξησης των ενοικίων, των airbnb και της επέλασης των επενδυτικών εταιρειών. Η διαδικασία του εξευγενισμού αποτελεί κανονικότητα για το Κράτος και το Κεφάλαιο ενώ αποτελεί μια βίαιη διαδικασία ξεριζώματος για όσους/όσες συνδέονται με την περιοχή αφού αναγκάζονται να την εγκαταλείψουν.
Ο συγκεκριμένος σταθμός Μετρό είναι ξεκάθαρο πως δεν κατασκευάζεται «για την εξυπηρέτηση των πολιτών» όπως πασχίζουν οι «ανεξάρτητες» πένες της δημοσιογραφίας να μας πείσουν. Τα Εξάρχεια εξυπηρετούνται από ένα μεγάλο δίκτυο συγκοινωνιών που καλύπτει όλη τη γειτονιά σε οποιοδήποτε σημείο και εάν βρίσκεται κάποιος/ κάποια. Είναι προκλητικό να μιλάνε «για εξυπηρέτηση των πολιτών» οι βασικοί υπεύθυνοι για το κύμα της ακρίβειας. Τα κόμματα του Κεφαλαίου που με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους ευθύνονται για τις αυξήσεις των τιμών σε ρεύμα, ενοίκια, καύσιμα και τρόφιμα. Για την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση ακόμα μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας που εξαιρούνται από τα βασικά αγαθά.
Το Μετρό στην πλατεία θα καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους του κέντρου της Αθήνας και τη μοναδική πλατεία της γειτονιάς κόβοντας όλα τα δέντρα, με κυλιόμενες σκάλες στο κέντρο της πλατείας, μπετονένια κουτιά εξαερισμού, χτίζοντας ένα κρανίου τόπο οπού τίποτα δε θα μπορεί να φυτρώσει στην πλάκα ύψους 1,5 εκ. Η πλατεία θα μετατραπεί για δέκα χρόνια σε ένα απέραντο εργοτάξιο με λαμαρίνες, θορύβους και περιβαλλοντική επιβάρυνση με προοπτική να γίνει από σημείο συνάντησης, κοινωνικοποίησης και εδαφικοποίησης των αντιστάσεων σε σημείο απλής διέλευσης που θα εξυπηρετεί την ανεμπόδιστη ροή της κατανάλωσης και της παραγωγής.
Γι’ αυτό και η αιχμή της υπεράσπισης της γειτονιάς σε αυτή την συγκυρία είναι η εναντίωση στην κατασκευή του έργου.
Μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και πανδημίας, το κράτος αναπτύσσει μιασυνολική στρατηγική προληπτικής αντιεξέγερσης μπροστά στον κίνδυνο ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων.Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ψήφιση του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις και η περαιτέρω όξυνση της εγκληματικής βίας των κατασταλτικών δυνάμεων που κορυφώθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο με τον άγριο ξυλοδαρμό αγωνιστή στην Ν. Σμύρνη.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι εκκενώσεις των καταλήψεων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού βάσης και του όπλου της απεργίας, οι συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/ ριών. Στην ίδια στρατηγική εντάσσεται ο κρατικός σχεδιασμός για την καθυπόταξη μίας γειτονιάς με πλούσια ιστορία αντιστάσεων, γειτονιάς σύμβολο σε διεθνές επίπεδο για τους αγώνες που δίνονται ενάντια στην εξουσία, στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Το κράτος έχει εκκενώσει καταλήψεις αγώνα, αυτοοργανωμένες δομές στέγης προσφύγων και μεταναστών, έχει πνίξει με χημικά όλη τη γειτονιά, έχει θέσει σε καθεστώς παρακολούθησης πολιτικούς χώρους αγώνα, έχει απομακρύνει δια της βίας από την περιοχή εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες, γυναίκες, άντρες και παιδιά και τους έχει φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Διαχρονικά όμως η περιοχή αυτή έχει βαφτεί με το αίμα δεκάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που βιώσαν ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, λιντσαρίσματα από τις δυνάμεις καταστολής με αποκορύφωμα τις κρατικές δολοφονίες των εξεγερμένων νέων Μ. Καλτεζά έξω από το Πολυτεχνείο στις 17/11/1985 και του Α. Γρηγορόπουλου στις 6/12/08 στην οδό Μεσολογγίου.
Γιατί αυτό που είναι πραγματικά επικίνδυνο για το Κράτος είναιοι αξίες και τα προτάγματα της ταξικής αλληλεγγύης, της μαχητικής αντίστασης, του αυθορμητισμού, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, του αντιρατσισμού, της συνύπαρξης και του σεβασμού διαφορετικών ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου ή καταγωγής, η ιστορία των αγώνων και το όνειρο για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης, που έχουν ριζώσει πια βαθιά σε μια κοινωνία στην οποία τα αφεντικά δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα άλλο πέρα από φτώχεια, καταστολή και φασισμό. Και αυτές τις αξίες, τα προτάγματα και τους αγώνες που γεννούν, είναι που θέλει να ξεριζώσει το κράτος από τα Εξάρχεια, το κέντρο της πόλης και κάθε γειτονιά.
Η επιβαλλόμενη «ανάπτυξη» του κέντρου της πόλης και η μετατροπή της σε τουριστικό θέρετρο, σε ένα απέραντο εργοτάξιο αναθέσεων και μίζας, μέσω του Μεγάλου Περιπάτου. Η αλλαγή χρήσης κτιρίων που αποτελούσαν κομμάτι του κοινωνικού ιστού σε μουσεία, η αποστείρωση των δημόσιων πανεπιστημίων, η καταστροφή δημόσιων χώρων και η καταστροφή χώρων πρασίνου, η αύξηση των ενοικίων, η ιδιωτικοποίηση του λόφου Στρέφη, η τροποποίηση του οικιστικού χαρακτήρα γειτονιών σε εμπορευματικές ζώνεςσημαίνει την υφαρπαγή πεδίων μέσα στα οποία αναπτύσσεται η κοινωνική καθημερινότητα. Όλα αυτά σηματοδοτούν την όξυνση της ταξικής επίθεσης από το Κράτος, το Κεφάλαιο, τα μεσιτικά γραφεία, τους μεγαλοξενοδόχους και τους κάθε λογής πλούσιους ιδιοκτήτες απέναντι σε φτωχά και αποκλεισμένα άτομα. Σηματοδοτούν την μετατροπή της γειτονιάς σε τουριστικό θέρετρο.
Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται εδώ και χρόνια η αλλαγή της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων για να πάψουν να κατέχουν το σημαντικό ρόλο που είχαν στους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και να μετατραπούν σε εναλλακτικό διασκεδαστήριο, όπου θα καταναλώνεται μέχρι και η ίδια η Ιστορία των αγώνων.
Όσο όμως κι αν πασχίζουν κράτος και κεφάλαιο να πάψουν τα Εξάρχεια να είναι ένα πεδίο πολιτικών, κοινωνικών, ταξικών διεργασιών και να επιβάλλουν την «κανονικότητα», θα βρίσκουν απέναντί τους χιλιάδες που θα τα υπερασπιστούν. Εμάς που ζούμε, δουλεύουμε, συχνάζουμε, δραστηριοποιούμαστε, αναφερόμαστε στα Εξάρχεια και τα υπερασπιζόμαστε σαν μια γειτονιά του κόσμου “που χωράει πολλούς κόσμους”.Μια γειτονιά όπου μπορούν να συνυπάρχουν με σεβασμό άνθρωποι κάθε φύλου, ηλικίας και καταγωγής. Όπου η ταξική αλληλεγγύη μπορεί να είναι μια ζώσα πραγματικότητα. Όπου μπορεί να ανθίζει η αμφισβήτηση της κρατικής – καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να αναπτύσσονται μορφές κοινωνικής αυτοοργάνωσης. Όπου μπορούν να βρίσκουν καταφύγιο οι “διαφορετικοί” και οι “κυνηγημένοι”. Όπου η αγωνιστική ιστορία του χθες συναντιέται με τις αγωνίες και τις αντιστάσεις του σήμερα. Όπου μπορεί το όνειρο για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης να συνεχίσει να ριζώνει στο κέντρο της πόλης. Γιατί το «κανονικό» που θέλουν να επιβάλλουν είναι η εξατομίκευση, ο κανιβαλισμός, οι ανισότητες, ο έλεγχος και η επιτήρηση.
Για όλους αυτούς τους λόγους καλούμε σε πανελλαδική – διεθνή ημέρα δράσεων για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων
Σας καλούμε να διοργανώσετε πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης και υπεράσπισης της γειτονιάς των Εξαρχείων. Αυτός ο αγώνας είναι αγώνας για την υπεράσπιση κάθε γειτονιάς, κάθε εστίας αντίστασης, κάθε χώρου που κυοφορείται η εξέγερση και αναπτύσσεται η κοινωνική αυτοοργάνωση και η ταξική αλληλεγγύη απέναντι στη μαφία του Κράτους και του Κεφαλαίου που συνθλίβουν τις ζωές μας
Συντονιστικό Δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
