Στις 28-30 Ιούνη θα πραγματοποιηθεί στη Μαδρίτη η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Δεν θα αποτελούσε υπερβολή αν ισχυριζόμασταν ότι η Σύνοδος αυτή θα είναι η πλέον πολεμική της αιματοβαμμένης ιστορίας του, από την ίδρυση του το 1949. Ποτέ άλλοτε το ΝΑΤΟ και κατά επέκταση ο Ευρωατλαντικός Ιμπεριαλισμός δεν είχαν κληθεί να αναμετρηθούν με επίδικα τέτοιας έντασης και μορφής, όπως είναι αυτά που θέτουν σήμερα οι στρατηγικοί του ανταγωνιστές, αφενός η Ρωσία επί του πεδίου του πολέμου στην Ουκρανία, και αφετέρου η Κίνα τόσο στο επίπεδο της οικονομίας όσο και στο καθαρά στρατιωτικό, στη νοτιοανατολική Ασία και τον Ειρηνικό. Με τον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο -και τη γενικευμένη πυρηνική καταστροφή που αυτός μπορεί να επιφέρει- να επανέρχεται ορμητικά στο προσκήνιο της Ιστορίας ως η μοναδική λύση για το μοίρασμα του κόσμου, η επερχόμενη Σύνοδος του ΝΑΤΟ θα θυμίζει περισσότερο πολεμικό συμβούλιο.Η μέχρι τώρα προπαρασκευή της Συνόδου δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών για το περιεχόμενο της. Η νέα «Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ» που αναμένεται να υιοθετηθεί στη Σύνοδο, με τη διατύπωση «μιας μακροπρόθεσμης απάντησης στις αυξανόμενες εντάσεις με τη Ρωσία», η οποία περιλαμβάνει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και τη ρητή δέσμευση για «την περαιτέρω ενίσχυση της παρουσίας του NATO στην ανατολική Ευρώπη» μέσα από την ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτική υποστήριξη του φασιστικού καθεστώτος του Κιέβου και την αύξηση των των ενόπλων δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής, καθώς και η πρόβλεψη για αναβαθμισμένη παρουσία στη Μέση Ανατολή και την Α. Μεσόγειο, και για πρώτη φορά, η επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού όσον αφορά την Κίνα, σημαίνουν όλο και περισσότερο πόλεμο, πόλεμο, πόλεμο.
Για τον ελληνικό κρατικοπιταλιστικό σχηματισμό, η Σύνοδος αποκτά χαρακτήρα κομβικό. Με τα κύματα της φτώχειας, της ακρίβειας και της κρατικής τρομοκρατίας να συντρίβουν οποιοδήποτε θετικό κυβερνητικό αφήγημα, διαμορφώνοντας όρους κοινωνικής έκρηξης, η ολοκληρωτική υπαγωγή στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς –όπως η πρόσφατη Ελληνοαμερικανική συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας επιβεβαίωσε – μοιάζει να αποτελεί τη βασική οδό θωράκισης της αστικής εξουσίας και παράλληλα τη μοναδική στρατηγική για την υπέρβαση της σοβούσας κρίσης της. 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας, η σύγχρονη Μεγάλη Ιδέα του ελληνικού αστισμού, η δια της ολοκληρωτικής του εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, απόπειρα προσπορισμού γεωπολιτικών και οικονομικών οφελών, απειλεί με νέες, ακόμα μεγαλύτερες, καταστροφές την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία της χώρας.
Μετατρέποντας ολόκληρες πόλεις και οικοσυστήματα σε στρατιωτικά ορμητήρια του ΝΑΤΟ, πρωτοστατώντας στην αποστολή βαρέος οπλισμού –μέχρι και τεθωρακισμένων- στην Ουκρανία και στις ποικίλες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας –με πλέον πρόσφατη την δέσμευση κατ’ εντολή των Αμερικανών ιρανικού πετρελαίου από ρωσικής ιδιοκτησίας τάνκερ ανοιχτά της Κάρυστου- , η Ελλάδα καθίσταται εμφατικά εμπόλεμη δύναμη εναντίον της Ρωσίας και του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του οποίου η τελευταία μαζί με την Κίνα ηγείται. Και υπό αυτήν την έννοια μετατρέπεται ακόμα και με τους όρους του Διεθνούς Δικαίου σε νόμιμο στόχο των αντιπάλων πυρών. Αυτή ακριβώς την αξία χρήσης της Ελλάδας πουλάει με πρωτοφανή κυνισμό σήμερα το ελληνικό κεφάλαιο στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους συμμάχους του: Την αξία χρήσης της εργατικής τάξης και του λαού ως κρέατος για τα κανόνια, την αξία χρήσης της χώρας ουσιαστικά «ως πεδίο βολής φθηνό» ή ακόμα περισσότερο ως βομβιστή αυτοκτονίας για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου και των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Σήμερα λοιπόν, την στιγμή που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μαίνεται και ο πυρηνικός αλληλοεκβιασμός εντείνεται, η πάλη για το κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων και για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό αποτελεί πιο εύγλωττα από ποτέ ζωτικό κοινωνικό διακύβευμα. Ένα διακύβευμα κυριολεκτικά ζωής ή θανάτου.
Στην κατεύθυνση αυτή, η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ μπορεί να αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την ανάπτυξη μιας πλατιάς πανελλαδικής αντινατοϊκής καμπάνιας με αποκορύφωμα αντιπολεμικές διαδηλώσεις στις 29 Ιούνη σε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις και μαχητικές συγκεντρώσεις έξω από τις στρατιωτικές βάσεις. Το παράδειγμα των μετωπικών δυναμικών αντιπολεμικών κινητοποιήσεων σε δεκάδες πόλεις αλλά και έξω από τις βάσεις του ΝΑΤΟ τον Μάρτιο και τον Απρίλιο δείχνουν το δρόμο!
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
