Να μη συνηθίσουμε σαν όρο ζωής τη φτώχεια, την επισφάλεια, τον πόλεμο, τον θάνατο.
«Χωρίς τη σύγκρουση μην καρτεράς το δίκιο.
Ποτέ δε στέριωσε το δίκιο δίχως πάλη.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο
ποτέ δεν είναι αργά»
Η ακρίβεια είναι βία ταξική. Σε πείσμα των αστικών αφηγήσεων, η εκτόξευση του πληθωρισμού και η κατακόρυφη άνοδος των τιμών σε βασικά κοινωνικά αγαθά (τροφή, ενέργεια, ένδυση, στέγαση κ.α) δεν αποτελεί μια παραφωνία της καπιταλιστικής κανονικότητας ούτε είναι αποτέλεσμα μόνο του πολέμου στην Ουκρανία. Αντίθετα αποτελεί προϊόν των εγγενών αντιφάσεων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και ευκρινή αντανάκλαση του εκμεταλλευτικού και παρασιτικού για τον άνθρωπο και τη φύση χαρακτήρα του.
Άλλωστε, πριν ακόμα από το ξέσπασμα της πανδημίας, οι ασθενικοί ρυθμοί ανάπτυξης, η εκτόξευση του παγκόσμιου χρέους, η ανυπαρξία παραγωγικού επενδυτικού διεξόδου, η αποτυχία της νομισματικής πολιτικής (ποσοτική χαλάρωση, αρνητικά επιτόκια δανεισμού) και η ανακύκλωση του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου στον μοναδικό “ασφαλή” τομέα των κρατικών ομολόγων, έδειχναν πως η παγκόσμια οικονομία βάδιζε στο κενό. Με το κλείσιμο των συνόρων και την μείωση της παραγωγής που επέφερε το γενικευμένο lockdown, η παγκόσμια οικονομία μπήκε σε έναν ακόμα πιο καταστροφικό κύκλο κρίσης.
Μια κρίση που κατεδάφισε κατακτήσεις και κεκτημένα, περιθωριοποίησε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, διέψευσε ψευδαισθήσεις και βεβαιότητες, φτωχοποίησε μεσοστρώματα, έχτισε στρατόπεδα συγκέντρωσης και όρθωσε φράχτες, προκάλεσε (ιδιαίτερα τη διετία 2010-12) ισχυρές -αλλά ασυνεχείς- κοινωνικές εκρήξεις, αναδιέταξε το αστικό πολιτικό σκηνικό και τους συσχετισμούς δυνάμεων, ανέδειξε την πολιτική πόλωση, έβγαλε στον αφρό φασίστες και νεοναζί και ανάμεσα στ’ άλλα έπληξε στον πυρήνα του το ιδεολόγημα της «Ευρωπαϊκής Ένωσης της σύγκλισης και της αλληλεγγύης».
Μια νέα σε ένταση ανθρωπιστική καταστροφή πλανιέται σαν φάντασμα πάνω από τις Ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Το κύμα ακρίβειας που πλήττει τη χώρα οδηγεί σε μεγάλη μείωση της αγοραστικής δύναμης σημαντικής μερίδας του πληθυσμού. Οι μειώσεις αυτές έρχονται να προστεθούν στις πρωτοφανείς απώλειες εισοδήματος, περιουσίας και αγοραστικής δύναμης που έχει υποστεί η μεγάλη πλειοψηφία ντόπιων και μεταναστών από την ύφεση/ αναιμική ανάπτυξη που πυροδοτήθηκαν από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που ξέσπασε το 2007/2008 η οποία συνέβαλε στη διεύρυνση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και τη διόγκωση του δημοσίου χρέους.
Η ακρίβεια δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι η ίδια η ένταση της εκμετάλλευσης, το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, οι διακρατικοί και ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που οδηγούν στην αύξηση των τιμών των προϊόντων. Είναι η διάθεση δισεκατομμυρίων ευρώ στο κεφάλαιο που ενισχύει τον πληθωρισμό. Οι ανατιμήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης είναι παράγωγο της ίδιας της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, που από τη μια κλέβει τον ιδρώτα του λαού, εντείνοντας την εκμετάλλευση στα εργασιακά κάτεργα κι από την άλλη του στερεί την αγορά ακόμα και των πιο αναγκαίων αγαθών.
Την ίδια στιγμή διευρύνεται το καθεστώς εξαίρεσης για όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια από τη δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, εργασία από συγκεκριμένα διατροφικά προϊόντα και πρωτογενείς ανάγκες όπως το ρεύμα και η στέγαση. Ενώ μεγάλα ποσοστά της κοινωνίας δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ επιβιώνοντας μέσα στο άγχος και την επισφάλεια, τα golden boys της αυξάνουν κατακόρυφα τα κέρδη τους και τις ανέσεις τους σε βάρος των ζωών μας.
Την ίδια ώρα, οι Έλληνες εφοπλιστές τρίβουν τα χέρια τους για τις πολεμικές μπίζνες που ανοίγουν, συνεργαζόμενοι ταυτόχρονα και με τις δυο πλευρές του πολέμου. Οι Έλληνες εφοπλιστές αυξάνουν τα πλούτη τους με τις συμφωνίες της ΕΕ για την αγορά πανάκριβου αμερικάνικου υγροποιημένου αερίου LNG, καθώς έχουν το μεγαλύτερο σχετικό στόλο πλοίων παγκοσμίως, ενώ μετά την έναρξη του πολέμου έχουν αυξήσει και το μερίδιο τους σε πάνω από το 50% των συνολικών εξαγωγών πετρελαίου από τη Ρωσία.
Κι ενώ ο πόλεμος μεταφέρεται στα ράφια των σούπερ μάρκετ και η εκτόξευση του κόστους ζωής και του ενεργειακού κόστους γονατίζει την κοινωνική βάση, η ελληνική οικονομία βρίσκεται για μια φορά ακόμα στο χείλος της χρεοκοπίας, προσθέτοντας 30 δισεκατομμύρια επιπλέον κρατικό χρέος σε μόλις δυο χρόνια, σπάζοντας το φράγμα του 200% επί του ΑΕΠ. Το ύψος του χρέους έχει ξεπεράσει σήμερα τα 388 δισεκατομμύρια ευρώ, με το μεγαλύτερό του κομμάτι (244 δισ.) να βρίσκεται στα χέρια του Μηχανισμού Στήριξης. Σύντομα, οι δημοσιονομικοί κανόνες για τα πλεονάσματα θα επανέλθουν, σηματοδοτώντας την αρχή των νέων μνημονίων.
Το υπέρογκο αυτό χρέος θα κληθεί να το πληρώσει για μια ακόμα φορά ο εργαζόμενος λαός με νέα μνημόνια (ακόμα κι αν δεν ονομάζονται έτσι). Αν αυτά θα εφαρμοστούν από την νεοφιλελεύθερη/ ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν.Δ, τους σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ ή από το ΚΙΝΑΛ λίγη σημασία έχει. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις όλων αυτών των χρόνων, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως οι αμέτρητες θυσίες τους, οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών και οι ιδιωτικοποιήσεις θα φέρουν την ανάπτυξη και ανάκαμψη της οικονομίας, με “δίκαιη κατανομή και κοινωνικό πρόσημο”. Ο εργαζόμενος λαός έχει πια την εμπειρία να μην πιστεύει σε αυτά τα παραμύθια, καθώς νιώθει στο ίδιο του το πετσί το διαρκές γδάρσιμο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μια χούφτας πλουτοκρατών.
Οι τεκτονικές πλάκες που μετακινούνται μπορούν να προκαλέσουν σεισμούς. Σεισμούς που μπορούν να οδηγήσουν είτε στο σκοτάδι του ακόμα πιο αντιδραστικού, του ακόμα πιο ολοκληρωτικού καπιταλισμού, είτε στο χάραμα εκείνων των συνθηκών που θ’ ανοίξουν το δρόμο για το στρατηγικό στόχο μας, για την Κοινωνική Επανάσταση, ο οποίος παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένος με την αναγκαιότητα της συγκρότησης ενός ανατρεπτικού-επαναστατικού κινήματος.
Γιατί αν δεν αντισταθούμε και δεν αγωνιστούμε ενάντια στη λαίλαπα που ζούμε ήδη, με τη μαζική ανεργία, την υποτιμημένη εργασία και τα εργοδοτικά εγκλήματα που βαφτίζονται εργατικά «ατυχήματα» το μέλλον που μας ετοιμάζουν προδιαγράφεται ολοένα και πιο ζοφερό. Λιγότεροι μισθοί, λιγότερη περίθαλψη, λιγότερα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, περισσότεροι φόροι, περισσότερη καταστολή και περισσότερη εξαθλίωση είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το νέο κόσμο που μας περιμένει, τον κόσμο της «ανάπτυξης» μέσα στην καπιταλιστική Ευρώπη.
Από την εξεγερμένη Αλβανία εκεί που χιλιάδες άνδρες και γυναίκες συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής και φωνάξαν: Εχθές σπείρατε πείνα, σήμερα θα θερίσετε εξέγερση! Μέχρι την προλεταριακή εξέγερση στο Καζακστάν που πνίγηκε στο αίμα.
Να οργανωθούμε σε ένα επαναστατικό ταξικό μέτωπο ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την βία της ακρίβειας του κόστους ζωής που Κράτος και Κεφάλαιο μας επιβάλλουν. Να μην κάνουμε άλλα βήματα πίσω.
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
