Ένας σύντομος απολογισμός της διαδήλωσης στα Εξάρχεια στις 25 Ιουνίου και κάλεσμα σε επόμενη διαδήλωση για την υπεράσπιση της γειτονιάς μας απέναντι στη βία του Κεφαλαίου
Στις 25 Ιουνίου καλέστηκε από το « συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων» ημέρα πανελλαδικής και διεθνούς υποστήριξης της γειτονιάς.
Το κάλεσμα της αφίσας έγραφε:
Να υπερασπιστούμε τη γειτονιά του κόσμου που χωράει πολλούς κόσμους.
Μια γειτονιά που μπορούν να συνυπάρχουν με σεβασμό άνθρωποι κάθε φύλου, ηλικίας και καταγωγής. Όπου η αγωνιστική ιστορία του χθες συναντιέται με τις αγωνίες και τις αντιστάσεις του σήμερα.
Απέναντι στον εξευγενισμό, τις εξώσεις, την πολιτική απονέκρωση, την κρατική καταστολή. Να αγωνιστούμε για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης, της εξέγερσης
ΟΧΙ Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων
Καμιά παράδοση του λόφου Στρέφη σε ιδιωτικά συμφέροντα
Να παραμείνει το Πολυτεχνείο τόπος συνάντησης και αγώνα
Αρκετές συλλογικότητες, πρωτοβουλίες αγώνα και ατομικότητες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και πραγματοποίησαν συγκεντρώσεις, τοποθέτησαν πανό, πραγματοποίησαν εκδηλώσεις ως ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στη γειτονιά του κόσμου που χωράει πολλούς κόσμους. Αναγνωρίζοντας ότι τα Εξάρχεια φέρουν ένα ειδικό βάρος στην ιστορία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων κατά την περίοδο της κατοχής, της δικτατορίας, με ανεξίτηλο το σημάδι της εξέγερσης του 2008 στην μεταπολίτευση όταν η οδός Μεσολογγίου βάφτηκε με το αίμα του αναρχικού μαθητή Α.Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού Ε. Κορκονέα που υπηρετούσε στο Α.Τ Εξαρχείων και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος.
Η διαδήλωση στην Αθήνα ήταν καλεσμένη στην πλατεία Εξαρχείων στις 20:00
Από νωρίς μια ομάδα «δράση» εμφανίστηκε περισσότερες από μια φορά στην πλατεία προκαλώντας το συγκεντρωμένο πλήθος. Πρόκειται για μια πρακτική που αποφεύγεται από την ΕΛ.ΑΣ στην περιοχή κατά τη διάρκεια μαζικών συγκεντρώσεων – διαδηλώσεων. Δεν γνωρίζουμε εάν η συγκεκριμένη ομάδα αυτομόλυσε ή εάν υπάκουσε σε εντολές του κέντρου της άμεσης δράσης. Γνωρίζουμε όμως σίγουρα ότι τέτοιες «πρωτοβουλίες» είναι αυτές που οδηγούν σε αιματοκυλίσματα, τραυματισμούς και σε δολοφονίες αγωνιστών και νέων στην περιοχή. Οι κρότου λάμψης που εκτόξευαν σε ευθεία βολή κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στοχεύοντας στα πρόσωπα διαδηλωτών/ριών είναι θέμα χρόνου πότε θα τραυματίσουν ανεπανόρθωτα κάποιον/κάποια αγωνιζόμενο/ αγωνιζόμενη.
Η πρόκληση της ομάδας «δράση» απαντήθηκε από το συλλογικό σώμα που τους εκδίωξε με το ελάχιστο ποσοστό αντί- βίας που αναλογούσε απέναντι στα αίσχη που έχουν διαπράξει εναντίον της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Οι μπάτσοι κυνηγήθηκαν μέχρι την Σπ. Τρικούπη αφήνοντας πίσω τα μηχανάκια τους όπως και ένα πλήθος αντικειμένων από τις εξαρτήσεις που φέρουν. Παρά τις εξαρτήσεις τους και τον οπλισμό που διαθέτουν στάθηκαν ανίκανοι να επιβληθούν απέναντι στο ανταγωνιστικό κίνημα που με αποφασιστικότητα και μαχητικότητα τους εκδίωξε επιτυχώς. Η συγκεκριμένη κίνηση από πλευράς των αγωνιζόμενων αποτελεί μια σημαντική νίκη απέναντι στην αστυνομοκρατία και την μονιμοποίηση ενός αστυνομικού στρατού κατοχής στην πλατεία. Μια νίκη που αποτυπώνεται σε τακτική αναδίπλωση των περιπολιών τις βραδινές ώρες στην πλατεία δίνοντας χώρο σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες για επανοικειοποίηση της πλατείας. Μια μικρή νίκη που αν δεν περιφρουρηθεί και δεν πλαισιωθεί από αντίστοιχες δυναμικές πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα υπάρχει ο κίνδυνος να λειτουργήσει σαν «πυροτέχνημα» δίνοντας χώρο στο Κεφάλαιο και στην καταστολή.
Παρά την σύγκρουση που δημιουργήθηκε στην προσυγκέντρωση ο κόσμος που πλαισίωσε την καλεσμένη συγκέντρωση ανασυγκροτήθηκε και η διαδήλωση ξεκίνησε με τη συμμετοχή 500 + συντρόφων και συντροφισσών. Με ιδιαίτερο παλμό η διαδήλωση διέσχισε τη γειτονιά πραγματοποιώντας ολιγόλεπτη στάση στο σημείο δολοφονίας του αναρχικού μαθητή Α. Γρηγορόπουλου ενώ κατά τη διάρκεια φωνάζονταν συνθήματα τόσο για την υπεράσπιση της γειτονιάς απέναντι στη βία του κεφαλαίου όσο και αλληλεγγύης στον αναρχικό Γ. Μιχαηλίδη που σήμερα βρίσκεται στην 55η ημέρα απεργίας πείνας και δολοφονείται από το ελληνικό κράτος.
Στο τέλος της διαδήλωσης, πλήθος κόσμου παρέμεινε στην πλατεία στήνοντας οδοφράγματα και φωνάζοντας συνθήματα ενώ ομάδες συντρόφων και συντροφισσών επιχειρούσαν στοχευμένες επιθέσεις στο Υπουργείο πολιτισμού και σε αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή για περισσότερο από τέσσερις ώρες μετά το τέλος της πορείας. Γεγονότα τέτοιας έκτασης και έντασης, μαζικότητας και ενότητας έχουν αρκετά χρόνια να συμβούν στη γειτονιά και ανέκυψαν μέσα από συντροφικές διαδικασίες στις οποίες σφυρηλατήθηκε η ενότητα στη δράση. Για ακόμα μια φορά τα Εξάρχεια αποτελούν το προπομπό της κοινωνικής εξέγερσης στον φόντο της ασφυξίας του κόστους ζωής που τσακίζει την καθημερινότητα των προλεταρίων και των οικονομικά εξαθλιωμένων. Για ακόμα μια φορά η γειτονιά των Εξαρχείων επιχειρεί να αποτελέσει τον πυροκροτητή για μια γενικευμένη κοινωνική εξέγερση με αιχμή την ακρίβεια του κόστους ζωής, την κοινωνική αδικία και τον κρατικό αυταρχισμό.
Στο φόντο της αργής δολοφονίας του αναρχικού απεργού πείνας Γ.Μιχαηλίδη και της αποφυλάκισης/ατιμωρησίας του δολοφόνου Ε. Κορκονέα, τα Εξάρχεια παραμένουν τόπος συνάντησης ανατρεπτικών σχεδιασμών, εφαλτήριο συγκρούσεων και πεδίο αντιπαράθεσης για μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας και ειδικά της νεολαίας που σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης βλέπει τα όνειρα της να τσακίζονται από την οικονομική επισφάλεια και τον κρατικό αυταρχισμό.
Οι διαδηλώσεις και οι συγκρουσιακές πρακτικές που ανέκαθεν αποτελούσαν συνθήκη υπαρξιακής επιβίωσης για το ανταγωνιστικό κίνημα στη γειτονιά μπολιάζονται με τους μοριακούς αγώνες για την υπεράσπιση της πολιτικής φυσιογνωμίας, του κοινωνικού και αντιεμπορευματικού της χαρακτήρα διαμορφώνοντας την κατεξοχήν ταξική και κοινωνική ασπίδα προστασίας απέναντι στην επερχόμενη βίαιη και σαρωτική ισοπέδωση της γειτονιάς το επόμενο διάστημα από τις δυνάμεις του Κράτους, του παρακράτους και του Κεφαλαίου που λυμαίνονται την περιοχή.
Σε λιγότερο από δυο εβδομάδες επιχειρείται η επίθεση στον κοινωνικό χαρακτήρα του λόφου Στρεφη με την κατασκευαστική εταιρεία του Μπόμπολα (ΑΚΤΩΡ) να έχει βάλει μπρος τις μηχανές προκειμένου να μετατρέψει τον λόφο σε τουριστικό θέρετρο, εμπορευματική ζώνη, πεδίο ελέγχου και αποστείρωσης της κοινωνικής ζωής. Σε δυο βδομάδες επιχειρείται το ξήλωμα της πλατείας Εξαρχείων και η μετατροπή της σε αστυνομοκρατούμενο εργοτάξιο για τα επόμενα 8 χρόνια οπού τα 70 δέντρα της πλατείας θα κοπούνε, η μοναδική πλατεία της γειτονιάς θα καταστραφεί και οι αντιστάσεις θα δεχθούν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα αφού η πλατεία αποτελεί ένα εμβληματικό σημείο για το ανταγωνιστικό κίνημα, και ειδικά για το αναρχικό, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Η καθημερινή ένταση της επίθεσης στα πλαίσια του εξευγενισμού και της βίας του κεφαλαίου είναι σαρωτική για τους εργαζόμενους στη γειτονιά. Οι αυξήσεις ενοικίων, οι εκδιώξεις ενοικιαστών εξαιτίας της πώλησης πολυκατοικιών σε αρπακτικά του REAL ESTATE και σε μεγαλοεπενδυτές, η μετατροπή διαμερισμάτων και ολόκληρων πολυκατοικιών σε AIRBNB δημιουργούν ένα τεράστιο στεγαστικό ζήτημα στη γειτονιά εκτοπίζοντας εκείνους και εκείνες που ανήκουν στα χαμηλόμισθα στρώματα. Τα δημόσια σχολεία της γειτονιάς δοκιμάζονται καθημερινά αφού αδειάζουν τμήματα εξαιτίας της αδυναμίας ανταπόκρισης των οικογενειών στις αυξήσεις ενοικίων ενώ οι μετανάστες και οι κοινωνικά αποκλεισμένοι που παραδοσιακά έβρισκαν καταφύγιο στα Εξάρχεια γίνονται στόχος καθημερινών επιχειρήσεων της αστυνομίας με εντολή του Δήμου Αθηναίων και «εξαφανίζονται» σε κέντρα κράτησης ή άλλες περιοχές.
Την ίδια στιγμή η ανεξέλεγκτη καταστολή στη γειτονιά έχει αποθρασύνει εντελώς τα σώματα ασφαλείας που στρατοπεδεύουν στην περιοχή γεγονός που επιβεβαιώνεται – και – από τις κινήσεις τους το τελευταίο διάστημα. Οι μπάτσοι της περιοχής έχουν στοχοποιήσει το «Συντονιστικό Δράσης για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων» κάτι που το τελευταίο διάστημα γίνεται απροκάλυπτα εμφανές και κλιμακώνεται. Η επιχείρηση παρεμπόδισης της συνέλευσης του «Συντονιστικού Δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων» πριν από λίγο διάστημα αποτέλεσε μια κίνηση κλιμάκωσης της παρενόχλησης του Κράτους απέναντι στον κόσμο του αγώνα. Μια κίνηση που απαντήθηκε συλλογικά και με αποφασιστικότητα αφού εκδιώχθηκε η αστυνομία από την πλατεία και η συνέλευση πραγματοποιήθηκε με μαζικότητα. Τα γεγονότα όμως της Τρίτης 12.7 αποτέλεσαν την κορύφωση της επίθεσης εναντίον μας όταν κατά τη διάρκεια εξακρίβωσης στοιχείων σε μετανάστες στην πλατεία Εξαρχείων και στην αντίδραση ορισμένων από εμάς σε αυτή την πρακτική, ακολούθησε βία και τραμπουκισμοί κυρίως από την ομάδα της ΟΠΚΕ εναντίον συντρόφων και συντροφισσών που απαρτίζουν το «Συντονιστικό» αλλά και εναντίον κόσμου της γειτονιάς που αντέδρασε. Η προσαγωγή συντρόφου που αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του στους ένστολους φονιάδες μετατράπηκε σε σύλληψη και οι ξυλοδαρμοί εναντίον όσων διαμαρτυρήθηκαν εξελίχθηκε σε υπόθεση ρουτίνας και «κανονικότητας» για μια γειτονιά που ζει χρόνια τώρα σε συνθήκες φόβου από την σύμπραξη Κράτους και Παρακράτους.
Η στοχοποίηση του «Συντονιστικού Δράσης» προκύπτει από την επίμονη στάση συλλογικοτήτων, πρωτοβουλιών και συνελεύσεων που το απαρτίζουν να μην εγκαταλείψουν τα Εξάρχεια αμαχητί στους κρατικούς σχεδιασμούς ανάπλασης και εξευγενισμού τους. Η αιτία της στοχοποίησης μας βρίσκεται στην απόπειρα εξουδετέρωσης των αντιστάσεων πριν ξεκινήσουν τα έργα στη γειτονιά. Στην επιμονή να πραγματοποιούμε ανοιχτές συνελεύσεις στην πλατεία Εξαρχείων και να αντιδράμε στους τραμπουκισμούς της αστυνομίας αναλαμβάνοντας το κόστος που αυτή η στάση επιφέρει.
Η παρενόχληση συντρόφων και συντροφισσών που συμμετείχαν στη διοργάνωση εκδηλώσεων τιμής και μνήμης στον αναρχικό μαθητή Α.Γρηγορόπουλο στην οδό Μεσολογγίου όταν η ομάδα «δράση» επιχείρησε να περάσει από το σημείο της εκδήλωσης. Η πρόσφατη εισβολή σε μπαρ των Εξαρχείων, η προσαγωγή μέχρι και των εργαζομένων στη ΓΑΔΑ και η τεράστια στρατοπέδευση αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή διαμορφώνει μια συνθήκη ασφυκτικού ελέγχου και εκφοβισμού για όσους αρνούνται να αποδεχθούν σαν όρο ζωής της καταστολή και τον φόβο. Οι καθημερινοί πλέον τραμπουκισμοί, οι τραυματισμοί και η βία εναντίον ατόμων στην γειτονιά από την ομάδα «δράση» και τους «ΟΠΚΕ» σύμφωνα με καταγγελίες και μαρτυρίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν το φασιστικό πρόσωπο της καταστολής και τη μανία των μπάτσων εναντίον -κυρίως- της νεολαίας που δραστηριοποιείται ή συχνάζει στην περιοχή.
Μια βία ανεξέλεγκτη, ρατσιστική, σεξιστική που φέρει όλη την ιδεολογία του σύγχρονου αστικού Κράτους – Χωροφύλακα που συγκροτήθηκε με μια νοοτροπία φασίζουσα και παρακρατική, απότοκος της οποίας υπήρξαν οι δολοφονίες των εξεγερμένων νέων Μιχάλη Καλτεζά και Αλέξη Γρηγορόπουλου από σφαίρες αστυνομικών στην περιοχή.
Η κλιμάκωση της καταστολής του τελευταίου διαστήματος είναι αλληλένδετη με την οικονομική κρίση και την προληπτική θωράκιση του συστήματος απέναντι σε γεγονότα εξεγερσιακής – ταξικής βίας το ξέσπασμα των οποίων αποτελεί μονόδρομο για τους καταπιεσμένους/ καταπιεσμένες, για όσους/όσες υφίστανται στο πετσί τους την βία της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, του κρατικού αυταρχισμού και της μιζέριας. Είναι αλληλένδετη με την ατιμωρησία ανθρώπων του συστήματος που καταδικάστηκαν ακόμα και για βιασμούς ανηλίκων και κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Καλούμε – ξανά – σε Διαδήλωση υπεράσπισης της γειτονιάς των Εξαρχείων το Σάββατο 23 Ιούλη στις 20:30 στην πλατεία
‘Εξω οι επενδυτές, οι μπάτσοι και οι παρακρατικοί από την γειτονιά μας/ Αγώνας για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης
Συντονιστικό Δράσης για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων
