Την Πέμπτη 14/7 στα Εξάρχεια και συγκεκριμένα στην συμβολή των οδών Ιουστινιανού και Ψελλού (περιοχή όπου έχουν γίνει και άλλες επιθέσεις παρόμοιου τύπου σύμφωνα με καταγγελίες), μια γυναίκα δέχεται βίαιη επίθεση από δύο άντρες. Ένας εξ αυτών τη χτυπά, ληστεύοντάς την, ενώ στη συνέχεια –και αφού η γυναίκα έχει μείνει αναίσθητη από το χτύπημα- αποπειράται να τη βιάσει. Οι φωνές της ίδιας και της γειτονιάς από τα μπαλκόνια, εμποδίζουν τελικά τον επίδοξο βιαστή και τον οδηγούν σε φυγή προς τον Λόφο του Στρέφη, ενώ ο «τσιλιαδόρος» συνεργός του, συλλαμβάνεται από την αστυνομία μετά από την αναγνώρισή του από τη γυναίκα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η αστυνομία θα αρνηθεί την άμεση αναζήτηση του δράστη, προφασιζόμενη την έλλειψη επαρκούς δύναμης, γεγονός ασφαλώς δηλωτικό των προτεραιοτήτων της, και του τι, σε τελική ανάλυση, αντιλαμβάνεται ως έγκλημα. Η αντίθεση ανάμεσα στο τρόπο αντιμετώπισης των κοινωνικών και πολιτικών δραστηριοτήτων στη γειτονιά, με πιο πρόσφατο αυτόν της βίαιης προσαγωγής από δεκάδες πάνοπλους μπάτσους στην Πλατεία Εξαρχείων, μέλους του Συντονιστικού Υπεράσπισης των Εξαρχείων, είναι αποκαλυπτική.
Ασφαλώς δεν μας προκαλούν έκπληξη οι επιλεκτικές ευαισθησίες της αστυνομίας. Ο ρόλος της άλλωστε ως φορέα και εγγυήτρια της έμφυλης βίας είναι δομικός και έχει φανεί σε αμέτρητες υποθέσεις, όπως πέρσι στην υπόθεση trafficking στην Ηλιούπολη. Ενώ ειδικά για τα Εξάρχεια, πολύ νωπές είναι μνήμες της προστασίας που απολάμβανε από τα περίπολα της ΔΙΑΣ και της ΔΕΛΤΑ, το ινστιτούτο spa «Andromeda» στην οδό Ιπποκράτους –το οποίο σημειωτέον λειτουργεί ακόμα-, όπου συστηματικά κακοποιούνταν νεαρές εργαζόμενες από τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης.
Όπως και παντού, έτσι και στα Εξάρχεια τα περιστατικά έμφυλης βίας δεν αποτελούν ούτε μεμονωμένα, ούτε πολύ περισσότερο, ουδέτερα κοινωνικά φαινόμενα. Αντίθετα αποτελούν ατόφια προϊόντα των υφιστάμενων ταξικών εκμεταλλευτικών σχέσεων. Γεννήματα της πολυεπίπεδης κρίσης του κυρίαρχου οικονομικού πολιτικού σχηματισμού και της διείσδυσης της πατριαρχίας στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων. Εκφράσεις της γενικευμένης σήψης και παρακμής ενός συστήματος που αναπαράγει από κάθε πόρο του τον σεξισμό και την πατριαρχία, φτάνοντας απροκάλυπτα να υπερασπίζεται γυναικοκτόνους, προαγωγούς, βιαστές και παιδοβιαστές.
Στα Εξάρχεια, η ανάπτυξη των φαινομένων έμφυλης βίας τα τελευταία χρόνια συνδέεται άρρηκτα με τις συγκεκριμένες κρατικοκαπιταλιστικές στρατηγικές που χαράσσονται για την περιοχή. Στρατηγικές που διαχρονικά έχουν σκοπό την κοινωνική αποσάθρωση της γειτονίας και την αλλοίωση των χαρακτηριστικών της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της πολιτικοποίησης που ιστορικά την συγκροτούν, ώστε σε αυτό ακριβώς το έδαφος να εφαρμοστούν οι πολυεπίπεδοι κατασταλτικοί σχεδιασμοί και να υλοποιηθούν τα πολυποίκιλα επενδυτικά καπιταλιστικά project.
Αν δεν θέλουμε να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στο πρόβλημα, στα Εξάρχεια η έμφυλη βία, τα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον, αποτελεί καθεστώς. Και έγινε, ακριβώς, καθεστώς, στο έδαφος της εγκαθίδρυσης του -πλήρως ελεγχόμενου από την αστυνομία- ναρκεμπορίου στην Πλατεία Εξαρχείων και τον Στρέφη και των φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού που το συνόδευαν ∙ στο έδαφος της διάλυσης των δημόσιων τους υποδομών από όλες τις κυβερνήσεις ∙ στο έδαφος της άκρατης εμπορευματοποίησης και της επέλασης του real estate ∙ στο έδαφος της έντασης της κρατικής καταστολής ∙ στο έδαφος της μετατροπής των Εξαρχείων σε ένα χαμηλής αισθητικής διασκεδαστήριο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας.
Όλα τα παραπάνω, ως όψεις των στρατηγικών αποσάθρωσης της γειτονίας Εξαρχείων, φέρουν ανεξίτηλα την υπογραφή τους στην ένταση των φαινομένων έμφυλης βίας στην περιοχή. Και ως τέτοια δεν μπορούν παρά να βρίσκονται στο στόχαστρο του αγώνα ενάντια στην έμφυλη βία στη γειτονιά.
Ειδικά σε ότι αφορά τους βιασμούς, ως την πλέον ειδεχθή έκφραση της πατριαρχίας και της έμφυλης βίας, δεν έχουν περάσει παρά τρία μόλις χρόνια από τότε που στην πολλαπλώς αλωμένη –όπως και τώρα- πλατειά από τις ναρκομαφίες και τις αντικοινωνικές συμμορίες, είχαν σημειωθεί τρεις τουλάχιστον βιασμοί γυναικών, ενώ ακόμα είχαν σημειωθεί περιστατικά εκπόρνευσης γυναικών, αλλά και βιασμών ατόμων αντίπαλων συμμοριών ως τιμωρία. Και βέβαια όλοι και όλες θυμόμαστε τις μαζικές διαδηλώσεις που είχαν λάβει χώρα στην περιοχή ως αντίδραση.
Το πρόσφατο περιστατικό απόπειρας βιασμού μας εξοργίζει και μας φέρνει ενώπιων των ευθυνών μας. Ως πράξη που πλήττει καίρια την κοινωνική συνοχή και υπονομεύει δομικά τους δεσμούς στο εσωτερικό της γειτονίας, δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε τα πάντα για την αντιμετώπιση του. Όχι απλά στην κατεύθυνση της παραδειγματικής τιμωρίας των δραστών και του ευρύτερου κύκλου μέσα στον οποίο αυτοί κινούνται και από τον οποίο συγκαλύπτονται, αλλά κυρίως μέσα από την ακόμα μεγαλύτερη στράτευση μας για την αποτελεσματική υπεράσπιση των κοινωνικών μας δομών και των χώρων όπου ζούμε, εργαζόμαστε και αγωνιζόμαστε.
Τα «Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης», τα «Εξάρχεια της αντίστασης και της Εξέγερσης» δεν είναι μια συνθηματολογία για το μέλλον. Είναι ένα διαρκές διακύβευμα για το παρόν του αγώνα. Για το εδώ και τώρα του μαζικού δυναμικού αγώνα ενάντια στο Μετρό, την ιδιωτικοποίηση του Στρέφη, τις μαφίες και την επιχειρούμενη καπιταλιστική ανάπλαση. Και ως τέτοιο, δεν θα το αφήσουμε ποτέ τρόπαιο στα χέρια κανενός βιαστή, μπάτσου, μαφιόζου και επενδυτή.
Απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε σε όλες τις πτυχές της καθημερινής
ζωής, τα συνεχή περιστατικά έμφυλης βίας, τις γυναικοκτονίες την κρίση, την ακρίβεια, τον πόλεμο, η θέση μας βρίσκεται στη συνεχή προσπάθεια για την ανατροπή της κοινωνικής δυστοπίας που μας επιβάλλουν.
Στήνουμε αναχώματα ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας μας και στεκόμαστε στο πλευρό όσων αγωνίζονται και εξεγείρονται.
ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
