Ένα μήνα μετά την 9 Αυγούστου και την εκκίνηση των έργων κατασκευής Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων, η πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη γειτονιά δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών για το τι σημαίνει Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων: Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων σημαίνει Χούντα! Γιατί τι άλλο από χούντα είναι η μόνιμη στρατοπέδευση εντός ελαχίστων τετραγωνικών των δολοφόνων των ΜΑΤ, της ΔΕΛΤΑ και της ΟΠΚΕ σε μια γειτονιά, όπου η αιματοβαμμένη δράση της αστυνομίας αποτελεί καθεστώς εδώ και δεκαετίες∙ και τι άλλο από χούντα είναι η προσπάθεια συλλογικής καθυπόταξης και ταπείνωσης μιας γειτονιάς μέσα από την επιβολή μιας τέτοιας συνθήκης.
Αυτή ακριβώς η επιβολή, προσδιορίζει σε τελική ανάλυση και τον αντικοινωνικό χαρακτήρα του ίδιου του έργου του Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων. Μόνο μια εχθρική για την κοινωνία πολιτική, μόνο μια αδυσώπητη ταξική στρατηγική θα είχε την ανάγκη εφαρμογής τέτοιων δικτατορικών μέτρων για να υλοποιηθεί. Υπό αυτήν την έννοια η συζήτηση για την κοινωνική χρησιμότητα του Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων έχει κριθεί τελεσίδικα. Καμία χούντα δεν μπορεί να φέρει ποτέ την κοινωνική πρόοδο και μόνο αστοί, φασίστες ή αφελείς μπορούν να περιμένουν ένα καλύτερο αύριο για τα Εξάρχεια μέσω των ΜΑΤ και της ομάδας ΔΕΛΤΑ.
Ουσιαστικά η αξία χρήσης του Μετρό στην πλατεία θα είναι αυτή ακριβώς που θα επιβάλλει η νέα αξία χρήσης που θα δώσει στα Εξάρχεια το Κεφάλαιο, ως ζώνη απόλυτης κυριαρχίας των πιο στυγνών καπιταλιστικών σχέσεων, ως μια πλήρως εμπορευματοποιημένη και αστυνομοκρατούμενη περιοχή τουρισμού και διασκέδασης, χαμηλής αισθητικής και εντατικής και κακοπληρωμένης εργασίας, εκκαθαρισμένης από τους κατοίκους της και τις ζωντανές παραγωγικές της δυνάμεις, τις κοινωνικές και πολιτικές δομές της και τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου που της έχουν απομείνει.
Πλανώνται ωστόσο πλάνην οικτράν οι κρατούντες αν νομίζουν ότι με τέτοιες μεθοδεύσεις θα κάμψουν τα Εξάρχεια και τον κόσμο του αγώνα. Οι δυναμικές διαδηλώσεις της 25 Ιουνίου και της 22ης και 23ης Ιουλίου και βέβαια οι τελευταίες 30 μέρες καθημερινού, ανυποχώρητου αγώνα αποδεικνύουν ότι «Εδώ δεν παραδίνεται κανείς!».
Στην πραγματικότητα η παρόξυνση της κρατικής καταστολής – αντίστοιχα όπως στα Πανεπιστήμια και τους πρόσφατους εργατικούς αγώνες- τον πανικό και την ανασφάλεια κεφαλαίου και κράτους μαρτυρούν μπροστά στη γενικευμένη απαξία στην οποία έχουν περιέλθει. Και βέβαια το φόβο τους για τις ταξικές συγκρούσεις και τις κοινωνικές εξεγέρσεις που ωριμάζουν.
Οι χούντες και τα καθεστώτα πέφτουν με εξεγέρσεις! Και αυτό στα Εξάρχεια το ξέρουμε καλά!Όλοι- όλες σήμερα στη διαδήλωση που καλεί το Συντονιστικό Δράσης για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων, στις 8μμ, Καλλιδρομίου και Ε.Μπενάκη
Ταξική Αντεπίθεση (Oμάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
