Μαλαματίνα: ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της παρασιτικής ελληνικής αστικής τάξης

Για δεκαετίες η εταιρεία εμφιαλωμένων ποτών Μαλαματίνα υπήρξε από τις πιο κερδοφόρες του κλάδου της. Εκμεταλλευόμενη από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 τις προνομιακές σχέσεις των ιδιοκτητών της με δεξιούς πολιτικούς του βαθέως κράτους της Β. Ελλάδας και κατ’ επέκταση με όλες τις κυβερνήσεις – της Χούντας συμπεριλαμβανομένης-, η Μαλαματίνα θα δανειοδοτηθεί πλουσιοπάροχα από το ελληνικό κράτος, ενώ παράλληλα διευκολύνεται ποικιλοτρόπως από τα εκάστοτε υπουργεία Γεωργίας ώστε να προμηθεύεται με ληστρικούς όρους από τους αγρότες παραγωγούς την πρώτη ύλη της, τα σταφύλια. Η ταχεία ανάπτυξη και εκβιομηχάνιση της που συντελείται σε αυτήν ακριβώς τη βάση, και παράλληλα τα νέα χαριστικά δάνεια που της παρέχονται τόσο μεταπολιτευτικά όσο και επί ΠΑΣΟΚ, και βέβαια το καθεστώς σκληρής εργασιακής εκμετάλλευσης που εγκαθιδρύει στο εσωτερικό της, θα την κάνουν μια από τις πιο κερδοφόρες εταιρείες του κλάδου και τους ιδιοκτήτες της, μια από τις πλουσιότερες οικογένειες της Β. Ελλάδας. Το μοντέλο λειτουργίας της μάλιστα θα παρουσιάζεται κατά καιρούς από τον καθεστωτικό τύπο με διθυραμβικές αναφορές του τύπου «Εταιρεία πρότυπο που συνδυάζει την καινοτομία με την υγιή επιχειρηματικότητα».Λίγα χρόνια αργότερα εν μέσω κρίσης, το πρότυπο αυτό – όπως και τόσα άλλα «πρότυπα» του ελληνικού καπιταλισμού – θα βουλιάξει, μην έχοντας πια δυνατότητα νέων δανείων – και άρα νέων επενδύσεων και δυνατότητα πληρωμής των προηγούμενων δανείων – από ένα χρεοκοπημένο κράτος, την ώρα που η υπερπολυτελής ζωή και οι σκανδαλώδεις σπατάλες των ιδιοκτητών της επιχείρησης – που έφτασαν να αγοράσουν αεροσκάφος τύπου Falcon αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ για τις μετακινήσεις τους – είχαν δημιουργήσει μια τεράστια μαύρη τρύπα στους προϋπολογισμούς της. Την επιχείρηση και τους ιδιοκτήτες της από την χρεοκοπία αλλά και τη φυλακή – εκεί όπου πολύ συχνά καταλήγουν βιοπαλαιστές για χρέη λίγων εκατοντάδων ευρώ – θα γλιτώσουν όπως αναμενόταν, ο πιστός υπηρέτης του κεφαλαίου, το αστικό κράτος. Το οποίο προκλητικά θα διαγράψει ένα σημαντικό μέρος από τα χρέη της επιχείρησης προς τις πιστώτριες τράπεζες, αφήνοντας τα τεράστια κέρδη που είχε συσσωρεύσει η οικογένεια Μαλαματίνα ανέγγιχτα – και μετακυλώντας ουσιαστικό το κόστος στην κοινωνική βάση-, προκειμένου να την παραχωρήσει σε νέο αγοραστή καπιταλιστή με σκανδαλωδώς ευνοϊκούς όρους: Τον ομίλο Mantis που δραστηριοποιείται επίσης στον τομέα αλκοολούχων ποτών και αναψυκτικών, οι ιδιοκτήτες του οποίου αξίζει να τονιστεί είναι πρώην συνέταιροι του νυν υπουργού Ενέργειας Σκρέκα. Ειδικότερα το κομμάτι των χρεών που τελικά συμφωνήθηκε να καταβληθεί από τους νέους ιδιοκτήτες για τα χρέη της εταιρείας ήταν συγκριτικά ελάχιστο και με δυνατότητα μακροχρόνιων άτοκων δόσεων, ενώ η εταιρεία έλαβε –ως κίνητρο!- πλήθος απαλλαγών από φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές. Αυτή ακριβώς η νέα εργοδοσία ή ακριβέστερα όλο αυτό το σύστημα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που συνοπτικά περιγράψαμε παραπάνω, απαιτεί σήμερα ακόμα και αυτά τα ελάχιστα βάρη που χρειάζεται για να λειτουργήσει στοιχειωδώς βιώσιμα η επιχείρηση να τα πληρώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, είτε μέσω μειώσεων των απολαβών τους είτε με απολύσεις. Και σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση δεν διστάζει να στείλει τους πραιτοριανούς της, τις δυνάμεις κρατικής καταστολής για να να χτυπήσουν τους εργαζόμενους απεργούς. Υπό αυτό το πρίσμα ιδωμένη, η πολυήμερη αναμέτρηση μεταξύ των εργαζομένων στη Μαλαματίνα και των ιδιοκτητών της, συμπυκνώνει εύγλωττα το χαρακτήρα των δύο αντίπαλων ταξικών στρατοπέδων. Των στρατοπέδων που όπως σήμερα στη Μαλαματίνα, συγκρούονταν χθες στην Ε Food, την Cosco, τη Λάρκο… Από τη μια η τάξη των Ελλήνων καπιταλιστών, οι ληστές του δημόσιου πλούτου και του μόχθου των εργαζομένων που σαν παράσιτα κυριολεκτικά ρουφούν με τη βοήθεια του κράτους τους κάθε ικμάδα ζωής και δημιουργικότητας από τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Και από την άλλη η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός, ο δημιουργός όλου του κοινωνικού πλούτου και για αυτό η πρωτοπόρα δύναμη ανατροπής των υφιστάμενων παραγωγικών σχέσεων. Δηλαδή του καπιταλισμού. Νίκη στον αγώνα των εργαζομένων της Μαλαματίνας! Ο αγώνας τους φωτεινό μονοπάτι όλου του εργαζόμενου λαού!