Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του/ της Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh από έναν αφιονισμένο όχλο πλούσιων εμπόρων και μπάτσων και λίγους μόνο μήνες μετά την απελευθέρωση του μοναδικού εκ των δολοφόνων που φυλακίστηκε, η φετινή 21η Σεπτέμβρη έρχεται σήμερα, σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας, παρόξυνσης της κρατικής καταστολής και έντασης της πατριαρχικής βίας, να χαράξει ακόμα πιο βαθιά εκείνη τη γραμμή που οριοθετεί τα δύο αντίπαλα μέτωπα του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού.
Από τη μια, το μέτωπο των ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, των ευνοούμενων και των υποτακτικών του. Του κόσμου με άλλα λόγια της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και της κρατικής επιβολής, του κόσμου του ρατσισμού, της πατριαρχίας, του κοινωνικού εκφασισμού και κανιβαλισμού. Γιατί τόσο η δολοφονία του Ζακ, όσο και η κατ’ ουσία απαλλαγή των φονιάδων του, συντελέστηκαν ακριβώς στο πλαίσιο των νόμων που διέπουν και σε τελική ανάλυση συγκροτούν τον κόσμο αυτό. Ο νόμος που πήραν στα χέρια τους οι δολοφόνοι της Zackie όσο και αυτός, βάσει του οποίου η αστική δικαιοσύνη τους απάλλαξε, είναι ο νόμος της κρεατομηχανής του κεφαλαίου και του κράτους. Είναι ο νόμος της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ο νόμος της ακραίας υποτίμησης -έως του σημείου της εξόντωσης- της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Είναι ο νόμος που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο για τους πάσης φύσεως ευνοούμενους του συστήματος βιαστές, δολοφόνους και κακοποιητές και συνάμα εξαπολύει τις ορδές των πραιτοριανών του κράτους στα σώματα των αγωνιζομένων. Ο νόμος που γκετοποιεί τις γειτονιές της μητρόπολης και δολοφονεί πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα. Ο νόμος που μετατρέπει τη χώρα σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη και τον πληθυσμό και τα οικοσυστήματα της σε αναλώσιμη ύλη των πολεμικών και καπιταλιστικών σχεδιασμών.
Μέσα σ’ αυτόν ακριβώς τον κόσμο δολοφονήθηκε η Zackie Oh, ο Ζακ, μέρα μεσημέρι στην Ομόνοια. Στον υπαρκτό καπιταλιστικό κόσμο της ανέχειας και της φτώχειας, της πατριαρχίας και της αλλοτρίωσης, της αγελαίας βίας και του θανάτου. Στον κόσμο της εμπορευματοποίησης των πάντων, στον κόσμος του ατομισμού, στον κόσμο του «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει». Κι υπό αυτό το πρίσμα ο θάνατος του/ της, ήταν ακόμη μια στιγμή του πολέμου εναντίον μας, του αδυσώπητου ταξικού πολέμου ενάντια στους «αόρατους», τους απόκληρους και τους απόβλητους της «μεταμνημονιακής» τότε Ελλάδας.
Το άλλο μέτωπο συγκροτούμε όλες και όλοι εμείς. Γιατί ο Ζακ/ η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Ένας απροσάρμοστος σαν κι εμάς. Μια από τις χιλιάδες απροσάρμοστες που δεν εννοούν να χωρέσουν στα καλούπια της χρηστής σεξουαλικότητας, από τους/ τις χιλιάδες που ασφυκτιούν στις νόρμες της «καθώς πρέπει καθημερινότητας», ένας/μια από τους/ τις χιλιάδες που πνίγονται εντός της κανονικότητας του αστικού πολιτισμού. Ο Ζακ, η Zackie ήταν ένας και μια από εμάς. Τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις νέες και τους νέους, για όλες και όλους δηλαδή εµάς που βλέπουμε το παρόν µας να συνθλίβεται μέσα στις ατελείωτες μορφές ελαστικής εργασίας και τα προγράμματα κατάρτισης, την απλήρωτη εργασία, τους χαµηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία και το μέλλον µας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασµών. Η Zackie, ο Ζακ ήταν μια και ένας από εμάς. Και έτσι θα τον τιμάμε και θα τη θυμόμαστε, υποσχόμενες/οι του, η μνήμη του/της να είναι για πάντα μια αιτία πολέμου με του ιδιοκτήτες και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου!
Στηριζουμε- συμμετέχουμε τις κινητοποιήσεις την Τετάρτη 21/9,
Συγκέντρωση στις 6μμ στην οδό Γλάδστωνος και πορεία στις 7μμ
