Αλληλεγγύη στους αγώνες των φυλακισμένων!
Να καταργηθεί ο νέος Σωφρονιστικός Κώδικας!
Η νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά κυβέρνηση ΝΔ έχει ψηφίσει από τον Οκτώβριο ένα νέο Σωφρονιστικό Κώδικα, με τον οποίο ισχυρίζεται ότι αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών κράτησης, στη διασφάλιση των δικαιωμάτων, της ίσης μεταχείρισης και της κοινωνικής επανένταξης των κρατουμένων. Στην πραγματικότητα, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Πρόκειται για μια νομοθετική πράξη η οποία όχι μόνο συντηρεί τις απάνθρωπες συνθήκες των κολαστηρίων που ονομάζονται ελληνικές φυλακές, αλλά κάνει τα πράγματα χειρότερα. Θα αρκούσε ίσως να αναφέρουμε ότι πρόεδρος της επιτροπής που ετοίμασε το νόμο ήταν η δολοφόνος κρατουμένων, πρώην γραμματέας αντεγκληματικής πολιτικής Σοφία Νικολάου.
Ο νέος Σωφρονιστικός Κώδικας περιορίζει τις τακτικές αλλά και τις εκπαιδευτικές άδειες, επεκτείνοντας σε ακραίο βαθμό τα όρια έκτισης της ποινής. Αφαιρεί από εκατοντάδες κρατούμενους το δικαίωμα μεταγωγής σε αγροτικές φυλακές και αρχειοθετεί τις αιτήσεις μεταγωγής που εκκρεμούν λόγω αδιαφορίας του κράτους. Τέλος, επαναφέρει τις φυλακές τύπου Γ’, με τη νέα ονομασία “φυλακές υψίστης ασφαλείας”, για τους κρατούμενους που κρίνονται ως “ιδιαίτερα επικίνδυνοι”. Απέναντι σε αυτές τις νέες ρυθμίσεις οι κρατούμενοι έχουν επιλέξει το δρόμο του αγώνα. Ήδη από τα τέλη του Οκτώβρη έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις αρχικά στις φυλακές Κορυδαλλού και στη συνέχεια στις φυλακές Λάρισας, Κέρκυρας, Πάτρας, Τρικάλων και Δομοκού. Μέχρι τώρα, οι αντιδράσεις περιλαμβάνουν την άρνηση καταμέτρησης και κλειδώματος στα κελιά το μεσημέρι, καθώς και την αποχή από τα μεροκάματα.
Το αστικό κράτος διαχρονικά αντιμετωπίζει τους φυλακισμένους ως παρίες, πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τους οποίους επιχειρεί να καταδικάσει στο περιθώριο, στερώντας τους τα ανθρώπινα δικαιώματα που κατά τ’ άλλα ισχυρίζεται ότι διασφαλίζει. Με το νέο Σωφρονιστικό Κώδικα, η πολιτική αυτή φτάνει σε πρωτοφανή επίπεδα αυταρχισμού, καταργώντας στην πράξη κεκτημένα χρόνων και δικαιώματα που οι φυλακισμένοι κέρδισαν με μαζικούς, δυναμικούς και αιματηρούς αγώνες.
Η νέα αυτή επίθεση στα δικαιώματα των φυλακισμένων παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως βελτιωτική ρύθμιση προς όφελος των κρατουμένων, σε συμμόρφωση με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρουσιάζεται μάλιστα και ως απάντηση σε πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (CPT), η οποία αναφέρει ότι στις ελληνικές φυλακές “προσβάλλεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια”. Είναι όμως οι ίδιες οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προσβάλλουν διαρκώς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, επιβάλλοντας τη φτώχεια, την αδικία, την ανελευθερία. Αυτές είναι που διαμορφώνουν το πλαίσιο των αντιλαϊκών αυταρχικών πολιτικών του ελληνικού κράτους, των πολιτικών που καταδικάζουν στη φτώχεια τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Η διαρκής υποτίμηση των ζωών των φυλακισμένων λοιπόν, αποτελεί αντανάκλαση αυτών των πολιτικών της διεθνούς και εγχώριας αστικής τάξης και ως εκ τούτου η ελπίδα δε βρίσκεται ούτε στους νόμους των αστικών κυβερνήσεων, ούτε στις ανθρωπιστικές πολιτικές επιτροπές της ΕΕ, αλλά στο μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα.
Τη σκληρή αυτή πραγματικότητα γνωρίζουν καλά εδώ και δεκαετίες τόσο οι ίδιοι οι φυλακισμένοι που τη βιώνουν στο πετσί τους, όσο και οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες του κινήματος αλληλεγγύης έξω από τα κελιά. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως όσο κι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ελληνικό κράτος επικαλούνται τον ανθρωπισμό, οι πολιτικές τους συνεχίζουν να κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση και μόνο οι αγώνες μας μπορούν να τις ανατρέψουν, βάζοντας μπροστά τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες, μέσα και έξω από τις φυλακές. Γνωρίζουμε, τέλος, πως τα αιτήματα αυστηροποίησης των ποινών και οι πολιτικές που τα υλοποιούν δε στρέφονται ποτέ κατά των πραγματικά απάνθρωπων και αντικοινωνικών εγκλημάτων.
Οι αυστηρές ποινές δεν αφορούν ποτέ τους καταχραστές του δημόσιου πλούτου, τους μεγαλοεμπόρους ναρκωτικών, τους υπεύθυνους των κυκλωμάτων μαστροπείας και βιασμού ενηλίκων και ανηλίκων. Δε θα μπορούσε άλλωστε ποτέ να στραφεί εναντίον αυτών η αστική δικαιοσύνη, μιας και αυτοί κατά κανόνα αποτελούν σάρκα από τη σάρκα της αστικής τάξης, της ολιγαρχίας που διαπράττει καθημερινά το μεγαλύτερο απ’ όλα τα εγκλήματα: την αναπαραγωγή και την προστασία του καπιταλισμού, του καθεστώτος της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Η πολυδιαφημισμένη λοιπόν αυστηροποίηση των ποινών στρέφεται πρωτίστως και σχεδόν αποκλειστικά κατά των ανθρώπων της τάξης μας, των φτωχοδιαβόλων που όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με το νόμο δεν έχουν πρόσβαση ούτε στους μεγαλοδικηγόρους, ούτε στα δίκτυα διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας και του κεφαλαίου για να τη γλιτώσουν.
Σε μια συγκυρία που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και ολοένα και περισσότερα τμήματα του λαού βυθίζονται στη φτώχεια και στην ανέχεια, η διεθνής και η ντόπια αστική τάξη θωρακίζονται πρωτίστως απέναντι στον εσωτερικό εχθρό: Στους φτωχούς και τους καταπιεσμένους, στους ανθρώπους που η ίδια η εξουσία καταδικάζει στο περιθώριο, σε όλες και όλους εμάς που τσακιζόμαστε από τη γενικευμένη ακρίβεια στα βασικά αγαθά, στα νοίκια και στους λογαριασμούς. Στις ίδιες κοινωνικές ομάδες που κατά πλειοψηφία καταλήγουν στις φυλακές γιατί η αστική κοινωνία δεν τις χωράει. Υπό αυτήν την έννοια, ο νέος Σωφρονιστικός Κώδικας αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι στο παζλ των αντιλαϊκών πολιτικών της καταστολής και της περιστολής των δικαιωμάτων, δίπλα στις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων και των απεργιών, δίπλα στην αστυνομική κατοχή γειτονιών όπως τα Εξάρχεια και στις επιθέσεις σε χώρους αγώνα όπως τα Κατειλημμένα Προσφυγικά και η Κατάληψη Mundo Nuevo. Συνεπώς, οφείλουμε να σταθούμε δίπλα στους φυλακισμένους και να αντιληφθούμε τους αγώνες τους για δικαιώματα και ελευθερίες ως κομμάτι των δικών μας αγώνων ενάντια στη φτώχεια και την καταστολή.
Νίκη στους αγώνες των φυλακισμένων ενάντια στο νέο σωφρονιστικό κώδικα
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους
Συμμετέχουμε – Στηρίζουμε τη Συγκέντρωση Αλληλεγύης στις φυλακές Κορυδαλλού, Σάββατο 03/12, 13:00
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
