Λίγες μόνο εβδομάδες πριν κλείσει ένας χρόνος πολέμου στην Ουκρανία (24 Φεβρουαρίου 2022), και παρά τις διαρκείς παρασκηνιακές διαβουλεύσεις μεταξύ των εμπόλεμων και των συμμάχων τους για την εύρεση ενός κάποιου κοινού πλαισίου διαπραγμάτευσης που θα οδηγούσε σε μια αποκλιμάκωση- ή ακόμα σε εκεχειρία-, η πολεμική σύγκρουση συνεχίζει να μαίνεται καθορίζοντας και τις όποιες κινήσεις στο διπλωματικό πεδίο.
Πολύ μεγάλες είναι οι απώλειες σε έμψυχο δυναμικό τον τελευταίο μήνα και για τις δύο πλευρές στις σφοδρές μάχες που διεξάγονται στο Ντονμπάς. Η γενικευμένη αντεπίθεση των ρωσικών στρατευμάτων –ύστερα από τις μαζικές επιστρατεύσεις Ρώσων στρατεύσιμων και την ακόμα ενεργότερη εμπλοκή των μισθοφόρων στρατιωτών της Wagner- για την ανακατάληψη των προσφάτως απολεσθέντων εδαφών από τον ουκρανικό στρατό, παρότι προχωρά, δεν έχει το ρυθμό που θα επιθυμούσαν οι Ρώσοι επιτελείς. Ενισχυμένος από τα σύγχρονα οπλικά συστήματα (πυροβόλα, αντιαεροπορικά) που του παρέχει αφειδώς το ΝΑΤΟ, ο ουκρανικός στρατός αντιπαρέρχεται, έστω και μερικώς την πίεση, φτάνοντας ακόμα και σε αιματηρές πυραυλικές επιθέσεις στα μετόπισθεν του μετώπου, τόσο εντός του Ντονμπάς, όπως απέδειξε η επίθεση με αμερικάνικους πυραύλους σε κέντρο συγκέντρωσης ρώσικων στρατιωτικών δυνάμεων στο Ντονιέτσκ την πρωτοχρονιά με δεκάδες νεκρούς Ρώσους στρατιώτες, αλλά και βαθιά μέσα στην ίδια τη Ρωσία με εξελιγμένα πολεμικά drones.
Την ίδια στιγμή πολλαπλασιάζονται οι νεκροί άμαχοι από τους εν ψυχρώ βομβαρδισμούς κατά πολιτικών εγκαταστάσεων και από τις δύο πλευρές. Σχεδόν καθημερινός είναι ο βομβαρδισμός μεγάλων αστικών κέντρων και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας της Ουκρανίας από το ρωσικό πυροβολικό και την αεροπορία, που-πέρα από τους νεκρούς- έχουν αφήσει εν μέσω βαρύ χειμώνα εκατομμύρια Ουκρανούς χωρίς θέρμανση και πρόσβαση σε βασικές δημόσιες υποδομές (εκπαίδευσης, υγείας). Αντίστοιχα, αδιάκοπος είναι ο βομβαρδισμός πόλεων και χωριών του Ντονμπάς από τον ουκρανικό στρατό με δεκάδες νεκρούς πολίτες και παιδιά.
Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται όλο και περισσότερο σαφές, ότι καμιά προοπτική εκεχειρίας, πόσο μάλλον τερματισμού του πολέμου δεν διαγράφεται. Για τη Ρωσία, όπως έχει πολλαπλώς διαμηνυθεί σε ανώτατο επίπεδο, δεν υπάρχει πεδίο διαπραγμάτευσης χωρίς την ολοκληρωτική επικράτηση της στα εδάφη που προσάρτησε, όπως και χωρίς την πλήρη αποναζιστικοποίηση, του καθεστώτος του Κίεβου. Η δε εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, πόσο μάλλον η ακόμα πιο ενεργή που δρομολογείται, θα ανοίξει σύμφωνα με τα πλέον επίσημα ρωσικά χείλη, το δρόμο για «παγκόσμιο πόλεμο και πυρηνική καταστροφή». Άλλωστε μόνο στην κλιμάκωση συνηγορούν οι πρόσφατες κινήσεις του Πούτιν για συνολική αύξηση των ρωσικών στρατευμάτων και των εξοπλιστικών δαπανών, οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Κίνα, όσο και η σύμπηξη με τη Λευκορωσία «Κοινού Αμυντικού Χώρου».
Αντίστοιχα και για το Κίεβο, όπως με τον πλέον επίσημο τρόπο τονίστηκε στην πρόσφατη επίσκεψη του Ζελένσκι στις ΗΠΑ (22 Δεκεμβρίου), κανένα πλαίσιο διαβούλευσης με τη Ρωσία δεν τίθεται, χωρίς προηγουμένως την εκδίωξη του ρωσικού στρατού από τα κατεχόμενα εδάφη. Θέση που ουσιαστικά επιβραβεύτηκε από τους Αμερικανούς, αφού αμέσως μετά ανακοινώθηκε η μεγαλύτερη οικονομική (50 δις. δολάρια μέσα στο 2023) και στρατιωτική (συστήματα Patriot) βοήθεια προς την Ουκρανία, ενώ λίγο αργότερα Γερμανία και Αγγλία ανακοίνωναν την πρόθεση τους για νέα αποστολή τεθωρακισμένων και προηγμένων οπλικών συστημάτων, με το γ.γ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, να υπογραμμίζει πώς « η στρατιωτική υποστήριξη στην Ουκρανία είναι ο ταχύτερος δρόμος προς την ειρήνη». Στο ίδιο πλαίσιο αναμένεται να κινηθεί και η Συνάντηση Κορυφής ΕΕ – Ουκρανίας στις 3 Φεβρουαρίου με θέμα την υποστήριξη του Κιέβου και την «πορεία ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ». Όσο για τη «αποναζιστικοποίηση» του Κίεβου, αποκαλυπτική των διαθέσεων του τελευταίου είναι η πρωτοχρονιάτική ανάρτηση στο twitter του ουκρανικού κοινοβουλίου φωτογραφίας του σημερινού αρχηγού των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, μπροστά από πορτρέτο του γνωστού συνεργάτη των ναζί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Σ. Μπαντέρα.
Με βάση τα παραπάνω είναι πρόδηλο ότι η αμερικανόπνευστη «Συνόδος Κορυφής για την Ειρήνη» στον ΟΗΕ στις 24 Φεβρουαρίου 2023, που υποτίθεται θα επιχειρήσει να βρει μια διέξοδο με βάση ουσιαστικά τις προτάσεις του Ζελένσκι, όχι απλά δεν έχει τύχη αλλά πολύ πιθανό να κάνει ακόμα πιο διακριτό το χάσμα, τόσο ανάμεσα στις δυο πλευρές όσο και στα αντίπαλα στρατόπεδα διεθνώς.
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να κλιμακώνονται, συμπαρασύροντας στην όξυνση τους διακρατικούς –όπως αυτόν Ελλάδας Τουρκίας- η ανάπτυξη ενός διεθνούς αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος αποτελεί για τους λαούς όλου του κόσμου κεντρικό πολιτικό διακύβευμα. Ειδικά για την Ελλάδα της ολοένα και μεγαλύτερης εμπλοκής στον πόλεμο -πρόσφατες κυβερνητικές δηλώσεις για την αποστολή S 300 στην Ουκρανία οι οποίες ερμηνεύτηκαν από τη Ρωσία ως πολεμικές πράξεις, επέκταση των νατοϊκών βάσεων) και του αυξανόμενου ανταγωνισμού με την Τουρκία, μια νέα μαχητική εξόρμηση του αντιπολεμικού αντινατοϊκού κινήματος ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων που ανοίγονται μπροστά μας, αποτελεί δίχως άλλο «ένα από τα φλέγοντα ζητήματα του καιρού μας».
