ΟΥΤΕ ΓΗ ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ – ΕΞΩ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΟ “G. W. BUSH” ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ούτε τυπική, ούτε πολύ περισσότερο ασύνδετη με τις αμερικανονατοϊκές επιδιώξεις για τη θωράκιση και τον έλεγχο του Αιγαίου και της Α. Μεσογείου και την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία, είναι η άφιξη του πυρηνοκίνητου αεροπλανοφόρου «George W. Bush» στον Πειραιά. Αντίθετα, μιας τέτοιας κλίμακας στρατιωτική παρουσία από πλευράς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή έρχεται να υπογραμμίσει την σημασία που έχει που η γεωστρατηγική ζώνη του Αιγαίου στους γενικότερους αμερικανικούς στρατιωτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς –αξίζει να σημειωθεί ότι επόμενος σταθμός του αεροπλανοφόρου θα είναι η Αλεξανδρούπολη- και παράλληλα να επιβεβαιώσει την ολοκληρωτική μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ, την οποία η πρόσφατη ελληνοαμερικανική «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» επισφράγισε.
Όπως γράφαμε ως Ταξική Αντεπίθεση για την ελληνοαμερικανική «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» τον Μάιο του 2022:
[…] Με την ελληνοαμερικανική “Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας” το διαχρονικό «ελευθέρας» των ΗΠΑ «να εισέρχονται, εξέρχονται, να κυκλοφορούν και να υπερίπτανται ελευθέρως στην Ελλάδα και τα χωρικά της ύδατα», επεκτείνεται πλέον στο δικαίωμα τους να χρησιμοποιούν και να αξιοποιούν -επ’ αόριστον και κατά το δοκούν – κάθε διαθέσιμο στρατιωτικό σημείο και πολιτική υποδομή στην επικράτεια, αλλά και οποιοδήποτε περιοχή της για στρατιωτική χρήση. Πέρα από τις εύπεπτες διατυπώσεις και τις υποτιθέμενες ασφαλιστικές δικλείδες που υπάρχουν στη Συμφωνία, το ουσιαστικό γράμμα της Συμφωνίας και πολύ περισσότερο το πνεύμα της είναι αυτό ακριβώς. Η νομιμοποίηση των αμερικανικών ένοπλων δυνάμεων και του ΝΑΤΟ να δεσμεύουν εγκαταστάσεις και εδάφη της χώρας για στρατιωτική και -κατά προέκταση- για οικονομική χρήση, αν αναλογιστούμε τη συνάφεια που έχουν τα δύο αυτά επίπεδα, όπως αποδεικνύει η διαδικασία μεταφοράς και πώλησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη.
Δεν πρόκειται λοιπόν απλά για μια συμφωνία ανανέωσης του υπάρχοντος καθεστώτος λειτουργίας των βάσεων, ή μόνο για μια συμφωνία δημιουργίας νέων βάσεων και περαιτέρω αξιοποίησης των υφιστάμενων. Η συμφωνία δεν αφορά μόνο τη Σούδα, την Αλεξανδρούπολη, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, τον Βόλο, το Λιτόχωρο, την Κάρπαθο, την Ανδραβίδα, το Άκτιο, τον Άραξο και δεκάδες άλλα σημεία που προσδιορίζονται ρητά σε όλη την επικράτεια, αλλά ολόκληρη την χώρα και ως εκ τούτου όλο τον πληθυσμό που ζει στο εσωτερικό της.
Υπό αυτήν την έννοια το περιεχόμενο της Συμφωνίας πάει πολύ πέρα ακόμα και από αυτές τις εξαιρετικά δυσμενείς συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ. Αφορά κάτι πολύ βαθύτερο και δομικό. Πρόκειται για την πλέον εναργή μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμικό προγεφύρωμα και στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ. Σε συνθήκες σφοδρής ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, όπως είναι αυτή που συντελείται σήμερα στην Ουκρανία, αυτό πρακτικά σημαίνει την ολοκληρωτική είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Για να το πούμε διαφορετικά, η Συμφωνία μετατρέπει επίσημα την Ελλάδα σε εμπόλεμη δύναμη εναντίον της Ρωσίας και του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του οποίου η τελευταία μαζί με την Κίνα ηγείται. Και υπό αυτήν την έννοια την μετατρέπει ακόμα και με τους όρους του Διεθνούς Δικαίου σε νόμιμο στόχο των αντιπάλων πυρών.
Αυτή ακριβώς είναι η αξία χρήσης της Ελλάδας και του πληθυσμού της για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Και αυτήν ακριβώς την αξία χρήσης πουλάει η ελληνική αστική τάξη και το κράτος της στους Αμερικανούς πάτρωνες της, ευελπιστώντας αφενός να προσποριστεί κάποια ψίχουλα από τη λεία των αφεντικών της ή κάποιους πόντους στον ανταγωνισμό της με την Τουρκία, και αφετέρου να θωρακίσει την εξουσία της, σε μια συγκυρία που η πολυεπίπεδη κρίση την απειλεί με πλήρη αποσταθεροποίηση: Την αξία χρήσης της εργατικής τάξης και του λαού ως κρέατος για τα κανόνια, την αξία χρήσης της χώρας ουσιαστικά ως βομβιστή αυτοκτονίας για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των εν Ελλάδι υποτακτικών τους. Με διαφορετικές μορφές και εντάσεις αυτό ακριβώς το εφιαλτικό «δούναι και λαβείν» με τον Ιμπεριαλισμό, αποτέλεσε το πλαίσιο πάνω στο οποίο συγκροτήθηκε ιστορικά ο ελληνικός κρατικοκαπιταλιστικός σχηματισμός, το πλαίσιο πάνω στο οποίο επέβαλλε την εξουσία του και αναπτύχθηκε. Και σήμερα 100 χρόνια μετά την «Μικρασιατική Καταστροφή και την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας που την συνόδευε, το πλαίσιο αυτό οδηγεί νομοτελειακά σε ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές καταστροφές […]
