Ως εργαζόμενοι/ες, αγωνιστές/τριες που βιώνουμε την ανέχεια, την εκμετάλλευση και την καταστολή, αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά τι σηματοδοτεί η άφιξη του Αμερικανού Υπ. Εξωτερικών Α. Μπλίνκεν όσο και η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία για το εν εξελίξει ανελέητο ταξικό πόλεμο που αντιμετωπίζουμε. Για το πώς επενεργεί και συμπληρώνει η ολοκληρωτική μετατροπή της Ελλάδας σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ την επίθεση στα χαμηλά μας μεροκάματα και στα -ανύπαρκτα πια- εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, για το πώς παροξύνει η πλήρης εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, την κρατική τρομοκρατία και τον κοινωνικό εκφασισμό.
Σήμερα λοιπόν, την στιγμή που ώρα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μαίνεται και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός οξύνεται, η πάλη για το κλείσιμο των νατοϊκών βάσεων και για την έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό αποτελεί πιο εύγλωττα από ποτέ ζωτικό κοινωνικό διακύβευμα.
Το σύνθημα ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ που πρέπει να ακουστεί πάνδημα στη χώρα συνδέεται οργανικά με αυτές τις στοχεύσεις και μαζί με τα κεντρικά προτάγματα «Ψωμί, Υγεία, Παιδεία, Ελευθερία, Πολιτισμός» οριοθετούν στην παρούσα στιγμή τα αντίπαλα ταξικά μέτωπα στην ελληνική κοινωνία : από τη μια το μέτωπο της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, το μέτωπο της ζωής, της αλληλεγγύης, της δημιουργίας της κοινωνικές απελευθέρωσης και από την άλλη το μέτωπο του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το μέτωπο του πολέμου, της φτώχειας, της καταστολής, της πολιτιστικής παρακμής.
Αυτή η ιστορικού χαρακτήρα αντίθεση για την ελληνική κοινωνία θέτει σήμερα πιο εμφατικά από ποτέ την ανάγκη επαναστατικής υπέρβασης της.
