ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00 στο Σύνταγμα – Σημείο Συγκέντρωσης Πανεπιστημίου και Β. Σοφίας
Το βράδυ της Τρίτης 28/02 σημειώθηκε, με την αποκλειστική ευθύνη κράτους και κεφαλαίου, ένα από τα πιο πολύνεκρα δυστυχήματα των τελευταίων ετών, με τη σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της Hellenic Train με μία εμπορική, στην περιοχή των Τεμπών. Το συγκεκριμένο έγκλημα, το οποίο σε συνέχεια πολλών άλλων, άφησε πίσω του δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, πρόκειται για ένα αναπόφευκτο και προμελετημένο έγκλημα που πραγματοποιήθηκε στο κυνήγι του μέγιστου κέρδους από το κεφάλαιο και τις κρατικές πολιτικές υποστήριξής του. Παρά τα κροκοδείλια δάκρυα από την πλευρά της κυβέρνησης καθώς και τις επίμονες προσπάθειες διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τους εκπροσώπους της αλλά και από πλήθος δημοσιογράφων, με αφηγήματα περί ανθρώπινου λάθους και αποκλειστικής ατομικής ευθύνης του σταθμάρχη, παραμένει για εμάς σαφές πως η θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου ευθύνεται για τις δολοφονίες στα Τέμπη.
Η ατομική ευθύνη και η απόδοση καταστάσεων στην τυχαιότητα αποτελούν πλήρως νεοφιλελεύθερα αφηγήματα που ως σκοπό έχουν να ξεπλύνουν το κράτος και το κεφάλαιο από τις δολοφονικές πολιτικές και πρακτικές τους. Στην προκειμένη περίπτωση έρχονται –ξανά από άνωθεν- να επιρρίψουν όλο το βάρος του θανατηφόρου δυστυχήματος σε έναν άνθρωπο.
Η προφυλάκιση του σταθμάρχη και η μετατροπή του σε αποδιοπομπαίο τράγο επιχειρεί να κατευνάσει τις κοινωνικές δυναμικές και να ικανοποιήσει ένα συγκεκριμένο ακροατήριο που αναζητά στον – μεταφορικά και μη – ανειδίκευτο, άσχετο και τελευταίο τροχό της αμάξης τις συνολικές ευθύνες για την ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας, τις ελλείψεις στελέχωσης ανθρώπινου δυναμικού, τις ιδιωτικοποιήσεις, την κρατική αδιαφορία που οδήγησε στο έγκλημα στα Τέμπη.
Όμως, για κακή τους τύχη, η κοινωνική βάση, όπως αποδείχθηκε περίτρανα με τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών και την εξεγερσιακή της διάθεση απέναντι σε όσους στοχεύουν στον κατακερματισμό της, δεν μασάει κουτόχορτο. Το έγκλημα που διεπράχθη στα Τέμπη φέρει συγκεκριμένες ευθύνες, οι οποίες αποτυπώνονται καθημερινά στους δρόμους από σωματεία, πολιτικούς και συλλογικούς φορείς αλλά και από πλήθος ανένταχτου κόσμου. Οι ευθύνες αυτές, λοιπόν, συμπυκνώνονται στις ιδιωτικοποιήσεις, τα ξεπουλήματα στο βωμό του κέρδους και τη διαρκή υποτίμηση των μαζικών συγκοινωνιών από το κράτος και τις αναδόχους εταιρίες.
Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ιταλική εταιρία “Ferrovie”, το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συζητιόταν ήδη από το 2007 και μετά, από όλες τις κυβερνήσεις, στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών και των πιέσεων από την Ε.Ε., στην κατεύθυνση μιας «υγειούς» ανταγωνιστικότητας, επέφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα, με κορύφωση τον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων συνανθρώπων μας, ντόπιων και μεταναστών. Υποστελέχωση κρίσιμων τομέων, εξαντλητική εργασία, εγκατάλειψη υποδομών, παράβλεψη των προδιαγραφών ασφαλείας και ανύπαρκτες επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των δικτύων προδιέγραφαν τόσα χρόνια ένα έγκλημα το οποίο αναπόφευκτα πραγματοποιήθηκε.
Τα τραίνα ETR 470, ή τα τραίνα των βλαβών όπως χαρακτηρίστηκαν από τον ελβετικό τύπο, που διαφημίστηκαν ως το μέλλον των ελληνικών σιδηροδρόμων, αποτελούσαν για χρόνια τον πονοκέφαλο των ελβετικών σιδηροδρόμων που δεν έβλεπαν την ώρα να απαλλαγούν από αυτά. Βλάβες, καθυστερήσεις, φωτιές και ατυχήματα ήταν στην καθημερινή διάταξη. Τραίνα σαπάκια που σε συνδυασμό με την οδυνηρή κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου κόστισαν τις ζωές δεκάδων νεκρών. Δεν είναι όμως ότι κανένας δεν μίλησε ποτέ για αυτά. Όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν λάβει χώρα σειρά απεργιών για την ασφάλεια των εργατών και των επιβατών, που στην συντριπτική πλειοψηφία τους κρίθηκαν παράνομες.
Η σύγκρουση των τραίνων αποτύπωσε την ωμή πραγματικότητα που είχε δρομολογηθεί ήδη από το 2010 με την εισαγωγή της χώρας στους μηχανισμούς του ΔΝΤ. Η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και η διαρκής υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης πολλαπλασίασε τις ανθρωποθυσίες στον βωμό του κέρδους σαν απαραίτητο όρο επιβίωσης του κεφαλαίου και αναπαραγωγής των σχέσεων εκμετάλλευσης του.
Μετά την σύγκρουση των τραίνων και των τραγικών αποτελεσμάτων της ξεκίνησε το γνωστό και χιλιοειπωμένο επικοινωνιακό παιχνίδι συγκάλυψης των ευθυνών για το κράτος και τις εμπλεκόμενες ιδιωτικές εταιρίες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι ευθύνες όμως για το έγκλημα στα Τέμπη έχουν ονοματεπώνυμα και είναι το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ακολούθησαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις και η αστική τάξη της χώρας. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή την δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση όσα κροκοδείλια δάκρυα κι εάν ξεχειλίζουν, όσο κι εάν το μπαλάκι των ευθυνών πετάγεται από τον έναν στον άλλον. ‘Oσες συγγνώμες κι αν ακούγονται, η κοινωνική βάση γνωρίζει ότι αποτελούν προεκλογικά τερτίπια και υποκριτικά κελεύσματα αδίστακτων εγκληματιών και δολοφόνων.
Η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ λίγες μόνο μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, επιλέγει να θωρακιστεί κατασταλτικά κηρύσσοντας παράνομη την απεργία των εργαζομένων στο Μετρό και τον ΟΣΕ, όμως η κοινωνική βάση επιλέγει να μην δεχθεί παθητικά αυτή την κατάσταση και αντί της θυματοποίησης επιλέγει να κατέβει στον δρόμο και να βάλει ανάχωμα στην κρατική καταστολή. Με την σειρά του το κράτος προχωρά σε προληπτικές προσαγωγές αγωνιστών, έπνιξε με χημικά τις διαδηλώσεις και ξυλοφόρτωσε τη νεολαία. Ενώ ακολουθεί αδιάλλακτη το ξέφρενο κρεσέντο των ιδιωτικοποιήσεων των βασικότερων κοινωνικών αγαθών προχωρώντας τόσο στην ιδιωτικοποίηση του νερού όσο και στην ψήφιση νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση του ογκολογικού ΚέντρουΠαίδων, το οποίο θα αυτονομηθεί από το υπόλοιπο νοσοκομείο για να περάσει ουσιαστικά υπό τη διαχείρισηκαι τον έλεγχο της Βαρδινογιάννη και του συλλόγου Ελπίδα. Μιλάμε για ένα ακόμα κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα, αυτή τη φορά με αποδέκτες τα καρκινοπαθή παιδιά και τις οικογένειέςτους.
Επιπλέον η καταστολή απέναντι στη ταξική οργή για το κρατικό αυτό έγκλημα έκανε πασιφανές πως κράτος και κεφάλαιο αντιλαμβάνονται με σαφήνεια τις κοινωνικές ρωγμές που επέρχονται και επιχειρούν να θωρακιστούν απέναντι στην επαπειλούμενες κοινωνικές εκρήξεις. Έκανε σαφές ότι η βία κράτους και παρακράτους ζεσταίνει τις μηχανές της ώστε να αποτρέψει μαζικά εξεγερτικά γεγονότα και να επιβάλλει την κανονικότητα των πολλαπλών καταπιέσεων και της ταξικής εκμετάλλευσης αδιαμαρτύρητα και σιωπηρά για τις σφαγές που διαπράττει.
‘Ομως η οργή μας ξεχειλίζει απέναντι στο Κράτος – Δολοφόνο για το οποίο οι ζωές της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται σ’ αυτόν τον τόπο, δεν είναι παρά μόνο στατιστικοί αριθμοί και αναλώσιμα εξαρτήματα για την διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η συσσωρευμένη οργή μας ξεχειλίζει για τις εκατοντάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, για το κύμα ακρίβειας και ανατιμήσεων στα βασικά αγαθά, για το τράφικινγκ παιδιών μέσα στους κυβερνητικούς και κρατικούς κόλπους ( πολιτικοί, αστυνομία, επιχειρηματίες), για τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς A’ κατοικίας που οδηγούν ανθρώπους της τάξης μας στον δρόμο. Γιατί το έγκλημα στα Τέμπη αποτελεί μια κορυφαία έκφραση της θανατοπολιτικής εναντίον μας από ένα σύστημα που νομοτελειακά προκειμένου να ξεπεράσει την βαθιά και δομική του κρίση προσφεύγει στον πόλεμο και στον φασισμό ικανοποιώντας τα συμφέροντα των ελίτ καταδικάζοντας στην φτώχεια και την δυστυχία την κοινωνική πλειοψηφία. Ενώ στερεί στους εργαζόμενους και συνολικά στους καταπιεσμένους/ ες δωρεάν και ποιοτική υγεία και μόρφωση, ασφαλείς μετακινήσεις και μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Οι μαχητικές συγκρούσεις στους δρόμους με τους πραιτοριανούς του κράτους και του κεφαλαίου, οι προωθημένες πρωτοβουλίες που ζητούν εδώ και τώρα δικαιοσύνη, ζητούν εδώ και τώρα λογαριασμό και δεν οπισθοχωρούν στον πόλεμο που έχει κηρυχθεί, η ενότητα και στη δράση και η αποφασιστικότητα των χιλιάδων διαδηλωτών που κατέβηκαν στον δρόμο τη ημέρα της απεργίας δείχνει πως όταν σηκώνουμε κεφάλι, όταν συγκρουόμαστε, όταν αντιστεκόμαστε μετωπικά με τους δολοφόνους του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου ανοίγουμε τον δρόμο για την ενδυνάμωση και την χειραφέτηση της τάξης μας.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον δρόμο της εξέγερσης και του ανυποχώρητου αγώνα
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ,
ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΣΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
Ανοιχτή Συνέλευση για το κρατικό /καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
