[Ταξική Αντεπίθεση] Μαζικοί δυναμικοί αγώνες για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες
Όλοι-ες στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα (20/3-17.00) ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του Νερού
Τη Δευτέρα 20 Μαρτίου, υπό τον εύσχημο τίτλο «Για τη δημιουργία Ρυθμιστικής Αρχής ελέγχου των υδάτων και των αστικών αποβλήτων», η κυβέρνηση καταθέτει στη Βουλή ύστερα από διαδοχικές αναβολές, νομοσχέδιο που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων στην παροχή ύδρευσης και τη διαχείριση των αποβλήτων. Πέρα από τα προπαγανδιστικά φληναφήματα των κυβερνώντων περί «εξυγίανσης της ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ, των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης – Άρδευσης και εκσυγχρονισμού των δικτύων ύδρευσης» η υπαγωγή κατά πάγια απαίτηση της ΕΕ και του ΣΕΒ του Νερού σε Ρυθμιστική Αρχή –σε πλαίσιο οικονομίας της αγοράς με άλλα λόγια-, η αφαίρεση από το Δημόσιο των αρμοδιοτήτων ρύθμισης και ελέγχου των παροχών ύδρευσης και η διεύρυνση των δυνατοτήτων των ιδιωτικών εταιρειών να προβαίνουν σε προνομιακές για αυτές συμπράξεις με την ΕΥΔΑΠ- μέσω των γνωστών συμβάσεων ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα (ΣΔΙΤ)- σηματοδοτούν αυτό ακριβώς: την ακόμα μεγαλύτερη ένταξη του νερού –ίδια όπως η υγεία, το ρεύμα και οι μεταφορές – στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς και των στρατηγικών της. Ναι, αυτών των ίδιων στρατηγικών που μπλόκαραν χειρουργεία παιδιών με καρκίνο με σκοπό την ιδιωτικοποίηση ογκολογικών μονάδων, που εκτόξευσαν τις τιμές του ρεύματος, αυτών των ίδιων που οδήγησαν στο πολύνεκρο έγκλημα στα Τέμπη. Των ίδιων στρατηγικών που σε διεθνές επίπεδο γιγάντωσαν τα κέρδη των ενεργειακών μονοπωλίων και ενέτειναν τη ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών ενεργειακών πόρων προκαλώντας την εξάντληση τους και αναρίθμητες οικολογικές καταστροφές, καθώς και την κλιμάκωση των ανταγωνισμών για την κατάκτηση τους, ανοίγοντας το δρόμο για μικρές και μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις.
Το νομοσχέδιο που έρχεται σήμερα προς ψήφιση στη Βουλή δεν αποτελεί ασφαλώς κεραυνό εν αιθρία. Ήδη από το 2012 εν μέσω του δευτέρου μνημονίου οι εταιρείες ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης είχαν εκχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ. Παρά το δικαστικό μπλοκάρισμα της απόφασης λόγω της κραυγαλέας αντισυνταγματικότητας της, λίγα χρόνια αργότερα οι εταιρίες θα περάσουν στη μετεξέλιξη του ΤΑΙΠΕΔ, το Υπερταμείο (στο οποίο έχουν δυνατότητα βέτο επί των αποφάσεων οι δανειστές ΕΚΤ, ΔΝΤ). Παρά τη νέα δικαστική απόφαση για επιστροφή των μετοχών των εταιρειών στο Δημόσιο, η παρούσα κυβέρνηση με διαρκείς μεθοδεύσεις θα την καταστήσει ανεφάρμοστη πριν τελικά την ακυρώσει με νόμο τον Ιούλιο του 2022. Ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση του νερού είχε ανοίξει: στην πραγματικότητα το νομοσχέδιο που έρχεται σήμερα στη Βουλή αποτελεί την ολοκλήρωση της εξέλιξης που έχει δρομολογηθεί τότε ακριβώς. Έτσι κι αλλιώς άλλωστε ο δημόσιος χαρακτήρας των εταιρειών ύδρευσης ήταν σχετικός. Η εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο, τα υψηλά τιμολόγια, οι ουκ ολίγες διακοπές παροχής για χρέη λίγων εκατοντάδων ευρώ, τα κακοσυντηρημένα δίκτυα, οι άθλιες εργασιακές συνθήκες ήταν καθεστώς εδώ και χρόνια.
Το τι θα σημάνουν πάντως και στην περίπτωση του νερού τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης του είναι πρόδηλα: ραγδαία αύξηση της τιμής του, υποβάθμιση των δικτύων διανομής, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, μείωση του προσωπικού, τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο, οικολογικές καταστροφές, αποκλεισμός των φτωχότερων από την πρόσβαση σε αυτό. Όσο δε για το τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση των αποβλήτων, αρκεί μόνο να σημειώσουμε ότι η πολυδιαφημισμένη Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και οι ευρύτερες πολιτικές «πράσινης αναπτυξιακής στροφής», τμήμα των οποίων αποτελεί η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των αποβλήτων, όχι μόνο δε έφεραν το οικολογικό αποτέλεσμα που ανέμεναν οι θιασώτες της, αντίθετα όπως η περίπτωση της ΑΓΕΤ στο Βόλο απέδειξε, η υπό τις ευλογίες της ΕΕ «αξιοποίηση» -μέσω της καύσης -των αποβλήτων ως «εναλλακτικά καύσιμα» είχε βαρύτατες συνέπειες στην υγεία των τοπικών πληθυσμών και των οικοσυστημάτων.
Τέλος αξίζει να σημειώσουμε ότι το νομοσχέδιο υπό τις προσταγές ΣΕΒ και ΕΕ μεγαλώνει και ξαναμοιράζει την πίτα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, επιτρέποντας στους ντόπιους ολιγάρχες της ενεργείας και σε διεθνή μονοπώλια μέσω αθρόων επιδοτήσεων και νέων αδειοδοτήσεων να διευρύνουν τον κύκλο των εργασιών τους στο έδαφος της καταστροφής βουνών, οικοσυστημάτων και νησιών.
Με το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη ακόμα νωπό και την κοινωνική δυναμική ακόμα πολύ ισχυρή η σπουδή της κυβέρνησης να νομοθετήσει τους όρους ιδιωτικοποίησης του πιο ζωτικού κοινωνικού αγαθού συνιστά ασφαλώς μέγιστη κοινωνική πρόκληση. Πολύ περισσότερο όμως συνιστά μια ηχηρή απόδειξη του τι είναι ικανό να κάνει το κεφάλαιο προκειμένου να κερδοφορήσει και γιατί ο αγώνας εναντίον του αποτελεί υπαρξιακό όρο για όλη την εκμεταλλευόμενη κοινωνία. Σε αυτήν ακριβώς λοιπόν τη συγκυρία η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση του νερού είναι μείζονος σημασίας. Συμβάλει στη διατήρηση της δυναμικής που αναπτύχθηκε τις τρεις προηγούμενες εβδομάδες και ταυτόχρονα εμβαθύνει το πλαίσιο της πάλης για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες.
Σε κάθε περίπτωση, λίγες μόνο μέρες μετά τη μεγάλη ταξική μάχη της απεργίας της 16ης Μαρτίου, το νέο επεισόδιο της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης που σηματοδοτεί το νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης του νερού επιβάλλεται να μας βρει στους δρόμους του αγώνα. Απέναντι σε αυτήν την πολύ συγκεκριμένη διάταξη μάχης που λαμβάνει ο ταξικός εχθρός σήμερα, μοναδική διέξοδος για όλους τους εργαζόμενους-ες, τους άνεργους-ες, τις νέες και τους νέους, για όλους εμάς που βλέπουμε το παρόν μας να συνθλίβεται μέσα στην ανέχεια, τη φτώχεια, την κρατική τρομοκρατία και το μέλλον μας να υποθηκεύεται – ακόμα και ως κρέας για κανόνια- στο όνομα αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, είναι αυτή του μαζικού ανυποχώρητου ταξικού αγώνα. Του αγώνα για δημόσια δωρεάν κοινωνικά αγαθά, αξιοπρεπή μισθό, εργασιακά δικαιώματα, λαϊκές ελευθερίες. Του αγώνα για κοινωνική ασφάλιση, στέγαση, δημόσια υγεία, παιδεία, φυσικό περιβάλλον, πολιτισμό. Ενός αγώνα που επικοινωνεί και αλληλεπιδρά με τον αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, τον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον φασισμό και ενοποιείται πολιτικά στην πάλη για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας ελληνικής αστικής τάξης- κράτους και ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ-ΕΕ) ανοίγοντας το δρόμο για την επαναστατική ρήξη και την κοινωνική ανατροπή.
Μαζικοί δυναμικοί αγώνες για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες
Υγεία Τροφή Ρεύμα και Νερό δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό!
Αλληλεγγύη στους απεργούς εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ και στους αγώνες των τοπικών κοινωνιών για την υπεράσπιση του νερού (Σταγιάτες, Μεσοχώρα)
Ταξική Αντεπίθεση, Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών
