Ο αγώνας ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη | Περιεχόμενα, παρακαταθήκες, προοπτικές (9/5 19.00 Καλλιδρομίου 49 Εξάρχεια)
Δύο σχεδόν μήνες μετά το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και την έκρηξη της ταξικής κοινωνικής οργής που αυτό σηματοδότησε, η συστηματική προσπάθεια σύσσωμου του αστικού μπλοκ το έγκλημα – εν μέσω προεκλογικής χαύνωσης – να συγκαλυφθεί και το βαθύ κοινωνικό ρήγμα που άνοιξε να κλείσει, επιβάλλει να βρει απέναντι της τη δυναμική κινηματική πολιτική αντίδραση. Το σύνθημα «Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα ξεχαστεί, στους δρόμους της Εξέγερσης τιμάμε τους νεκρούς μας» δεν αποτελούσε μια εφήμερη συνθηματολογία, αλλά το χρέος μας απέναντι στους δεκάδες ανθρώπους της τάξης μας που δολοφονήθηκαν, και παράλληλα μια σαφή πολιτική θέση που συμπύκνωνε τη διάθεση ολοκληρωτικής ρήξης με όλες εκείνες τις πολιτικές τις πολιτικές (του κέρδους, των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της ΕΕ) που οδήγησαν στο έγκλημα και συνάμα με όλες εκείνες τις αιτίες που αναπαράγουν καθημερινά τα μικρά και μεγάλα κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα. Μια διάθεση που εκφράστηκε με συγκλονιστικό τρόπο για τρεις εβδομάδες, από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα, μέσα από διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις, συγκρούσεις, οι οποίες επανέφεραν δυναμικά τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο της ταξικής πάλης, ανοίγοντας δρόμους δυνάμει εξεγερτικούς.
Σήμερα, δύο σχεδόν μήνες μετά, η εκκίνηση των δρομολογίων του σιδηρόδρομου χωρίς τα απαιτούμενα μέτρα ασφαλείας και το κυριότερο με το να παραμένει στο τιμόνι των σιδηροδρόμων το ιταλικό μονοπώλιο των μεταφορών που έχει την βασική ευθύνη του δυστυχήματος, συνιστά μέγιστη πολιτική και κοινωνική πρόκληση και ταυτόχρονη ευθεία προσβολή στη μνήμη των 57 νεκρών. Στην ουσία πρόκειται για μια ηχηρή πολιτική ετυμηγορία, η οποία αθωώνει –δίπλα στα κατευθυνόμενα από την κυβέρνηση πορίσματα των εμπειρογνωμόνων που απλά περιγράφουν, ταξικά ουδέτερα και ως εκ τούτου εύκολα απορροφήσιμα από την κρατική αφήγηση, «διαχρονικές παθογένειες και χρόνια προβλήματα» – πλήρως το κεφάλαιο για το αίμα που χύθηκε. Πρακτικά αυτό λέει σήμερα η κυβερνητική κρατική εξουσία: η Hellenic Train, το κεφάλαιο και κατά προέκταση οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη για ότι συνέβη! Το Κεφάλαιο σκοτώνει και το Κράτος το αθωώνει, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για νέες «θυσίες» στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αυτή άλλωστε είναι η καθημερινή αδυσώπητη πραγματικότητα της καπιταλιστικής κανονικότητας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στα εργασιακά κάτεργα των εκατοντάδων νεκρών το χρόνο, αυτή είναι η πραγματικότητα στα δημόσια νοσοκομεία των χιλιάδων νεκρών στα χρόνια της πανδημίας και τώρα λόγω «έλλειψης υποδομών», αυτό ουσιαστικά συντελείται με την αρπαγή της πρώτης κατοικίας χιλιάδων ανθρώπων από τις τράπεζες και τα funds.
Το κίνημα που αναπτύχθηκε ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και ο αγώνας για τις σύγχρονες εργατικές κοινωνικές ανάγκες και τα δημόσια αγαθά που αυτός ενσωματώνει πρέπει να σταθεί αποφασιστικά και δυναμικά απέναντι στις επιθετικές κινήσεις κράτους και κεφαλαίου. Η πάνδημη απαίτηση να μην ξεχαστεί και να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη αυτό ακριβώς επιβάλλει!
Στην κατεύθυνση αυτή, και πλάι στις τρέχουσες αγωνιστικές πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται, καλούμε στις 9 Μαΐου στις 19.00 στον πολιτικό μας χώρο (Καλλιδρομίου 49) σε ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Ο αγώνας ενάντια στο κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη | Περιεχόμενα, παρακαταθήκες, προοπτικές», έχοντας βαθιά την πεποίθηση ότι η συζήτηση και ο απολογισμός για τη στάση του κινήματος σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης των τελευταίων ετών όπως η πρόσφατη, αποτελεί τον όρο ώστε οι στιγμές αυτές να συγκροτούν συνέχειες, βάθος και επαναστατική προοπτική.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
