56 χρόνια από τη Naksa (5 Ιουνίου 1967), τον «πόλεμο των 6 ημερών» που εξαπέλυσε το ισραηλινό κράτος εναντίον του Παλαιστινιακού λαού και του Αραβικού κόσμου και την κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας, της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης του Ιορδάνη και των υψιπέδων του Γκολάν (Συρία) που αυτός είχε ως αποτέλεσμα, η ιστορική και πολιτική συζήτηση για το χαρακτήρα του πολέμου εκείνου όσο και το τι αυτός σηματοδότησε απόκτα ιδιαίτερη επικαιρότητα και σημασία για το κίνημα αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση, σε μια συγκυρία όπου η ένταση της επιθετικότητας του σιωνισμού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή το θέτει μπροστά σε νέα αναβαθμισμένα καθήκοντα.
Η Νaksa συμπυκνώνει αφενός την ουσία της επεκτατικής ληστρικής πολιτικής του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού στη Μέση Ανατολή διαχρονικά -ενδεικτικές είναι οι επίσημες δηλώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δυο βδομάδες μετά τον πόλεμο : “Το Ισραήλ έκανε πιθανώς για τις ΗΠΑ σε επίπεδο χρημάτων και προσπάθειας περισσότερα από όσα έχουν κάνει υποτιθέμενοι σύμμαχοι και φίλοι μας σε ολόκληρο τον κόσμο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Άπω Ανατολή, δεν μπορούμε να βρούμε σχεδόν κανέναν να μας βοηθήσει στο Βιετνάμ. Εδώ, οι Ισραηλινοί κέρδισαν τον πόλεμο μονομιάς, ξελάσπωσαν τις ΗΠΑ και υπηρέτησαν τα συμφέροντά τους, όπως και τα δικά μας”.
Και αφετέρου τον αντιδραστικό ως προς την παλαιστινιακή υπόθεση ρόλο των αραβικών καθεστώτων και κρατών, που παρά τις υποκριτικές τους διακηρύξεις, όπως και τώρα έτσι και τότε εγκατέλειψαν τους Παλαιστίνιους αβοήθητους ή τους στοίβαξαν σε άθλιες συνθήκες σε γιγαντιαίους προσφυγικούς καταυλισμούς χωρίς νομική υπόσταση και στοιχειώδη δικαιώματα.
Για την παλαιστινιακή υπόθεση η Νaksa είναι η διαρκής υπόμνηση ότι ο αγώνας για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης μπορεί να είναι έργο μόνο των ίδιων των Παλαιστινίων με την ενεργή αλληλεγγύη των λαών της Μέσης Ανατολής και όλου του κόσμου.
Υπό αυτήν την έννοια ακριβώς η κινητοποίηση για τη Νaksa δεν κοιτά το παρελθόν αλλά το παρόν και το μέλλον του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης συνολικά. Ειδικά σήμερα όπου η ένταση της σιωνιστικής επιθετικότητας στην Παλαιστίνη ως αποτέλεσμα των αυξημένων αναγκών του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην κρίσιμη αυτή γεωστρατηγικά ζώνη και η διαρκώς αναβαθμιζόμενη σχέση Ελλάδας Ισραήλ απαιτούν αυξημένα αντανακλαστικά, συγκεντρώσεις σαν την αυριανή αποτελούν ένα έμπρακτο κάλεσμα για νέες κινητοποιήσεις, για κινητοποιήσεις που θα αποτελέσουν έναν ισχυρό κρίκο στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που έχει ανήκει η εποχή μας και γι αυτό και αξίζει να τη στηρίξουμε!
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση!
