Κάλεσμα στήριξης της διαδήλωσης ενάντια στην καπιταλιστική ανάπλαση των Εξαρχείων [Σάββατο 17/6 – 13:00, Καλλιδρομίου και Ε. Μπενάκη]
Η γειτονιά των Εξαρχείων ήταν και θα είναι πάντα μια γειτονιά αντίστασης και αγώνα, μία γειτονιά που βρίσκεται στο επίκεντρο των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων τόσο λόγω της κεντρικής της θέσης στο μητροπολιτικό χάρτη όσο και για τις πολύμορφες κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που διαχρονικά εκδηλώνονται μέσα σε αυτή. Τα Εξάρχεια αποτέλεσαν τόπο αντίστασης στην Κατοχή και στη Χούντα, αφετηρία και πεδίο ανάπτυξης της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008. Αποτέλεσαν και αποτελούν εστία κοινωνικής αυτοοργάνωσης και ταξικής αλληλεγγύης, ένα ασφαλές καταφύγιο για τη νεολαία, τους φτωχούς, τους κοινωνικά αποκλεισμένους, ένα σημείο συνάντησης και σύνθεσης όλων εκείνων των κοινωνικών κομματιών που εξεγείρονται ενάντια στην κρατική καταπίεση, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, το φασισμό.
Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά τους βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο των αστικών και κρατικών σχεδιασμών. Ήδη από τις αρχές της κρίσης, η απόπειρα αλλοίωσης των κοινωνικών και πολιτικών χαρακτηριστικών των Εξαρχείων εκδηλώθηκε ορμητικά με άξονα την παραπληρωματική δράση της κρατικής καταστολής και των πάσης φύσεων μαφιών και την επιχειρούμενη εγκαθίδρυση μέσω αυτών ενός ιδιότυπου καθεστώτος απομόνωσης και υποβάθμισης της περιοχής, εντός του οποίου θα συνυπήρχαν αρμονικά οι business του παράνομου και του νόμιμου κεφαλαίου με την διαρκώς κλιμακούμενη καταστολή. Εντός αυτής της συνθήκης, και της εκκαθάρισης των ζωντανών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της γειτονίας που αυτή διαμόρφωνε, χαράχτηκαν σταδιακά πλείστες όσες επενδυτικές και αναπτυξιακές στρατηγικές για το Κεφάλαιο. Η κατασκευή του Μετρό στην Πλατεία Εξαρχείων και η μόνιμη στρατοπέδευση σε αυτή των δυνάμεων καταστολής αυτούς ακριβώς τους σχεδιασμούς ήρθε να υπηρετήσει. Καμιά συμβολή, προς όφελος των ζωντανών δυνάμεων της γειτονίας δεν ήρθε να εκπληρώσει, ακριβώς γιατί τα «Εξάρχεια του μέλλοντος», τα Εξάρχεια της καπιταλιστικής ανάπλασης δεν θα στεγάζουν, ούτε θα φιλοξενούν και θα υποδέχονται τον κόσμο εκείνο που έχει πραγματικά κοινωνική ανάγκη για γρήγορες, φθηνές, και ασφαλείς μετακινήσεις. Δηλαδή τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους νέους και τις νέες, τους ηλικιωμένους/ες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες που διαβιούν στη γειτονιά.
Την ίδια στιγμή λοιπόν με την κατασκευή του Μετρό, τα ενοίκια ανεβαίνουν κατακόρυφα ενώ διαμερίσματα ή ολόκληρες πολυκατοικίες αγοράζονται εκ νέου και μετατρέπονται σε δωμάτια βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb) ή σε μίνι ξενοδοχεία πολυτελείας. Ο διαθέσιμος κατοικήσιμος χώρος μειώνεται και πολλοί κάτοικοι εξαναγκάζονται είτε μέσω εξώσεων είτε μέσω παράλογων αυξήσεων των ενοικίων να μετακομίσουν. Αναπλαση σημαίνει φτωχοί εκτοπισμένοι λέει το σύνθημα και αυτό ακριβώς συντελείται : η άμεση ή έμμεση ταξική περιθωριοποίηση των κατοίκων των εργατικών λαϊκών στρωμάτων της γειτονιάς Το φαινόμενο αυτό φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στην περιοχή των Εξαρχείων αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρο το κέντρο (και όχι μόνο), με κομβικό ρόλο σε αυτό να διαδραματίζει το πρόγραμμα golden visa που από το 2013 έδωσε τη δυνατότητα σε επενδυτές να αγοράσουν και να εκμεταλλευτούν μεγάλο αριθμό διαμερισμάτων ή και ολόκληρων κτιρίων με τη χαμηλότερη μάλιστα συμμετοχή από όλες τις χώρες της Ευρώπης με αντάλλαγμα την πενταετή παραμονή τους στη χώρα. Ντόπιοι και ξένοι επενδυτές εμφανίζονται συνεχώς ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα της επενδυτικής μανίας είναι και η βίαιη ανάπλαση του λόφου του Στρέφη από το Δήμο Αθηναίων και την PRODEA (μίας εταιρίας που πρόσφατα ήταν χορηγός σε συνέδριο για την ανάπτυξη του real estate στην Ελλάδα παρουσία πληθώρας κυβερνητικών προσώπων) όπου γίνεται σαφές ένα σχέδιο αλλαγής της κοινωνικής και φυσικής δομής της περιοχής, ανατίμησης των αξιών ακίνητης περιουσίας και μετατροπής συνολικά των Εξαρχείων σε μια τουριστική ζώνη φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας, σε μια ζώνη ακριβής κατανάλωσης και κατοικιών προορισμένων αποκλειστικά για υψηλά εισοδήματα.
Ο αγώνας στα Εξάρχεια είναι κοινωνικός και ταξικός. Αφορά την ίδια την εργατική τάξη και την υλική της επιβίωση στο κέντρο της Αθήνας. Αφορά τους μαθητές και τις οικογένειες τους που εγκαταλείπουν τα σχολεία της περιοχής εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης των ενοικίων . Αφορά τις μετανάστριες και τους κοινωνικά αποκλεισμένους που γίνονται στόχος των αστυνομικών επιχειρήσεων επειδή περισσεύουν από την κανονικότητα του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης. Αφορά τους φοιτητές που βλέπουν να χάνεται όλο και περισσότερο ο δημόσιος και ανοιχτός χαρακτήρας των πανεπιστημιακών χώρων ως σημεία κοινωνικοποίησης, πολιτικοποίησης, ελεύθερης έκφρασης. Που βιώνουν τη βίαιη προσπάθεια ιστορικής και πολιτικής απονεύρωσης των σχολών του κέντρου (Πολυτεχνείο/ Νομική/ ΑΣΟΕΕ) μέσω των κρατικών σχεδιασμών της προληπτικής αντιεξέγερσης και της άγριας καταστολής. Αφορά, εν τέλει, ολόκληρη την χειμαζόμενη κοινωνία που βλέπει τις κατακτήσεις αιώνων να καταστέλλονται και να υφαρπάζονται με τη βία.
Γιατί και τα ίδια τα Εξάρχεια, τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της Εξέγερσης, αποτελούν μια αιματοβαμμένη κατάκτηση. Και ως τέτοια δεν θα πάψουμε ποτέ ως κίνημα να τα υπερασπιζόμαστε, όπως ο συγκλονιστικός αγώνας των προηγούμενων μηνών απέδειξε. Πιάνοντας το νήμα από τις δυναμικές διαδηλώσεις του περσινού Ιούνη, του Ιούλη, του Αυγούστου, του Σεπτέμβρη, του Οκτώβρη, του Νοέμβρη, του Δεκέμβρη και συνδέοντας τις με τους πρόσφατους αγώνες ενάντια στις εξώσεις, τους πλειστηριασμούς, το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και το εν εξελίξει αγώνα ενάντια μαζικό έγκλημα ελληνικού κράτους και ΕΕ στην Πύλο, να οξύνουμε ξανά τις αντιστάσεις που έχει ανάγκη η γειτονία και απαιτεί η συγκυρία.
Όλοι- ες στη διαδήλωση που καλεί το Συντονιστικό Δράσης για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων – Σάββατο 17/6, 13:00, Καλλιδρομίου και Ε. Μπενάκη
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
