[Ταξική Αντεπίθεση] 8η Μάρτη: Να συναντηθούμε στους δρόμους της γυναικείας και της ταξικής απελευθέρωσης- Για τις νέες εφόδους στον ουρανό!
Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ξέσπασαν οι πρώτες μαζικές και μαχητικές απεργίες εργατριών, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ένταξης των γυναικών στη μισθωτή εργασία, με όρους ακραίας υποτίμησης. Μια από τις κορυφαίες της πρώτης αυτής περιόδου της γυναικείας εργατικής ριζοσπαστικοποίησης, υπήρξε εκείνη των κλωστοϋφαντουργών της Νέας Υόρκης την 8η Μάρτη του 1857, με αιτήματα όπως δεκάωρο, ίσες αποδοχές και υγιεινές συνθήκες εργασίας, η οποία ήρθε αντιμέτωπη με την άγρια καταστολή του κράτους. Δύο περίπου αιώνες μετά, παρά τις επίμονες προσπάθειες του συστήματος να την ενσωματώσει ως μέρα γιορτής, διαστρεβλώνοντας τα νοήματά της, η 8η Μάρτη είναι ζωντανή ως μια διαρκής υπόμνηση: πως καπιταλισμός και γυναικεία απελευθέρωση είναι έννοιες εξ ορισμού ασύμβατες.
Ενώ ο καπιταλισμός περνά μια από τις πιο σοβαρές κρίσεις στην ιστορία του και με την πατριαρχία να παραμένει χαραγμένη στο dna του, στον καιρό των σκληρών αναδιαρθρώσεων, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της έξαρσης του φασισμού, της κρατικής καταστολής και της έμφυλης βίας, η 8η Μάρτη νοηματοδοτεί τον συνεχή αγώνα των γυναικών ανά τον κόσμο για ζωή, ελευθερία, αξιοπρέπεια.
Σήμερα, έπειτα μάλιστα από την ψήφιση του τελευταίου αντεργατικού νομοσχεδίου και την πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, η 8η Μάρτη είναι ο καθημερινός αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση της εργατικής μας δύναμης, στην επισφάλεια και την ανεργία, την ελαστική και τη μαύρη εργασία, το πετσόκομμα των μισθών μας, τις απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τις απλήρωτες υπερωρίες, για την προστασία της απεργίας και του 8ωρου, επαρκείς και ποιοτικές παροχές για τις εργαζόμενες μητέρες.
Είναι το τσάκισμα της πατριαρχικής βίας, των κακοποιητών, των βιαστών, των γυναικοκτόνων και των κυκλωμάτων trafficking. Είναι αγώνας ενάντια στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τη βία απέναντι στις γυναίκες και σε τρανς, απέναντι στο κράτος και το παρακράτος, την αστυνομία που βιάζει και κακοποιεί κρατούμενες, εμπλεκόμενη στα μαφιόζικα δίκτυα trafficking∙ στον σεξισμό των κυρίαρχων ΜΜΕ, στην αστική δικαιοσύνη που προστατεύει βιαστές και μαστροπούς και ταυτόχρονα, κρατά τόσες γυναίκες όμηρες των κακοποιητών τους, μέσω του νόμου περί συνεπιμέλειας.
Η 8η Μάρτη σήμερα, είναι η έμπρακτη και πολύμορφη αλληλεγγύη μας στις επιζώσες βιασμού και κυκλωμάτων trafficking. Στην Ε. την οποία οι εισαγγελικές αρχές έσυραν πρόσφατα κατηγορούμενη (!) σε δίκη έπειτα από μήνυση του ίδιου του μπάτσου μαστροπού Μπουγιούκου, πως δήθεν «εργαζόταν» χωρίς να έχει τα απαιτούμενα χαρτιά, τον καιρό που βρισκόταν αιχμάλωτη σπίτι του στην Ηλιούπολη, όπου τη βίαζε και την εξέδιδε. Στο ανήλικο κορίτσι από τον Κολωνό -θύμα ενός μεγάλου όπως έχει φανεί κυκλώματος trafficking της μαφίας και του παρακράτους, «υπάλληλος» του οποίου είναι ο νεοδημοκράτης Μίχος. Και οι δύο επιζώσες συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωπες, όχι μόνο με τα ανοιχτά τους τραύματα, αλλά και τη συνεχιζόμενη βία ενός ολόκληρου συστήματος που συνεχίζει να τις εκφοβίζει, να τις επανατραυματίζει, να τις ενοχοποιεί.
Η 8η Μάρτη είναι αγώνας να ορίζουμε τα σώματά μας. Για το δικαίωμα στην άμβλωση, ενάντια στον ακροδεξιό/εκκλησιαστικό οχετό περί κατάργησής της στο όνομα του «έθνους» και της «υπογεννητικότητας». Και την ίδια ώρα, είναι η αντίσταση στη μετατροπή της γυναικείας αναπαραγωγικής ικανότητας σε βιομηχανία κέρδους, μέσω της παρένθετης μητρότητας και του εμπορίου ωαρίων. Μιας βιομηχανίας που εν καιρώ κρίσης «ανθίζει» και πλέον νομιμοποιείται και επίσημα, εκμεταλλευόμενη ουσιαστικά την ανάγκη επιβίωσης χιλιάδων φτωχών γυναικών. Δεν ξεχνάμε την πρόσφατη υπόθεση κυκλώματος εμπορίας βρεφών που ήρθε στο φως το περασμένο καλοκαίρι, όπου πάνω από εκατό γυναίκες μετανάστριες από ανατολικές χώρες κρατούνταν έγκλειστες σε άθλιες συνθήκες σε σπίτια στα Χανιά, προκειμένου να γίνουν δότριες ωαρίων ή παρένθετες.
Ακόμη, 8η Μάρτη σημαίνει αγώνας αντιπολεμικός και διεθνιστικός, είναι η αλληλεγγύη στις αδελφές μας στην Παλαιστίνη και στον περήφανο παλαιστινιακό λαό, που μήνες τώρα πολεμά με το όπλο στο χέρι τον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό. Η αλληλεγγύη στις προσφύγισσες που εγκαταλείπουν με τα παιδιά τους αγκαλιά τις εμπόλεμες ζώνες, για να έρθουν αντιμέτωπες με τη βία και το θάνατο στα ελληνικά σύνορα της «πολιτισμένης» Δύσης και τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η αλληλεγγύη στις μετανάστριες συναδέλφισσες και γειτόνισσές μας, που λόγω ρατσισμού βιώνουν ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση σε όλα τα πεδία των ζωών τους.
Η 8η Μάρτη μας καλεί να υπερασπιστούμε τη μνήμη των 57 νεκρών από το καπιταλιστικό/κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. Να υπερασπιστούμε τις βασικές κοινωνικές μας ανάγκες, για υγεία, στέγαση, τροφή, παιδεία, απέναντι στην άνευ προηγουμένου επίθεση του κεφαλαίου και την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Απέναντι στην ένταση της κρατικής τρομοκρατίας και τις θανατοπολιτικές της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ, τις οποίες επιχειρεί να ξεπλύνει παρουσιαζόμενη ως δήθεν υπερασπίστρια των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ενώ παραμένει ο κατεξοχήν ιστορικός φορέας του δόγματος πατρίς-θρησκεία-οικογένεια.
Η φετινή 8η Μάρτη τέλος, μέρα ψήφισης του εκπαιδευτικού νομοσχέδιου, δεν μπορεί παρά να νοηματοδοτείται επιπλέον από τον αγώνα του φοιτητικού κινήματος για δημόσια, δωρεάν παιδεία, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν μπορεί παρά να είναι (και) μέρα συνάντησης του φεμινιστικού και του φοιτητικού κινήματος.
Ενάντια σε πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο,
Να συναντηθούμε στον αγώνα για την ταξική και τη γυναικεία απελευθέρωση
Για τις δικές μας εφόδους στον ουρανό!
Την Παρασκευή 8 Μάρτη:
-Στηρίζουμε την απεργιακή συγκέντρωση στις 12.30 στην πλ. Κλαυθμώνος
-Καλούμε στην πορεία στις 18.30 στο Σύνταγμα
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)
