Η Assata Shakur, 73 χρονών σήμερα, είναι μαύρη αγωνίστρια και η πρώτη γυναίκα που συμπεριέλαβε το FBI στη λίστα με τους πιο καταζητούμενους και συνεχίζει να την έχει επικηρυγμένη μέχρι και σήμερα. Η ίδια ζει στην Κούβα όπου της έχει δοθεί πολιτικό άσυλο.
Αυτό το γράμμα αδυνατεί να βρει τον τρόπο να αρχίσει.
Αυτό το γράμμα θέλει να φέρει δυο αγωνίστριες από δυο πλευρές αυτής της γης λίγο πιο κοντά και μαζί τους να φέρει κοντά δυο τόπους αγώνων. Αυτό το γράμμα θα ήθελε πολύ να φτάσει κάποτε στην Assata, την- για πάντα- μικρή Assata, με τα άφρο της μαλλιά, με τα σπινθιρωτά της μάτια, με το νεύρο της σε ετοιμότητα να υπερασπιστεί τη ζωή χωρίς κόστος.
Και δεν είναι που είσαι γυναίκα, ούτε που έχεις γεννηθεί μαύρη στην Αμερική.
Κάθε αγωνιστής που δίνει τη ζωή του, κάθε αγωνιστής που ρισκάρει έχοντας μπροστά του ένα στρατό πάνοπλων και αήττητων ράμπο, που όμως σαστίζουν στη πυγμή ενός μικρού κοριτσιού που δεν υποκύπτει, κάθε αγωνιστής είναι πάντα λατρευτός και αξιοζήλευτος.
Αλλά, τι λέω… είναι και όλα αυτά.
Είναι που είσαι και γυναίκα. Είναι που καμιά φορά, εκεί ανάμεσα από την υποτίμηση της δουλειάς μου στους χώρους εργασίας, στη παρενόχληση στο δρόμο, στις σεξιστικές απειλές και επιθέσεις των ένστολων φρουρών τους, είναι τότε που χρειάζομαι να διαβάζω για σένα.
Είναι που είσαι μαύρη γυναίκα στην Αμερική. Είναι που όταν σκέφτομαι πως μια κάστα ανθρώπων, ακόμη και μετά την δήθεν κατάργηση της δουλείας, ακόμη και μέχρι σήμερα, σας φέρονται σαν να είστε υπηρέτες τους, είναι τότε που σκέφτομαι πως υπάρχει ένα κορίτσι σαν την Assata να τους σπάει το σαγόνι από τα νεύρα της.
Αλλά πιο πολύ από όλα είναι που έχεις πάθος για ζωή και ελευθερία. Αυτό σε έκανε να αντέξεις τα βασανιστήρια, τις εκδικητικές διώξεις και φυλακίσεις. Aυτό σε έκανε να μπορέσεις ακόμα και μέσα από τα ασφυκτικά κελιά τους να αναδύσεις τον έρωτα και τη ζωή. Αυτό σε έφερε στην Κούβα μακριά από την όμορφη κόρη σου που γέννησες στη φυλακή και που μπορεί να νιώθεις πως σου κρατάει κακία γιατί δεν μπόρεσες να της μάθεις από κοντά τη ζωή. Μα μπόρεσες να της μάθεις πολλά παραπάνω από κάθε άλλη μάνα, και πάνω από όλα να μην υποτάσσεται, να μην τα παρατά.
Από την Ελλάδα που δουλεύουμε νυχθημερόν με μηδαμινά μέτρα προστασίας εν μέσω πανδημίας…
Από την Ελλάδα που παλεύουμε μέρα τη μέρα στις δουλειές μας για ισότιμες συνθήκες εργασίες και μισθούς…
Από την Ελλάδα που κάθε μέρα κακοποιούνται εκατοντάδες γυναίκες της τάξης μας….
Από την Ελλάδα που χιλιάδες προσφύγισσες και μετανάστριες κακοποιούνται στα σύνορα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που καλούνται να μεγαλώσουν μόνες τους τα παιδιά τους…
Από την Ελλάδα που χιλιάδες γυναίκες κρατούνται έγκλειστες στις φυλακές σε συνθήκες συνωστισμού….
Από την Ελλάδα που οι αγωνιζόμενες γυναίκες χτυπιούνται καθημερινά επειδή είναι γυναίκες και τολμούν να σηκώσουν κεφάλι…
Από αυτήν την πλευρά της γης, λοιπόν, που παλεύουμε να στήσουμε αναχώματα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, του κράτους και του κεφαλαίου που μας εξευτελίζει…
Σου στέλνουμε ένα σινιάλο συντροφικότητας και στοργής, ένα σήμα να γνωρίζεις πως μαθαίνουμε για τους συντρόφους σου και για σένα. Μαθαίνουμε για κάθε έναν αγώνα που δώσατε από τα χρόνια της σκλαβιάς μέχρι και σήμερα. Για την ιστορία των μαύρων αγωνιστών της Αμερικής. Εμπνεόμαστε από κάθε στιγμή σας, γιατί κι εμείς βιώνουμε ανάλογες καταπιέσεις και ψάχνουμε να βρούμε το θάρρος, το θράσος και τον τρόπο να μαχόμαστε απέναντι στο τέρας.
Ελπίζω να είσαι καλά, αγαπητή Αssata, να έχεις βρει το δικό σου χώρο στην Κούβα, να παλεύεις από εκείνη την πλευρά αυτού του κόσμου και να είσαι σίγουρη πως κάποια στιγμή, με κάποιο τρόπο, κι ας είναι αυτός ο μεταφυσικός του αγώνα, που συνδέει τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη να μας φέρει κοντά, να ανταμώσουμε. Εμείς, οι σκέψεις μας, οι αγωνίες μας, οι αγώνες μας…
Υπομονή και Πίστη… μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.
Συντροφικά,
Μαρία
*Η πλούσια αυτοβιογραφία της Assata Shakur και μαζί με αυτήν και η βιωματική εξιστόρηση ενός μέρους της ιστορίας των μαύρων πανθήρων είναι διαθέσιμη στην δανειστική βιβλιοθήκη του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87), ο οποίος είναι ανοιχτός κάθε Τρίτη και Παρασκευή 19:00-22:00.*
Διαβεβαίωση
Της Assata
πιστεύω στη ζωή.
Πιστεύω στις μέρες βήτα
Και στους ανθρώπους γάμμα.
πιστεύω στον ήλιο.
Σε ανεμόμυλους και καταρράκτες,
Τα τρίκυκλα και τις κουνιστές πολυθρόνες
Και πιστεύω πως από τους σπόρους ξεπετάγονται βλαστάρια.
Και από τα βλαστάρια μεγαλώνουν δέντρα.
Πιστεύω στη μαγεία των χεριών.
Και στη σοφία των ματιών.
Πιστεύω στη βροχή και στα δάκρυα.
Και στο αίμα της αιωνιότητας.
πιστεύω στη ζωή.
Και έχω δει την παρέλαση του θανάτου
Να προελαύνει μέσα από τον κορμό της γης,
Να σμιλεύει σώματα λάσπης στο πέρασμά του
Έχω δει την καταστροφή του πρωινού φωτός
Να την προσκυνούν και να την χαιρετίζουν αιμοδιψείς σκουλήκια
Έχω δει ο καλός να γίνεται τυφλός
και ο τυφλός γίνεται δέσμιος
σε ένα εύκολο δίδαγμα.
έχω περπατήσει πάνω σε σπασμένα γυαλιά.
Έχω φάει ψωμί του θριάμβου και της γκάφας
και αναπνεύσει τη δυσωδία της αδιαφορίας.
με έχουν κλείσει μέσα οι άνομοι.
Μου έχουν περάσει χειροπέδες αυτοί που με μισούν.
Με φίμωσαν οι άπληστοι.
Και, αν ξέρω ένα πράγμα,
είναι ότι ένας τοίχος είναι απλώς ένας τοίχος
και τίποτα παραπάνω.
Μπορεί να γκρεμιστεί.
πιστεύω στη ζωή
πιστεύω στη γέννηση.
Πιστεύω στον ιδρώτα της αγάπης
και στη φωτιά της αλήθειας.
Και πιστεύω ότι ένα πλοίο που έχει χαθεί,
Που οδηγείται από κουρασμένους, σε ναυτία ναυτικούς στο τιμόνι,
μπορεί ακόμα να οδηγηθεί από το σπίτι
στο λιμάνι.
