Οι αναρχικοί, εξεγερμένοι νεολαίοι κ.ά. περνώντας κυριολεκτικά διά πυρός και σιδήρου τη Γένοβα, κατευθύνονται πια, προς την περιοχή των φυλακών Marasi, έχοντας αφήσει πίσω τους, δρόμους που καλύπτονται από πυκνούς καπνούς.
Εκεί βρίσκονται παρατεταγμένες δυνάμεις των καραμπινιέρων στις οποίες και γίνεται επίθεση με βροχή από ξύλα, πέτρες, μολότοφ, ενώ στήνονται πρόχειρα οδοφράγματα. Ταυτόχρονα πολλοί αρχίζουν ν’ ανεβαίνουν τα, τουλάχιστον, 200 σκαλιά που οδηγούν σε περιοχή που προσέγγιζε την «κόκκινη ζώνη». Οι δυνάμεις των καραμπινιέρων, και παρά τη χρήση πυροβόλων όπλων, ύστερα από επίμονες επιθέσεις αναγκάζονται να υποχωρήσουν. Οι εξεγερμένοι βρίσκονται ακριβώς μπροστά από τα διοικητικά κτίρια των φυλακών, απ’ όπου πολύ γρήγορα αρχίζουν να βγαίνουν μαύροι καπνοί. «Μπροστά μας βρισκόταν μια μεγάλη πλατεία, το μέρος πολύ ανοιχτό, πλάτη είχαμε τα σκαλιά, μπροστά μας οι φυλακές, αλλά πριν απ’ αυτές καραμπινιέροι με κλούβες. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τους χτυπήσουμε μέχρι να φύγουν, ας είχαν όπλα. Το μισητό κτίριο που βρισκόταν πίσω τους σκεφτόμασταν μόνο… Μια, δυο, τρεις επιθέσεις με πέτρες και κοκτέιλ μολότοφ. Υποχωρούν, μπαίνουν στις κλούβες και φεύγουν κυνηγημένοι. Φτάνουμε, ακριβώς απ’ έξω από τις φυλακές. Ανάβουμε τα μπουκάλια, σχεδόν όλα όσα είχαμε και μετά βροχή από πέτρες… Μαύροι καπνοί τυλίγουν τα μπουντρούμια… Αλλά και πάλι δε φεύγουμε, παρότι έχουμε μείνει λιγότεροι. Ξαναπετάμε πέτρες…
Αν μπορούσαμε, δε θα φεύγαμε μέχρι να τις γκρεμίσουμε…».
Η υπενθύμιση όσων συνέβησαν στην Γένοβα πριν από εικοσιένα χρόνια –τον Ιούλιο του 2001– δεν αποτελεί κανενός είδους μνημόσυνο, αλλά μέρος μιας συνολικότερης και επίμονης προσπάθειας να μην τυλιχθεί στο πέπλο της λήθης ούτε μία «στιγμή» των κοινωνικών συγκρούσεων και εξεγέρσεων για μια αταξική κοινωνία κι έναν ελεύθερο κόσμο.
Εικοσιένα χρόνια λοιπόν μετά έχουμε κάθε λόγο να συνεχίζουμε να «ψηλαφούμε» τι έγινε στην Γένοβα, το μέγεθος και την εμβέλεια της εξεγερτικής αντιπαράθεσης που δόθηκε σε ένα από τα πολλά «στημένα» ραντεβού με τους κυρίαρχους του πλανήτη, λίγο πριν τις επιθέσεις της 11η Σεπτέμβρη και την έναρξη ή μάλλον τον επανακαθορισμό του « πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» με αιχμή το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Τσετσενία.
Ο Αμερικανός καταδικασμένος σε θάνατο Mumia Abu-Jamal, έγραψε λίγο μετά την δολοφονία του Giuliani: «Με αυτήν τη βάρβαρη σφαγή, το μήνυμα που μας στέλνουν είναι ότι η αντί-παγκοσμιοποίηση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Το προτεταμένο όπλο εμπρός στο πρόσωπο ενός Ιταλού αναρχικού που έχει καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, απεικονίζει την κλιμάκωση των επιχειρήσεων των ενόπλων δυνάμεων του κεφαλαίου».
Αυτοί σκότωσαν τον Τζουλιάνι
Ο Μάριο Πλακάνικα έγινε ευρέως γνωστός σε παγκόσμιο επίπεδο όταν είχε κατηγορηθεί για την δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι στην Γένοβα το 2001 κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών της συνόδου των G-8, Ο Πλακάνικα ήταν τότε μέλος των Καραμπινιέρων και βρισκόταν στο τζιπάκι που είχε περάσει πάνω από το άψυχο σώμα του Τζουλιάνι όταν αυτός είχε πέσει τραυματισμένος θανάσιμα από τον εξ’ επαφής πυροβολισμό του κατηγορούμενου.
Η δικαστής Ελένα Νταλόιζο έκρινε αθώο το δολοφόνο του Κάρλος Τζουλιάνι, αστυνομικό Μάριο Πλακανίκα, ο οποίος σκότωσε εν ψυχρώ και εξ επαφής τον Τζουλιάνι στις 20 Ιουλίου 2001 κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στη Γένοβα. Αθωώθηκε εξάλλου και ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος που πέρασε πάνω από το σώμα του Τζουλιάνι αμέσως μετά τη δολοφονία του. Η δικαστής έκρινε ότι ο δολοφόνος – μπάτσος ενήργησε υπό καθεστώς τρόμου και αιτιολόγησε την πράξη του ως “αυτοάμυνα”, καθώς απειλείτο η ζωή του “δεχόμενος επίθεση από το Τζουλιάνι (με πυροσβεστήρα) και άλλους μασκοφόρους διαδηλωτές”!!! Η απόφαση του δικαστηρίου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους δύο – εν ενεργεία παρακαλώ – μπάτσους. “Η εμπιστοσύνη μου στην ιταλική δικαιοσύνη επιβραβεύτηκε” δήλωσε ο Πλακανίκα.
Λίγα μόλις χρόνια μετά την ατιμωρησία του από το Ιταλικό Κράτος και την αστική δικαιοσύνη του ,Ο Μάριο Πλακάνικα θα δικαστεί ξανά αυτή την φορά με την κατηγορία του βιασμού της 11χρονης κόρης της πρώην συντρόφισας του. Η πρώην συντρόφισσα του Πλακάνικα, μητέρα της 11χρονης που υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης του κατηγορούμενου για σχεδόν ένα χρόνο, τον κατηγόρησε πως βίαζε συστηματικά την ανήλικη κόρη της το 2007 όταν και υπέβαλε μήνυση και ξεκίνησαν οι έρευνες για το περιστατικό.
