Την επταετία 1943-1950 συνολικά 31 μέλη της οικογένειας Πέτρουλα από τη Μάνη, δολοφονήθηκαν από τη Χωροφυλακή, τον Στρατό, τους Χίτες. Άνδρες και γυναίκες, αντάρτες και αντάρτισσες, αγωνιστές και αγωνίστριες, κομμουνιστές και κομμουνίστριες.
Τελευταίος νεκρός της οικογένειας, ο φοιτητής και μέλος της ΕΔΑ Σωτήρης Πέτρουλας, 22 ετών, ο οποίος δολοφονήθηκε από την αστυνομία στις 21 Ιουλίου 1965 κατά τη διάρκεια γιγαντιαίας διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο χτυπημένος από δακρυγόνο Πέτρουλας, στραγγαλίστηκε από τους αστυνομικούς. Ο Σωτήρης ήταν ο μοναδικός Πέτρουλας που η οικογένεια του μπόρεσε να θάψει. « Όλοι οι άλλοι χώθηκαν σε λάκκους».
Στρατευμένος από την εφηβική του ηλικία στην Αριστερά και το επαναστατικό κίνημα, πνεύμα ανήσυχο και δυναμικό, ο Πέτρουλας μαζί με σειρά άλλων αγωνιστών, εξέφραζε την έμπρακτη άρνηση στην υποταγή της ηγεσίας της ΕΔΑ στην Ένωση Κέντρου -την οποία είχε πρακτικά θεμελιώσει η αναθεωρητική 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ με την απόφαση της διάλυση των παράνομων οργανώσεων του κόμματος- αναζητώντας αυτόνομες, από την αστική πολιτική, οδούς εκδήλωσης της λαϊκής πάλης. Στο φούντωμα των ιουλιανών κινητοποιήσεων και στην επένδυση τους με ριζοσπαστικό περιεχόμενο, η συμβολή του ήταν καθοριστική. Παρότι η απώλεια του υπήρξε δυσαναπλήρωτη στην κατεύθυνση της παραπέρα –πολιτικής και οργανωτικής- ανάπτυξης των Ιουλιανών, η θυσία του ωστόσο αποτέλεσε το λίπασμα για τη πολυήμερη συνέχιση τους. Και σε κάθε περίπτωση αποτέλεσε τη παρακαταθήκη «για την καινούργια γέννα» που λίγα χρόνια μετά θα λάβει σάρκα και οστά με το αντιδικτατορικό κίνημα και την Εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Τιμή για πάντα στον λαϊκό αγωνιστή Σωτήρη Πέτρουλα. Η θυσία του φάρος και οδηγητής στους σύγχρονους αγώνες του λαού και της νεολαίας.
