Με μεγάλη συμμετοχή και πλούσια συζήτηση πραγματοποιήθηκε χθες η πρώτη μέρα του διήμερου με τον Maurizio Lazzarato με θέμα τους ταξικούς αγώνες στη Γαλλία. Ο χαρακτήρας του κινήματος, η κοινωνική και ταξική του σύνθεση, οι καταβολές του, η εξέλιξη του, τα Κίτρινα Γιλέκα, η φυσιογνωμία της διακυβέρνησης Μακρόν, ο ρόλος των συνδικάτων και της Αριστεράς, η αξία της μαχητικής αντιπαράθεσης στο δρόμο, ο κόσμος των προαστίων, το ζήτημα της πολιτικής οργάνωσης και της σύνδεσης οικονομικών και πολιτικών στόχων, το παρόν της ταξικής πάλης στη Γαλλία μετά τη σχετική αποκλιμάκωση των κινητοποιήσεων υπήρξαν –ανάμεσα σε άλλα- κάποια από τα βασικά θέματα που προσεγγίστηκαν από τον Maurizio μέσα από την εισήγηση του, όσο και μέσα από απαντήσεις σε τοποθετήσεις και ερωτήσεις που του έγιναν.
Εκτός της εξέγερσης στη Γαλλία στο τραπέζι της συζήτησης τέθηκε ακόμα μια γνώριμη θεματική του Lazzarato, αυτή της σχέσης ανάμεσα σε Βορρά και Νότο όσον αφορά τις διαφορές τους στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία (επιγραμματικά μιας και θα συζητηθεί εκτενώς αύριο), της επαναστατικής θεωρίας, της ιστορίας του ιταλικού κινήματος.
Ήταν πραγματικά μια χορταστική συζήτηση που θα συνεχιζόταν και πέρα του δίωρου που διήρκεσε, αν ο 70χρονος Maurizio -που σημειωτέον ήρθε στην εκδήλωση κατευθείαν από το αεροδρόμιο- δε ζητούσε ευγενικά λόγω κούρασης να σταματήσουμε, ανανεώνοντας το ραντεβού για το Σάββατο. Μια συζήτηση που αν μη τι άλλο έδειξε στην πράξη τι σημαίνει να είσαι ένας οργανικός διανοούμενος της εργατικής τάξης «όπως ακριβώς τον όριζε ο Α. Γκράμσι, ως εργάτη δηλαδή της προλεταριακής θεωρίας, που ως τέτοιος δεν βρίσκεται έξω και μακριά από τη εργατική τάξη, δεν ανακαλύπτει ιδέες και θεωρίες πέρα από αυτή για να τις μεταφέρει σε αυτήν απ’ έξω, αλλά ακριβώς ως οργανικό της μέρος κι οι ίδιος, συνδυάζοντας τη θεωρητική γνώση με τη συλλογική λαϊκή σοφία, την επιστήμη με την πολιτική πρακτική των μαζών, τη κανονιστικό πλαίσιο και τη λογική με το επαναστατικό πάθος, γίνεται σκαπανέας του συλλογικού συνεκτικού στοχασμού και της αποκρυπτογράφησης του βαθύτερου είναι του Παρόντος και της Ιστορίας. Κάτι που για να δανειστούμε τα λόγια ενός μεγάλου στοχαστή του περασμένου αιώνα αποτελεί ένα «φιλοσοφικό» γεγονός πολύ πιο σημαντικό και «πρωτότυπο» από την ανακάλυψη από μια «ιδιοφυΐα» μιας νέας αλήθειας που μένει ιδιοκτησία μικρών ομάδων αστών και μικροαστών διανοουμένων» (απόσπασμα από το κείμενο του ανοίγματος της εκδήλωσης)
