Ενημέρωση σχετικά με τους διωκόμενους/ες και φυλακισμένους/ες αντιφασίστες/στριες για την υπόθεση της Βουδαπέστης
Στις 11 Φεβρουαρίου 2023, η ουγγρική αστυνομία προβαίνει σε 6 προσαγωγές, εκ των οποίων οι δύο καταλήγουν σε συλλήψεις με την Ιταλίδα συντρόφισσα Ιλάρια και τον γερμανό σύντροφο Τομπίας να βρίσκονται έκτοτε σε ουγγρικές φυλακές. Οι σύντροφοι κατηγορούνται για επίθεση σε νεοναζί κατά την διάρκεια των δημόσιων ακροδεξιών εκδηλώσεων στην Βουδαπέστη με αφορμή την λεγόμενη ημέρα τιμής, η οποία αναφέρεται στην απόπειρα διαφυγής των πολιορκημένων ναζιστικών στρατευμάτων από την Βουδαπέστη το 1945, και κάθε χρόνο από το 1997 στην ουγγρική πρωτεύουσα συγκεντρώνονται πλήθος ακροδεξιών από διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Η Ιλάρια, αρχικά κατηγορείται για «επίθεση σε μέλος που ανήκει σε κοινότητα», κατηγορία που αναφέρεται σε ένα είδος εγκλήματος μίσους, σαν να μιλάμε για ομοφοβική ή αντισημιτική επίθεση. Αυτή η κατηγορία αργότερα αποσύρεται, όμως η συντρόφισσα συνεχίζει να κατηγορείται για συμμετοχή σε δυο επιθέσεις εναντίον ναζί, με την επιβαρυντική περίσταση του «κίνδυνου για τη ζωή του θύματος», ενώ επίσης κατηγορείται ότι χωρίς ίδια να συμμετέχει γνώριζε για την ύπαρξη μιας διεθνούς εγκληματικής ένωσης που οργάνωσε τις συγκεκριμένες επιθέσεις. Παράλληλα ο Τομπίας καθώς και μια ακόμα γερμανίδα συντρόφισσα κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση ποινή η οποία αποδίδεται επίσης σε μια ακόμα Γερμανίδα συντρόφισσα.
Στις 29 Γενάρη του 2024 λαμβάνει χώρα η πρώτη ακροαματική διαδικασία της δίκης, όπου η εισαγγελία προτείνει για την Ιλάρια ποινή 11 χρόνων, ενώ για τους άλλους δύο συντρόφους προτείνει ποινή 3 ετών και 6 μηνών. Στις συγκεκριμένες προτάσεις η Ιλάρια και η γερμανίδα συντρόφισσα δηλώνουν αθώες και ως εκ τούτου θα προσχωρήσουν κανονικά με την δίκη με την επόμενη ακρόαση να λαμβάνει χώρα στις 28 Μάρτη. Ο σύντροφος Τομπίας δηλώνει ένοχος και καταδικάζεται σε ποινή 3 ετών από τον δικαστή, στην οποία όμως η εισαγγελία ασκεί έφεση, που θα λάβει χώρα τον Οκτώβριο, ζητώντας να καταδικαστεί σε 3 έτη και 6 μήνες,
Η Ιλάρια μέσα από ένα γράμμα 18 σελίδων που έστειλε μερικούς μήνες μετά την σύλληψη της περιγράφει τις σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης των ουγγρικών φυλακών. Για αρκετούς μήνες η συντρόφισσα είχε την δυνατότητα επικοινωνίας αποκλειστικά με τον Ούγγρο δικηγόρο της, μιας και μόλις τον Σεπτέμβρη λαμβάνει εξουσιοδότηση επικοινωνίας με τους γονείς της και τον Νοέμβρη με τον σύντροφο της. Παράλληλα οι παραπάνω περιορισμοί στην επικοινωνία έχουν ως αποτέλεσμα η Ιλάρια να λάβει το πρώτο δέμα με είδη πρώτης ανάγκης μόλις τον Απρίλη μέσω της ιταλικής πρεσβείας, στερούμενη την παροχή μέχρι και των βασικότερων αγαθών υγιεινής μέχρι τότε. Η Ιλάρια περιγράφει πως τον πρώτο μήνα δεν είχε πρόσβαση ούτε σε σερβιέτες, αναγκαζόταν να κάνει μπάνιο σε μια λεκάνη και μέχρι να έρθει το πρώτο δέμα είχε μόνο ένα βρόμικο ζευγάρι ρούχων που τις είχε δοθεί στην φυλακή.
Η συντρόφισσα όλους αυτούς τους μήνες έχει μεταφερθεί σε 11 διαφορετικά κελιά, οι διαστάσεις των οποίων είναι 6 τετραγωνικά μέτρα για τα μονά, και 4 τετραγωνικά μέτρα ανά κρατούμενο για τα κοινόχρηστα κελιά. Οι κρατούμενοι έχουν δικαίωμα προαυλισμού μόνο μια ώρα την μέρα, όπου οδηγούνται σε υπόγειο διάδρομο, ασφαλτοστρωμένο, με λίγο χώρο και χωρίς ηλιακό φως, περιορισμένων διαστάσεων, όπου και δεν είναι δυνατή καμία σωματική δραστηριότητα. Η φυλακή είναι γεμάτη κοριούς, από το δάγκωμα των οποίων η Ιλάρια αναφέρει αλλεργική αντίδραση. Η διοίκηση της φυλακής πραγματοποιεί απεντομώσεις μία φορά το μήνα με χημικά προϊόντα, αναγκάζοντας τους κρατούμενους να επιστρέφουν στα κελιά τους αμέσως μετά τη χρήση αυτών των προϊόντων και επομένως να αναπνέουν τοξικά αέρια. Ως προς αυτό, μετά τη δημοσιοποίηση αυτού του γεγονότος από τα ιταλικά ΜΜΕ, η διοίκηση των φυλακών ανέλαβε δράση, πιθανότατα γιατί είναι μια από τις καταγγελίες που θα μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες για αυτές, νομικά.
Πέραν όμως από την ήδη εκτυλισσόμενη δίκη των τριών συντρόφων, το ουγγρικό κράτος προχωρά στην έκδοση ΕΕΣ (Ευρωπαϊκών Ενταλμάτων Σύλληψης) σχετικά με την συγκεκριμένη υπόθεση σε δεκατέσσερα άτομα ιταλικής, γερμανικής, αλβανικής και συριακής υπηκοότητας. Μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί τρεις συλλήψεις σε Ιταλία, Γερμανία και Φιλανδία με βάση τα ΣΣΕ. Πιο συγκεκριμένα στις 21 Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο Μιλάνο ο σύντροφος Gabriele και από τότε βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό, εν αναμονή της απόφασης για την έκδοσή του στην Ουγγαρία. Στις 12 Δεκεμβρίου συλλαμβάνεται στην Γερμανία η συντρόφισσα Μάγια, η οποία επίσης από τότε περιμένει την απόφαση για την έκδοσή της. Ενώ ένας σύντροφος με αλβανικό διαβατήριο συλλαμβάνεται στη Φινλανδία στις 2 Φεβρουάριου του 2024 και με τη σειρά του περιμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό για την πιθανή μεταφορά του στις ουγγρικές φυλακές.
Τα παραπάνω γεγονότα καταδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο τις αναδυόμενες πολιτικές τάσεις που επικρατούν στο σύνολο των δυτικών κρατών, όπου η εντεινόμενη καπιταλιστική κρίση έχει ως αποτέλεσμα την ολοένα και πιο εντατικοποιημένη καταστολή, την οποία φιλοδοξούν να φέρουν εις πέρας δημαγωγικά, αντιδραστικά και λαϊκίστικα πολιτικά μορφώματα που κερδίζουν περισσότερο έδαφος στο σύνολο της δύσης. Μιας και φιγουράρουν ολοένα και περισσότερο ως οι μοναδικοί ικανοί εγγυητές μιας καπιταλιστικής σταθερότητας μέσω καρότου και μαστιγίου πάνω σε κοινωνίες που δέχονται όλο και πιο σκληρές επιθέσεις φτωχοποίησης και εξαθλίωσης και οι οποίες φαίνεται να προετοιμάζονται όλο και περισσότερο για νέες ιμπεριαλιστικές πολεμικές συρράξεις που θα οδηγήσουν σε νέες σφαγές και μυριάδες νεκρών της τάξης μας. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως το αντιδραστικό καθεστώς Όρμπαν της Ουγγαρίας δίνει δημόσιο βήμα και επιτρέπει στον ευρωπαϊκό ακροδεξιό οχετό των απολογητών των ναζί και των SS να προβούν σε δημόσιες εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας κάθε χρόνο στην Βουδαπέστη και την ίδια στιγμή διώκει με απίστευτο μένος αντιφασίστες και αντιφασίστριες με τα πλέον αναβαθμισμένα ποινικά μέσα και με την συνεργασία τριων ακόμα ευρωπαϊκών κρατών.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν η συγκεκριμένη υπόθεση έχει έναν βαθιά διεθνιστικό, αντικαπιταλιστικό και αντιφασιστικό χαρακτήρα και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και να σταθούμε αλληλέγγυα και αγωνιστικά δίπλα στην Ιλάρια, τον Τομπίας, την Μάγια, τον Γκαπριέλε και όλους τους υπόλοιπους διωκόμενους συντρόφους και συντρόφισσες. Να αγωνιστούμε για το μπλοκάρισμα όλων των Ευρωπαϊκών Ενταλμάτων Συλλήψεων και για την απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων συντρόφων και συντροφισσών. Απέναντι στην μαύρη αντιδραστικότητα στην οποία έχει στραφεί το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα πάνω στην απόγνωση και την αγωνία του για την περαιτέρω αναπαραγωγή και επιβίωση του, να υψώσουμε τις διεθνιστικές μας αντιστάσεις ώστε να κερδίσουν το πάθος για λευτεριά και οι αγώνες μας.
