Στις 17/12/2021 πραγματοποιήθηκε δράση από τους Αναρχικούς/ες, Αυτόνομα Φρατς στην περιοχή της βιομηχανικής ζώνης της Λάρισας όπου το απόγευμα του Σαββάτου 11 Δεκεμβρίου του 2021, ο Μιχάλης Τσιάμης, εργάτης ηλικίας 41 ετών, πέθανε κι ο Βασίλης Νανόπουλος, εργάτης ηλικίας 65 ετών, τραυματίστηκε σοβαρά, όταν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εργασιών εγκατάστασης κλιβάνου, άνοιξε υπό πίεση η πόρτα του. Ο θάνατός του πρώτου διαπιστώθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, όπου νοσηλεύτηκε κι ο δεύτερος, το οποίο λειτουργεί υπό τεράστια πίεση εξαιτίας της διαχείρισης της πανδημίας από το ελληνικό κράτος-δολοφόνο.
Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν κείμενα χέρι με χέρι στους εργαζομένους και τις εργαζόμενες της Βιομηχανικής Περιοχής, ενώ πραγματοποιήθηκε και πορεία στους δρόμους της ζώνης με συνθήματα όπως “Τα κέρδη των αφεντικών είναι βαμμένα με αίμα εργατών”
Όπως αναφέρεται στο κείμενο που συνόδευσε τη δράση:
“Στη βιομηχανική ζώνη πηγαινοέρχονται καθημερινά πολλοί/ές εργάτες/τριες από κάθε μέρος της περιοχής της Θεσσαλίας και γειτονικών περιοχών που δουλεύουν με συρρικνωμένα δικαιώματα και μεροκάματα της πείνας […] Από τα κάτεργα της Λάρισας τροφοδοτείται η Ελλάδα και πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Τα παράγωγα μεταφέρονται σε άλλα κι άλλα κι άλλα κάτεργα στον κόσμο. Σιτηρά, όσπρια, φρούτα και λαχανικά, γαλακτοκομικά, πρώτη ύλη και άλλα… από τα σκυμμένα κεφάλια και τα καταπονημένα σώματα της τάξης μας, υπό τα παρηγορητικά λόγια των αφεντικών, συντηρείται και αναδιαρθρώνεται αυτήν την περίοδο το καπιταλιστικό σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
[..] Για το σήμερα, που στο Δαμάσι και την Ελασσόνα ζούνε ντόπιοι σε κοντέινερ (ευχαριστώντας κιόλας για αυτά τους πιο άτιμους κεφαλαιοκράτες της χώρας) ή μισογκρεμισμένα σπίτια μετά τους φετινούς σεισμούς. Μετανάστες χωρίς χαρτιά φυλάνε στάβλους και χώρους δουλειάς με κίνδυνο της ζωής τους. Ρομά αποκομμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία, έρμαια των ρασοφόρων και στιγματισμένοι ως παραβατικοί κι απολίτιστοι. Εργάτες βλέπουν τα κεκτημένα τους να συνθλίβονται χωρίς καμία όρεξη να τα διεκδικήσουν. Μονάδες μαζικής παραγωγής ζωϊκών προϊόντων έχουν βάλει μπρος τα φουρνέλα, ενόσω ο θεσσαλικός κάμπος δηλητηριάζεται για την επιχειρηματικότητα. Στην Καρδίτσα μετρούν ακόμα τις πληγές τους από τις πλημμύρες. Στα Τρίκαλα αναπτύσσεται το υπόδειγμα των σύγχρονων ελληνικών έξυπνων πόλεων μέσω μιας ανάπτυξης που δε λογαριάζει την ευμάρεια των ανθρώπων παρά μόνο τους τίτλους των ειδήσεων. Στο Βόλο ο αρχιμαφιόζος δήμαρχος με τα φιλαράκια του προσπαθούν να τρομοκρατήσουν όσους αντιστέκονται. Σήμερα, από τον Όλυμπο μέχρι τα Άγραφα, τα βουνά μας πάνε να γίνουν πάρκα εκμετάλλευσης για πλούσιους ή αναψυχής για λίγους· από τις φυλακές της Λάρισας μέχρι αυτές του Δομοκού κρατούνται σε καθεστώς τρομοκρατίας και απομόνωσης άνθρωποι, τη στιγμή που οι ανθρωποφύλακες διαδίδουν τα χειρότερα για αυτά τα μπουντρούμια, κατά των μηχανισμό προπαγάνδας που αφήνει στην απέξω τις ευθύνες του κράτους για την κατάσταση που βρίσκονται και τους καθιστά αξιόποινους θανατοποινίτες. Μέχρι την Εύβοια, όπου η προλεταριοποίηση εξελίσσεται ραγδαία και τα πρώτα παιδιά έχουν φύγει να βρουν την τύχη τους αλλού. Οι ίδιοι καπνοί μας έπνιξαν, τα ίδια όνειρα μας έκαψαν. Το μόνο που μένει είναι να ανάψουμε τη φλόγα της εκδίκησης.”
