“Το δίκιο είναι σαν το νερό για τον άνθρωπο. Μπορείς να απαγορέψεις το νερό, μα τη δίψα ούτε να την απαγορέψεις, ούτε να την ανατρέψεις μπορείς”
İLERİ KIZILALTUN – αντιστεκόμενος για τη δικαιοσύνη στην Τουρκία
Μες στο σκοτάδι της φτώχειας και του φασισμού στην Τουρκία, μία μεγάλη αντίσταση που μάχεται για δικαιοσύνη εν εξελίξει…
Σήμερα, 4 του Οκτώβρη συμπληρώνονται 290 μέρες από την έναρξη της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου για δικαιοσύνη στα κελιά των τουρκικών φυλακών. Η αντίσταση ξεκίνησε στις 19 Δεκέμβρη, μέρα ορόσημο της μεγάλης σφαγής στις τουρκικές φυλακές το 2000 που συντάραξε το κόσμο και αποτέλεσε την αφορμή για μία από τις μεγαλύτερες αντιστάσεις μέσα στις φυλακές παγκοσμίως. Την 7ετή απεργία πείνας μέχρι θανάτου ενάντια την απομόνωση, ενάντια στα λευκά κελιά.
Κατά τη μεγαλειώδη αντίσταση 122 αγωνιστές και αγωνίστριες έπεσαν μάρτυρες μέσα και έξω από τα κελιά, κατακτώντας μεγάλη πολιτική νίκη απέναντι στο φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας και τις προσταγές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που στόχευαν στον άμεσο αφανισμό των επαναστατ(ρι)ων και την αλλαγή της ιδεολογίας τους. Έκτοτε η επίθεση ενάντια στους επαναστάτες κρατούμενους και οι απόπειρες που στοχεύουν στην υποχώρηση της ιδεολογίας τους και την αποποίηση της επαναστατικής τους παράδοσης ποικίλουν και αποτελούν καθημερινότητα στην Τουρκία.
Καθημερινές επιχειρήσεις στα κέντρα και τις δομές τους, απαγωγές και φυλακίσεις αγωνιστών που μάχονται ενάντια στις απολύσεις του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης», αλλεπάλληλες απόπειρες σπίλωσης και εξευτελισμού των νεκρών του αγώνα, απαγορεύσεις εκδηλώσεων και συναυλιών, συνεχή βασανιστήρια και προσπάθειες «αλλαγής» των αγωνιστών με στόχο τη συνεργασία τους με το καθεστώς και τη δήλωση μετάνοιας, στημένα δικαστήρια με τα παραποιημένα ψηφιακά «πειστήρια» και «καταθέσεις» προδοτών και ρουφιάνων, φυσική εξόντωση των άρρωστων επαναστατών κρατούμενων, την ίδια στιγμή που αποφυλακίζονται προκλητικά μεγαλοβαρόνοι και έμποροι ναρκωτικών «στα πλαίσια της αποσυμφόρησης των φυλακών» και η λίστα μακραίνει…
Μέσα σ’ αυτή τη συνθήκη, στις 19 Δεκέμβρη η δασκάλα του λαού SİBEL BALAÇ παίρνει την πρωτοβουλία και ξεκινά απεργία πείνας μέχρι θανάτου, ενώ 2 μέρες αργότερα μπαίνει στην αντίσταση και ο αγωνιστής GÖKHAN YILDIRIM. Κατά την πορεία της αντίστασης τον περασμένο Αύγουστο ο αγωνιστής Gökhan απαγάγεται και βασανίζεται για 25 μέρες μέσα στα κελιά των νοσοκομείων. Σε εκείνη την οριακή στιγμή για την έκβαση της αντίστασης μα και για τη ζωή του αγωνιστή, στις 15 Αυγούστου, μπαίνει στην αντίσταση και ο αγωνιστής İLERLİ KIZILALTUN δηλώνοντας: «Την αδικία δεν τη λογαριάζουμε για δεδομένη, δε θα τη δεχτούμε (…) Όλοι μαζί θα αγκαλιάσουμε τη νίκη»
Τα αιτήματα της αντίστασης:
Απελευθέρωση των άρρωστων κρατούμενων
Δίκαιη Δίκη
Κατάργηση της χρήσης ψηφιακού υλικού ως πειστήριο και των μαρτυριών μυστικών μαρτύρων
Να εφαρμοστεί πλήρως το δικαίωμα διαλόγου μεταξύ των κρατουμένων, δικαίωμα που κατοχυρώνεται με την υπ’ αριθμόν 45/1 του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Να παύσουν οι πειθαρχικές ποινές των κρατούμενων
Να δοθούν βιβλία και περιοδικά στους κρατούμενους χωρίς περιορισμό
Να παύσουν οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές πιέσεις στο λαό
Να σταματήσουν οι διώξεις επαναστατών που μάχονται ενάντια στα ναρκωτικά και η συνεργασία του κράτους με βαρόνους ναρκωτικών
Αυτές τις μέρες που περνούν, το αντίκρισμα της αντίστασης έχει μεγαλώσει μέσα στις εργατικές – λαϊκές αντιστάσεις, ενώ ταυτόχρονα ο βομβαρδισμός αιτημάτων και πιέσεων για τη δικαίωση του αγώνα στα μίντια και στο τουρκικό κοινοβούλιο είναι καθημερινός. Η αλληλεγγύη αυτή οδήγησε και στην αποφυλάκιση του GÖKHAN YILDIRIM στις 256 μέρες και του İLERLİ KIZILALTUN στις 39 μέρες. Σήμερα ο αγωνιστής Gökhan βρίσκεται σε θεραπεία για την αποκατάσταση της υγείας του μετά το σακάτεμα των βασανιστηρίων, ενώ την απεργία πείνας μέχρι θανάτου συνεχίζουν ο İLERLİ KIZILALTUN που βρίσκεται στις 51 μέρες και η δασκάλα του λαού SİBEL BALAÇ που βρίσκεται στις 290 μέρες!
Σήμερα η απεργία πείνας μέχρι θανάτου βρίσκεται στις 290 μέρες για τη δασκάλα του λαού SİBEL BALAÇ. Κάθε λεπτό που περνά η SİBEL δολοφονείται! Είναι μόνης της σε κελί νοσοκομείου στην Άγκυρα, ενώ τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχει υποβληθεί σε ξεδιάντροπα βασανιστήρια όπου μεταφέρεται από νοσοκομείο σε φυλακή και από φυλακή σε συμβούλιο και πάλι πίσω με την απόφαση για αποφυλάκιση της να παίζεται μπαλάκι πηγαίνοντας από το Ιατροδικαστικό Συμβούλιο Κωνσταντινούπολης στη εισαγγελία και από την εισαγγελία στην … αστυνομία με πρόφαση «λόγους ασφαλείας» ! Η αστυνομία δεν έχει καμία δουλειά να πάρει απόφαση για την αποφυλάκιση της αγωνίστριας δασκάλας του λαού …
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ SİBEL BALAÇ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Έχει πρησμένα πόδια και πληγές στο στόμα. Είναι μόνη της στο κελί του νοσοκομείου, χωρίς να υπάρχει ακριβής εικόνα της κατάστασής της. Δε μπορεί να εξυπηρετηθεί μόνη της. Τις μέρες αυτές μιλά μέσα από το κελί του νοσοκομείου και ονειρεύεται να ταΐζει τους μαθητές της που πεινούν.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι του αγώνας μας. Αυτή είναι η Τιμή μας.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ SİBEL BALAÇ
ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΙΜΟ
Στο φόντο της απεργίας πείνας μέχρι θανάτου που ήδη φτάνει τις 300 μέρες αντίστασης και του ακραίου βασανισμού – αργής εκτέλεσης σε κοινή θέα, της δασκάλας του λαού SİBEL BALAÇ, συντελούνται επιθέσεις σε δομές και επαναστάτες, καθώς και επίμονες απαγορεύσεις εκδηλώσεων.
Παρεμποδίζεται και απαγορεύεται το Συνέδριο για Δικαιοσύνη που λαμβάνει χώρα στην Κων/λη και έχει κεντρικές θεματικές την κατ’ οίκον κράτηση της αγωνίστριας δημοσιογράφου Ayten Öztürk που απήχθη πριν από 4 χρόνια στο Λίβανο από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια επί 6 μήνες με αποτέλεσμα … τα 898 σημάδια στο σώμα της, την αντίσταση των απεργών πείνας για δικαιοσύνη, το Μέτωπο Αντιστεκόμενων που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων για δικαιοσύνη και εναντιώνεται στις απολύσεις καθημερινά στους δρόμους της Τουρκίας. Τις ίδιες μέρες πραγματοποιήθηκε ξανά μεγάλη επιχείρηση στο πολιτιστικό κέντρο İDİL, όπου εδράζει και η επαναστατική μουσική κολεκτίβα GRUP YORUM με αποτέλεσμα τη φυλάκιση 5 μελών του και εργαζόμενων του κέντρου.
Στα σκοτάδια της φτώχιας, της ανέχειας και της τυραννίας η «βιομηχανία της υποταγής και του φόβου» επιδρά συνεχώς κατακτώντας συνεχώς όλο και μεγαλύτερο έδαφος στους λαούς. Έτσι και οι αντιστάσεις πρέπει να ανοίγουν δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν, να παίρνουν πρωτοβουλίες που θα καλλιεργήσουν την ελπίδα και θα δώσουν ανάσα, να είναι ακόμα πιο αποφασιστικές, ώστε να σφυρηλατήσουν την εμπιστοσύνη στους λαούς και να κάμψουν ουσιαστικά το ηθικό των εξουσιαστών.
Πολλές είναι, λοιπόν, οι στιγμές που οι δρόμοι κλείνουν, τα αδιέξοδα μεγαλώνουν και τα επαναστατικά κινήματα καλούνται να «φτιάξουν τους δρόμους ξανά». Εκεί οι αποφάσεις αγώνα γίνονται όλο και πιο μοναδικές και ταυτόχρονα όλο και πιο ηρωικές. Για αυτό, λοιπόν, οι απεργίες πείνας μέχρι θανάτου κατακτούν τη δική τους θέση στην παγκόσμια ιστορία των απελευθερωτικών κινημάτων. Επειδή είναι εκείνες οι πρωτοβουλίες και οι στάσεις αγώνα που κρατούν τη φλόγα της αντίστασης ζωντανή στα σκοτάδια του φασισμού.
SİBEL BALAÇ , 290 ΜΕΡΕΣ
İLERİ KIZILALTUN, 51 ΜΕΡΕΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ SİBEL BALAÇ
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
