[Ταξική Αντεπίθεση] Επίσκεψη Μπλίνκεν στην Αθήνα και ένας χρόνος Ιμπεριαλιστικού Πολέμου στην Ουκρανία: Κάλεσμα σε συζήτηση (15/2) στον πολιτικό χώρο της Ταξικής Αντεπίθεσης για τη διοργάνωση κινητοποιήσεων
Στις 21 Φεβρουαρίου ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν αναμένεται να επισκεφτεί την Ελλάδα στο πλαίσιο περιοδείας του στην ευρύτερη περιοχή, η οποία περιλαμβάνει την Τουρκία, το Ισραήλ και την Κύπρο. Ο Μπλίνκεν -όπως και ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν- αποτελούν οργανικά στελέχη του πανίσχυρου στρατιωτικού/βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ και βασικοί εκφραστές της πολιτικής του «φιλελεύθερου παρεμβατισμού» που προωθεί ο Μπάιντεν ως βασική γραμμή πλεύσης του αμερικάνικου κεφαλαίου. Η πολεμοκάπηλη πολιτική της «διπλής ανάσχεσης» υλοποιείται σήμερα τόσο στον πόλεμο ανάμεσα σε ΝΑΤΟ/Ουκρανία και Ρωσία, όσο και στην όξυνση του ανταγωνισμού και την εκατέρωθεν πολεμική προπαρασκευή ΗΠΑ – Κίνας, στο πλαίσιο του μακρόχρονου και σκληρού διαγκωνισμού τους για την πρωτοκαθεδρία στο καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Η χρονική στιγμή της επίσκεψης Μπλίνκεν στην ευρύτερη περιοχή δεν είναι τυχαία. Συνδέεται στενά με τις εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας και τις αυξημένες ανάγκες συμμετοχής και ευθυγράμμισης όλων των νατοϊκών εταίρων σε αυτόν, όσο και με την απαιτούμενη θωράκιση του νευραλγικού, για τις ευρωατλαντικές επιδιώξεις, γεωστρατηγικού πεδίου που ορίζει η ΝΑ Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή, θωράκιση η οποία περνά μέσα από την –προσωρινή έστω- διευθέτηση των ανειρήνευτων αστικών ανταγωνισμών που σοβούν στην περιοχή και βέβαια μέσα από τη συντριβή των λαϊκών απελευθερωτικών κινημάτων, όπως της Παλαιστίνης, που μετρά μόνο τον πρώτο μήνα του 2023 πάνω από 50 νεκρούς από ισραηλινά πυρά.
Σε αυτήν την πολεμική διελκυστίνδα το ελληνικό κράτος δεν αποτελεί ασφαλώς μια «ειρηνική δύναμη» ή «μια νησίδα σταθερότητας σε ένα ευρύ τόξο αστάθειας», όπως διαφημίζεται από το εγχώριο αστικό μπλοκ . Το ελληνικό κράτος έχει πάρει θέση μάχης και εμπλέκεται βαθιά στους σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, όπως μαρτυρά η πολυεπίπεδη στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι, οι πολεμοκάπηλοι άξονες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και η πρόσφατη ελληνοαμερικανική «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας», η οποία το μετατραπεί από άκρη σε άκρη του σε πολεμικό ορμητήριο με τις ήδη υπάρχουσες νατοϊκές βάσεις και εγκαταστάσεις να αναβαθμίζονται και νέες να δημιουργούνται. Γεγονός που σε συνθήκες σφοδρής ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, όπως είναι αυτή που συντελείται σήμερα στην Ουκρανία, πρακτικά σημαίνει τη μετατροπή του ελληνικού κράτους σε εμπόλεμη δύναμη στον εν εξελίξει πόλεμο, και υπό αυτήν την έννοια σε «νόμιμο» στόχο των αντιπάλων πυρών.
Αυτή ακριβώς είναι η αξία χρήσης της γης, του αέρα, της θάλασσας και του πληθυσμού της χώρας για τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Και αυτήν ακριβώς την αξία χρήσης πουλάει ο ελληνικός κρατικοκαπιταλιστικός σχηματισμός στους υπερατλαντικούς «προστάτες» του, ευελπιστώντας αφενός να προσποριστεί κάποια ψίχουλα από τη λεία τους ή κάποιους πόντους στον ανταγωνισμό του με την Τουρκία, και αφετέρου να θωρακίσει την εξουσία του, σε μια συγκυρία που η πολυεπίπεδη κρίση τον απειλεί με πλήρη αποσταθεροποίηση: Την αξία χρήσης της κοινωνικής βάσης ως κρέατος για τα κανόνια, την αξία χρήσης της ουσιαστικά ως «καλού και υπάκουου στρατιώτη» για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των Ελλήνων καπιταλιστών.
Σ’ αυτό ακριβώς το περιβάλλον που μυρίζει μπαρούτι οφείλουμε ως κίνημα να στήσουμε αναχώματα αντίστασης και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Κόντρα στη λήθη που θέλει να επιβάλλει ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός για τα μαζικά εγκλήματα που διέπραξε την προηγούμενη οχταετία και συνεχίζει να διαπράττει στην Ουκρανία το οπλισμένο χέρι του, το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου, όσο και στις καταστροφικές αυταπάτες για τον «αντιφασιστικό» ή «δίκαιο» χαρακτήρα της ρωσικής εισβολής (ανάλογες με αυτές για το «σοσιαλισμό της αγοράς» της Κίνας), η σαφής από μέρους μας θέση για τον χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία, ως πολέμου ιμπεριαλιστικού και άδικου και από τις δύο πλευρές, ως πολέμου έκφραση της δομικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και των ανακατατάξεων ισχύος που αυτή γεννά, παράγει ταυτόχρονα και μια συγκεκριμένη θέση μάχης στην παρούσα στιγμή της εγχώριας ταξικής πάλης. Μία θέση που έχοντας ως πυξίδα το σύνθημα «ο βασικός εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα, μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ» απευθύνει κάλεσμα για τη μεταφορά του πολέμου στα μετόπισθεν των ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών μητροπόλεων και τη μετατροπή του σε ταξικό –επαναστατικό ενάντια στο «δικό μας» ελληνικό κράτος και καπιταλισμό. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Από τα δικά μας εδάφη, μόνος δρόμος για να συμβάλουμε στη λήξη του αιματοκυλίσματος στην Ουκρανία και την αποτροπή μιας παγκόσμιας ανθρωποσφαγής είναι να συγκρουστούμε έμπρακτα με την «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους και των Νατοϊκών «συμμάχων» του, να διαπράξουμε «εσχάτη προδοσία» σαμποτάροντας έμπρακτα την πολεμική προετοιμασία τους, στρέφοντας τα όπλα μας ενάντια στην εγχώρια αστική τάξη και στον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό που την στηρίζει.
Σε αυτό ακριβώς το φόντο η επίσκεψη Μπλίνκεν και το κλείσιμο ενός χρόνου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία αποτελεί μια ακόμα αφορμή για να σημάνει ο αντιπολεμικός συναγερμός και να οξυνθεί η αντιιμπεριαλιστική- αντικαπιταλιστική- αντικρατική πάλη. Πιάνοντας το νήμα από τις μαζικές πορείες του περασμένου Φεβρουαρίου, τις δυναμικές διαδηλώσεις έξω από τις νατοϊκές βάσεις τον Μάρτιο και τον Απρίλιο και την πανελλαδική μέρα ενάντια στη σύσκεψη του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο, καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση στις 15 Φεβρουαρίου (στις 19:30 στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης, Καλλιδρομίου 49) για τη διοργάνωση κινητοποιήσεων ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων που ανοίγονται μπροστά μας.
Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών)
