Κείμενο – συμβολή του επαναστάτη κομμουνιστή Δ. Κουφοντίνα στην εκδήλωση «Παλαιστινιακή Αντίσταση και Πολιτικοί Κρατούμενοι»
Τη δική του ιδιαίτερη συμβολή στην εκδήλωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση «Παλαιστινιακή Αντίσταση και Πολιτικοί Κρατούμενοι», που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 18/1 στη Νομική, είχε με κείμενο του που διαβάστηκε ο κομμουνιστής επαναστάτης πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας. Μια συμβολή, που όπως όλες του οι πολιτικές του παρεμβάσεις, είναι πάνω από όλα μια συμβολή στην ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας. Ύστερα από 22 χρόνια στα κελιά του αστικού κράτους, στερημένος ακόμα και τα βασικά αστικοδημοκρατικά δικαιώματα και με 4 απεργίες πείνας, ο Δημήτρης Κουφοντίνας στέκει πάντα δυνατός και αλύγιστος, στέλνοντας επαναστατικούς χαιρετισμός στον παλαιστινιακό λαό και την αντίσταση του.
***Όταν μιλώ για τη Γάζα σκέφτομαι το Μεσολόγγι και τους Ελεύθερους Πολιορκημένους. Τον αδούλωτο μικρό τόπο, τον παντοτινό μικρό τόπο στην Ιστορία, που «παλεύει με μεγάλες ενάντιες δυνάμεις». Αλήθεια, υπάρχει «τόπος ενδοξότερος από τούτο το αλωνάκι;» Πολιορκημένος από στεριά και θάλασσα από την πανίσχυρη σιωνιστική μηχανή, τις σιδερόφρακτες ορδές με τα πιο σύγχρονα όπλα, με απεριόριστους πόρους και υλικά μέσα, με την πιο ολοκληρωτική υποστήριξη από τη Δύση, κι όμως αυτός ο μικρός τόπος αντέχει. Γιατί οι μαχητές του, γιατί ο παλαιστινιακός λαός έχει εκείνο ακριβώς που λείπει από τις κτηνώδεις αποικιοκρατικές ορδές: Ψύχωμα κι όνειρο, όραμα κι ιδανικά, μαζί με όλο το ιστορικό δίκιο. Γιατί πολεμούν για τη γη τους, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία και κάνουν κάστρο άπαρτο το κάθε γκρέμισμα, έτοιμοι κάθε στιγμή να πεθάνουν για να υπερασπίσουν τη ζωή. Έχουν απαντήσει σε αυτήν την τραγική αντίφαση του αγωνιζόμενου ανθρώπου που τον οδηγεί να παραβιάσει συστατικά της βιολογικής του απαγόρευσης, να προβεί στην υπέρτατη θυσία για να σώσει τη ζωή και το όνειρο.
Αυτοί οι μαχητές δεν είναι μόνοι και απομονωμένοι. Είναι το «ψάρι στο νερό», βγαλμένοι από τα σπλάχνα του παλαιστινιακού λαού, εκφράζουν, συμπυκνώνουν και προβάλλουν την οργή και τον αγώνα ενός ολόκληρου λαού απέναντι στα τόσα και τόσα χρόνια γενοκτονίας. Ο κάθε συγκεκριμένος μαχητής που στέκεται εκεί όπου ετάχθη δίνοντας τον πιο κρίσιμο αγώνα, εκείνη τη στιγμή απεκδύεται ιδιαίτερες ονομασίες και ιδεολογικά σχήματα, για να προβάλλει στην πιο καθαρή και ατόφια της μορφή την ουσία του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Που δεν πολεμά για τον ίδιο και το λαό του μονάχα, αλλά για τους λαούς όλου του κόσμου, για το δίκιο και την ελευθερία όλου του κόσμου. Γι αυτό στέκονται στο πλάι του οι νέοι και οι λαοί σε όλον τον κόσμο που κάνουν δική τους την παλαιστινιακή υπόθεση. Και γι αυτό όπως λέει ο ποιητής «τον μισούν οι βασιλιάδες και όλοι οι τύραννοι» και έχουν βαλθεί να τελειώνουν όπως μπορούν με αυτόν το ανυπότακτο λαό, για αυτό και έχουν βάλει όλα τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης να συκοφαντήσουν αυτόν τον υπέροχο ευγενικό αγώνα.
Όταν μιλώ για τη Γάζα και όλη την Παλαιστίνη, θυμάμαι τα λόγια του επαναστάτη Χρήστου Κασίμη πριν 50 χρόνια, το 1974 : « Οι λαοί που κατακτιούνται δεν διαμαρτύρονται, δεν καταγγέλλουν. Αγωνίζονται. Φτιάχνουν λαϊκά ανταρτικά που είναι ο τρόμος των κατακτητών». Αυτή ακριβώς είναι η ιστορία αυτού του λαού, από τότε που η Δύση επέβαλε στη Γη της Παλαιστίνης τη σιωνιστική αποικιοκρατική οντότητα για να ελέγχει ολόκληρη την περιοχή και από τότε επεκτείνεται συστηματικά με τη γενοκτονία, προσπαθώντας να συνθλίψει με την σφαγή, τον τρόμο και το αίμα την ψυχή, το ηθικό και την κοινότητα του παλαιστινιακού λαού. Η ιστορία αυτού του λαού, είναι η ιστορία της ασταμάτητης αντίστασης, που διατηρεί, ανασυνθέτει και εξυψώνει το ηθικό του και την ψυχή του μέσα από τον ασυμβίβαστο παλλαϊκό αγώνα.
Από την αρχή, από τις αντάρτικες εθνικοαπελευθερωτικές του οργανώσεις, από τους μαζικούς δυναμικούς ξεσηκωμούς του, γίνεται υπόδειγμα αντίστασης που στολίζει τα όνειρα των καταπιεσμένων και στοιχειώνει τους εφιάλτες των κατακτητών. Από παλιά, όταν το παγκόσμιο κίνημα προσπαθούσε να ανασυνταχτεί σε αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο με τη γεωστρατηγική του « Ένα, δυο, τρία, πολλά Βιετνάμ», μέχρι σήμερα που «δύει» η Δύση και «ανατέλλει» η Ανατολή», με τη Δύση να προσπαθεί να ανακόψει τον ρου της Ιστορίας και με κάθε τρόπο και μέσο να μη χάσει την ηγεμονία της, σε μια εποχή παγκόσμιας δομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπου εντείνεται η εκμετάλλευση της εργασίας και γίνεται πιο άγρια η λεηλασία των φυσικών πόρων και επανέρχεται το φάσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, η παλαιική παλαιστινιακή αντίσταση έπαιξε και παίζει ξανά κομβικό ρόλο στον παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα.
Αυτός ο συγκλονιστικός αγώνας στη Γάζα και σε ολόκληρη την Παλαιστίνη «χωρίζει τα νερά», διαχωρίζει στρατόπεδα και ξεκαθαρίζει τη θέση καθενός στις πλευρές τις Ιστορίας. Φυσικά η ελληνική κυβέρνηση ήταν από τους πρώτους που έσπευσε να ταχθεί στην άδικη, την αποικιοκρατική πλευρά, αναγνωρίζοντας ως τον πιο επικίνδυνο εχθρό για τα ταξικά συμφέροντα που εκφράζει, έναν ανυπότακτο εξεγερμένο λαό. Με πολεμοχαρείς κραυγές παρότρυνε τη σιωνιστική ηγεσία να εξαπολύσει την επίθεση στη Γάζα «χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος». Αλήθεια στις πόσες δεκάδες χιλιάδες νεκρούς δολοφονημένους θεωρεί ο Μητσοτάκης ότι δεν είναι μεγάλο το ανθρωπιστικό κόστος. Έσπευσε από την πρώτη στιγμή να συνταυτιστεί με τη ναζιστικού τύπου φρασεολογία για κατώτερα, απολίτιστα έθνη που – κατά συνέπεια – τα ανώτερα έθνη έχουν το δικαίωμα να εξαφανίσουν από προσώπου γης. Έσπευσε να συστρατευτεί στον άδικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά των Παλαιστίνιων και των λαών της περιοχής, να παραχωρήσει ελληνικό έδαφος –το οποίο έχει επίσημα χαρακτηρίσει « στρατηγικό βάθος του Ισραήλ» – ως ορμητήριο για τον πόλεμο, να δώσει πολεμικά πλοία και άλλα πολεμικά μέσα, καθιστώντας τη χώρα συνυπεύθυνη στα εγκλήματα πολέμου. Από την άλλη ο ελληνικός λαός, παρά την καταιγιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ, από γνώση, αίσθηση της Ιστορίας, πείρα κι ένστικτο, τάσσεται σταθερά στη σωστή πλευρά της ιστορίας, υποστηρίζοντας το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στη ζωή και την υπεράσπιση της ίδιας του της ύπαρξης με όλα τα νόμιμα και δίκαια μέσα που αναγνωρίζει η ιστορία απέναντι στον κατακτητή, τη γενοκτονία, τον εποικισμό, την εθνοκάθαρση.
Όταν μιλώ για τη Γάζα σκέφτομαι την κτηνωδία της σιωνιστικής αποικιοκρατίας, τη βαρβαρότητα του εποικισμού, τον ξεριζωμό των προσφύγων, τις συστηματικές δολοφονίες κυρίως των παιδιών, τις ξέχειλες φυλακές από κρατούμενους με ειδικούς νόμους, ειδικά δικαστήρια και φύλακες βασανιστές.
Όμως πάνω από όλα σκέπτομαι τη Γάζα κι ολόκληρη την Παλαιστίνη που με το όπλο στο χέρι και τον μαζικό παλλαϊκό αγώνα γραφεί ξανά μια από τις πιο μεγαλειώδεις σελίδες στην ιστορία των απελευθερωτικών αγώνων των λαών, και πολέμα για την ελευθερία όλων των λαών. Κι αυτή είναι η πιο μεγάλη ελπίδα στον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα, στην πάλη για να έρθει η εποχή του Ανθρώπου.
Δημήτρης Κουφοντίνας
