Νεφροπαθής τελικού σταδίου που υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση, ο Μιχάλης Νικηφορίδης, φιλόλογος της Σχολή Μωραΐτη και μέλος του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ, απευθύνει αγωνιώδη κραυγή από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται με κορωνοϊό. «Το Υπουργείο Παιδείας με εγκατέλειψε, αναγκάζοντάς με εδώ και εβδομάδες να παίζω τη ζωή μου κορώνα-γράμματα…» υπογραμμίζει σε επιστολή που έδωσε στη δημοσιότητα η ΟΙΕΛΕ, καταγγέλλοντας ότι αν και ανήκει σε ευπαθή ομάδα, υποχρεωνόταν να διδάσκει μέσα στην τάξη, υποβάλλοντας τον εαυτό του σε τεράστιο κίνδυνο.
Στην επιστολή του, ο εκπαιδευτικός υπογραμμίζει ότι σε αντίθεση με πέρυσι, από την αρχή αυτής της σχολικής χρονιάς, το υπουργείο Παιδείας δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία για την προστασία των εκπαιδευτικών που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες παρά τις επαναλαμβανόμενες επιστολές διαμαρτυρίας από όλες τις Ομοσπονδίες και τους συλλόγους όλων των βαθμίδων, δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
«Με μόνη δικαιολογία τον εμβολιασμό και τα σελφ τεστ υπέβαλε τους εκπαιδευτικούς σε δοκιμασία επιβίωσης» επισημαίνει, τονίζοντας ότι είναι «άδικο, αθέμιτο και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα να δουλεύει κάποιος με σοβαρά προβλήματα υγείας ή και αναπηρία και να υποχρεώνεται να κινδυνεύει, επειδή το αρμόδιο Υπουργείο δεν του αναγνωρίζει ότι είναι σαφώς πιο ευάλωτος από έναν υγιή συνάδελφο του».
Ο Μι. Νικηφορίδης χαρακτηρίζει «αναξιοπρεπές» το να ζητούν οι πολίτες το αυτονόητο και σημειώνει ότι ενώ η κατεύθυνση των μέτρων που προωθούνταν κάθε φορά ήταν η προστασία των ευπαθών ομάδων, οι εκπαιδευτικοί προφανώς εξαιρούνται καθώς «μπαίνουν σε τάξεις 40 τμ με 28-29 μαθητές που στην πλειονότητά τους δεν είναι εμβολιασμένοι».
Η επιστολή του εκπαιδευτικού, που δημοσιοποίησε η ΟΙΕΛΕ
«Έχουμε διανύσει κάτι λιγότερο από έξι περίπου μήνες μαθημάτων αυτή τη σχολική χρονιά και το Υπουργείο Παιδείας δεν έλαβε καμία πρωτοβουλία για την προστασία των εκπαιδευτικών που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, παρά τις επαναλαμβανόμενες επιστολές διαμαρτυρίας από όλες τις Ομοσπονδίες και τους συλλόγους όλων των βαθμίδων, δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Να θυμίσω ότι η Υπουργός Παιδείας την περσινή σχολική χρονιά στο πλαίσιο των μέτρων για την αντιμετώπιση του COVID-19 συνυπέγραψε ΚΥΑ η οποία προέβλεπε ότι οι ευπαθείς ομάδες των εκπαιδευτικών, που έχουν τις προϋποθέσεις, θα έπρεπε-με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού τους- να μην προσέρχονται στο σχολείο τους, αλλά να εκτελούν τα καθήκοντα τους από το σπίτι για λόγους προστασίας.
Αναρωτιέται κανείς τι άλλαξε σε διάστημα ενός χρόνου (και ενώ τα κρούσματα έχουν πολλαπλασιαστεί) και το Υπουργείο δεν έκανε τίποτε αυτή τη φορά για να προστατεύσει τους εκπαιδευτικούς που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Αντιθέτως, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Με μόνη δικαιολογία τον εμβολιασμό και τα σελφ τεστ υπέβαλε τους εκπαιδευτικούς σε δοκιμασία επιβίωσης. Και εδώ πρέπει να επισημάνω ότι είναι άδικο, αθέμιτο και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα να δουλεύει κάποιος με σοβαρά προβλήματα υγείας ή και αναπηρία και να υποχρεώνεται να κινδυνεύει, επειδή το αρμόδιο Υπουργείο δεν του αναγνωρίζει ότι είναι σαφώς πιο ευάλωτος από έναν υγιή συναδελφο του.
Πόσο αναξιοπρεπές είναι άλλωστε να ζητάς το αυτονόητο από την πολιτεία ενώ αντιμετωπίζεις παρά πολλές δυσκολίες καθημερινά με το πρόβλημα υγείας σου, την ίδια στιγμή που το σύνθημα για τα μέτρα που προωθούνταν κάθε φορά ήταν, κατά βάση, η προστασία των ευάλωτων, ευπαθών συμπολιτών μας. Προφανώς όμως εξαιρουμένων των εκπαιδευτικών που μπαίνουν σε τάξεις 40 τμ με 28-29 μαθητές που στην πλειονότητά τους δεν είναι εμβολιασμένοι. Βεβαίως, και αυτοί που είναι πλήρως εμβολιασμένοι μπορούν κάλλιστα να μεταφέρουν αλλά και να κολλήσουν τον ιό. Μπορώ να το επιβεβαιώσω από πρώτο χέρι καθώς είμαι μια τέτοια περίπτωση, εμβολιασμένος και με τις τρεις δόσεις. Επίσης, λόγω της αναπηρίας μου ήμουν προσεκτικός και τηρούσα σχολαστικά τις οδηγίες. Ωστόσο, ούτε τα σελφ τεστ αλλά ούτε και τα ράπιντ τεστ έδειχναν ότι είμαι θετικός παρά μόνο το μοριακό, όταν πλέον είχα συμπτώματα και αναγκάστηκα να νοσηλευτώ.
Προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμος, πέρα από τον αγώνα που δίνω να αναλάβω δυνάμεις και να ξεπεράσω το πρόβλημα, όσο σκέφτομαι όσους εκπαιδευτικούς είναι στην ίδια θέση με μένα, όμως αγανακτώ. Γνωρίζω συναδέλφους που σκέφτονται ακόμα και την παραίτηση, φοβούμενοι ότι με αυτές τις προϋποθέσεις θα είναι σχεδόν απίθανο να μην νοσήσουν.
Δεν μου αρέσει να κάνω μικροπολιτική ούτε να καταφεύγω σε κραυγές λαϊκισμού κι αυτό το ξέρουν όσοι με γνωρίζουν καλά. Άλλωστε όταν κείτεσαι στο κρεβάτι του νοσοκομείου με κορωνοϊό κι ένα βαρύτατο υποκείμενο νόσημα, δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Όμως δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι το Υπουργείο Παιδείας με εγκατέλειψε, αναγκάζοντάς με εδώ και εβδομάδες να παίζω τη ζωή μου κορώνα-γράμματα…
Εύχομαι υγεία σε όλες και όλες τις συναδέλφους, ιδίως σε όσες και όσους βρίσκονται στη δύσκολη θέση να ανήκουν σε ευπαθή ομάδα, και απευθύνω έκκληση στους αρμόδιους, αν έχει απομείνει ίχνος ανθρωπιάς και ευαισθησίας, να αναθεωρήσουν…
Μιχάλης Νικηφορίδης
Μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ
Νεφροπαθής τελικού σταδίου»
