Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κλιμακώνει ραγδαία τη σύγκρουση ανάμεσα στον Ευρωατλαντικό και τον Ρωσικό Ιμπεριαλισμό, διαμορφώνοντας σκηνικό γενικευμένου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Ως πόλεμος για την κατάκτηση αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής, ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και καμιά έκβαση του δεν μπορεί να εκπληρώσει το δίκιο κανενός λαού.
Από τη μια, το καθεστώς του Κιέβου αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και στην προσπάθεια περικύκλωσής της. Στην ουσία γι αυτόν ακριβώς το σκοπό συγκροτήθηκε από την ΕΕ και τις ΗΠΑ το 2014, με το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν, και μια τέτοια πολιτική υλοποίησε τα επόμενα χρόνια προχωρώντας σε μαζικές εκκαθαρίσεις ρωσόφωνων πληθυσμών στην Α. Ουκρανία και επιχειρώντας να μπει στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη η Ρωσία, μια αδυσώπητη ιμπεριαλιστική μηχανή, που φιλοδοξεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία και διευρύνοντας την ζώνη επιρροής της, να γίνει αυτό που ήταν ο ιστορικός της πρόγονος, η Τσαρική Ρωσία: παγκόσμια υπερδύναμη και μια απέραντη φυλακή των λαών.
Οι λαοί της Ουκρανίας δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Όπως η ιστορία της ταξικής πάλης έχει – συχνά με πολύ οδυνηρό τρόπο- καταδείξει, και το παράδειγμα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνει απόλυτα, η πρόσδεση στο άρμα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλισμού, το μόνο που μπορεί να φέρει για τους λαούς είναι πολέμους και καταστροφές. Παρά τις τρομακτικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι λαοί της Ουκρανίας, μοναδικός όρος για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους απέναντι στη μέγγενη του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των εθνικισμών που απειλούν να τους συνθλίψουν, είναι η αυτοτελής διεθνιστική, πολιτική και ταξική οργάνωση και πάλη.
Κι αν δεν θέλουμε -την ώρα που οι βόμβες και οι πύραυλοι πέφτουν σε κατοικημένες περιοχές-κάτι τέτοιο να ακούγεται εκ μέρους μας σαν ευχολόγιο ή σαν μια ανέξοδη ρητορεία, άλλος δρόμος από την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και την δυναμική αντιπολεμική κινητοποίηση δεν υπάρχει. Ειδικά για τους λαούς και τα κινήματα των χωρών που λαμβανουν ενεργό ρόλο στη σύγκρουση στην Ουκρανία κάτι τέτοιο αποτελεί ηθικό και πολιτικό χρέος.
Για το εγχώριο ανταγωνιστικό κίνημα, αυτό πρακτικά σημαίνει σύγκρουση με τις βασικές στρατηγικές της ελληνικής αστικής τάξης και του κράτους της, με τις στρατηγικές εκείνες δηλαδή που εμπλέκουν ενεργά την Ελλάδα στον πόλεμο και απειλούν ταυτόχρονα να μετατρέψουν την εργατική τάξη και το λαό της σε κρέας για τα κανόνια των διασταυρούμενων πυρών των ιμπεριαλιστών.
Σύγκρουση με τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με την μετατροπή τη χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατϊκή βάση και κόμβο μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη, με τις μπίζνες που στήνει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο για την μεταφορά αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. Σύγκρουση με τη συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους άξονες με το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ, την αποστολή πολεμικού υλικού ή και δυνάμεων στην Ουκρανία όπως ήδη έχει συμβεί στην Σαουδική Αραβία.
Το σύνθημα ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ που πρέπει να ακουστεί πάνδημα στη χώρα συνδέεται οργανικά με αυτές τις στοχεύσεις και μαζί οριοθετούν στην παρούσα στιγμή τα αντίπαλα ταξικά μέτωπα και τις αντίπαλες ταξικά στρατηγικές: από τη μια το μέτωπο της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, το μέτωπο της ζωής, της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της προόδου και από την άλλη το μέτωπο του ελληνικού κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το μέτωπο του πολέμου, της φτώχειας, της καταστολής, της φασιστικοποίησης, της πολιτιστικής και αξιακής παρακμής.
Αυτή η ιστορικού χαρακτήρα αντίθεση για την ελληνική κοινωνία θέτει σήμερα πιο εμφατικά από ποτέ την ανάγκη επαναστατικής υπέρβασης της.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ – ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ:
ΑΘΗΝΑ 19.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ & ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 19.00 ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ – ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ
Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ών
