Οι αστυνομικοί πυροβολισμοί το μεσημέρι της Τετάρτης 5/4 έξω από την ΑΣΟΕΕ αποτελούν ξεκάθαρες απόπειρες ανθρωποκτονίας, που επιβεβαιώνουν ότι οι κρατικές κυβερνητικές πολιτικές που επωάζουν αστυνομικές δολοφονίες- και ο συνακόλουθες επιχειρησιακές κατευθύνσεις εντός της ΕΛΑΣ που τις εξειδικεύουν- όχι μόνο παραμένουν ενεργές αλλά ενισχύονται. Η ανεξέλεγκτη βία των μηχανισμών καταστολής, βία που αναβαθμίζεται για να ανακόψει οποιαδήποτε εξεγερτική προοπτική και συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, αποτελεί πια την μόνη διέξοδο για ένα σύστημα που δεν εξασφαλίζει ούτε τις βασικές ανάγκες για την κοινωνική πλειοψηφία.
Η δικαιολογία του εγκλωβισμού αποτελεί νομιμοποιητική βάση για το ενδεχόμενο κρατικής δολοφονίας. Αφού είναι σαφές για μια ακόμα φορά ότι δεν κινδύνεψε η ζωή του αστυνομικού που πυροβόλησε αλλά οι ζωές εκείνων που πραγματοποίησαν την επίθεση, οι ζωές εκείνων που μέρα μεσημέρι επέστρεφαν από την εργασία τους, των φοιτητών που σχολούσαν από τα μαθήματα τους και των μεταναστών που περίμεναν στις στάσεις της Πατησίων το λεωφορείο. Όπως ξεκάθαρο είναι στην κοινωνική μνήμη ότι ουδέποτε οι κρατικές δολοφονίες εμπεριείχαν το στοιχείο της αυτοάμυνας αλλά διαχρονικά αποτέλεσαν κινήσεις ισχύος, εξουσιομανίας και επίδειξη έμπρακτης ισχύος και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής. Φυσικά το ίδιο δεν ισχύει για τους από τα κάτω. Για όλους και όλες εμάς που βιώνουμε την αστυνομική κτηνωδία και βαρβαρότητα στο πετσί μας. Κάθε φορά που μας εγκλωβίζουν σε μια διαδήλωση και τα γκλοπ ανεβοκατεβαίνουν στα κεφάλια μας, κάθε φορά που γινόμαστε αποδέκτες/ ριες σεξιστικών επιθέσεων μέχρι και βιασμών στα Α.Τ τους. Η αντίσταση για την υπεράσπιση της σωματικής ακεραιότητας και αξιοπρέπειας μας βαφτίζεται αντίσταση κατά της αρχής και τιμωρείται από τον ποινικό κώδικα.
Αυτό που επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά είναι η δημιουργία συστημικού μηχανισμού διαμορφωμένου στα πρότυπα του παρακράτους, έτοιμου να τσαλαπατήσει κάθε ίχνος αλήθειας ώστε να αναβαθμίσει την επίθεση και να νομιμοποιήσει τα αστυνομικά πυρά. Ώστε να μετατρέψει τον θύτη σε θύμα. Μηχανισμού που σταδιακά αναβαθμίζεται και εξελίσσεται ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας. Έτσι μια επίθεση με πέτρες εναντίον ενός περιπολικού παρουσιάστηκε μέσα σε λίγα λεπτά σε ένα έκτακτο δελτίο που αναφερόταν σε έναν εγκλωβισμένο οδηγό που δέχτηκε βροχή από μολότοφ. Όπως στην πρόσφατη απόπειρα δολοφονίας νεαρού από οδηγό γερανού της ΕΛ.ΑΣ κατά την διάρκεια της απεργίας στις 16 Μάρτη που παρουσιάστηκε σαν απαραίτητος ελιγμός για τον απεγκλωβισμό του οχήματος.
Ο φόβος ακινητοποιεί. Ο συγκεκριμένος μπάτσος όπως και οι συνάδελφοι του που τα τελευταία χρόνια επιδίδονται σε δολοφονίες εν ψυχρό είναι απλώς φασίστες με στολή που αξιοποιούν την πολιτική συγκυρία της ατιμωρησίας και της επιβράβευσης ώστε να πραγματοποιούν χωρίς κανένα κόστος τις δολοφονικές τους επιθέσεις. Πρόκειται για εκπαιδευμένους και αδίστακτους μπάτσους που μόνο εμπειρίας δεν στερούνται. Αυτό αποδεικνύει και το τελευταίο περιστατικό έξω από την ΑΣΟΕΕ οπού ο αστυνομικός τράπηκε σε φυγή με χαρακτηριστική ευκολία πυροβολώντας και οδηγώντας ταυτόχρονα. Το αποδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες που συνέβησαν σε καθεστώς ήρεμης ψυχικής κατάστασης χωρίς να απειλείται η σωματική ακεραιότητα κανενός.
Σήμερα επιχειρείται να εμπεδωθεί ως κανονικότητα το ενδεχόμενο της κρατικής δολοφονίας ενός νέου έξω από μια πανεπιστημιακή σχολή. Ειδικά εάν αυτή η νέα δεν είναι «αθώα» αλλά έχει πετάξει μια πέτρα εναντίον ενός αστυνομικού. Τα « πανικοβλημένα» δελτία των ειδήσεων με την γκεμπελίστικη επαναληψιμότητα σε πλάνα και προπαγάνδα αυτό επιχειρούν να εμπεδώσουμε. Επιχειρείται ο αστυνομικός να μετατραπεί στον απόλυτο κυρίαρχο, σε σύμβολο καθολικού κύρους και σεβασμού από μια κοινωνία υπηκόων που απλώς θα πειθαρχεί δουλικά στις προσταγές του. Επιχειρείται η αδιαμαρτύρητη άσκηση του μονοπωλίου της βίας πάνω στα σώματα μεταναστριών, διαδηλωτών, φυλακισμένων και παιδιών όπως η περίπτωση της 12χρονης που απειλείται η ζωή της πλέον και με τον νόμο.
Το οικονομικό πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο δεν βάλλονται από τα σπρέι στους τείχους και την δράση του φοιτητικού κινήματος και των αναρχικών, δεν απειλούνται από τους τεμπέληδες φοιτητές και τους μικροπωλητές φτωχοδιάβολους. Δεν απειλούνται από το άσυλο και την «ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς». Τα δημόσια πανεπιστήμια απειλούνται από τις επιχειρούμενες ιδιωτικοποιήσεις τους, την υποβάθμιση των πτυχίων, την εγκατάλειψη τους, τις σφαίρες της αστυνομίας, την κατάργηση του ασύλου, τους διάφορους καθηγητές με τις παιδοβιαστικές ορέξεις τους και τις σχέσεις τους με την τοκογλυφία. Τα πανεπιστήμια μαστίζονται από τις αντικοινωνικές συμμορίες και τα κυκλώματα ναρκωτικών που συνεργάζονται με την αστυνομία και προκαλούν τρόμο στους φοιτητές αποδεικνύοντας στην πράξη ότι Κράτος και παρακράτος δουλεύουνε μαζί.
Μόνη μας διέξοδος απέναντι στις δολοφονικές επιθέσεις του κεφαλαίου, της αστυνομίας και των φασιστών η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης των καταπιεσμένων σε μια κατεύθυνση σταδιακής αποδέσμευσης της σχέσης εμπιστοσύνης κράτους – κοινωνίας και στην ανάπτυξη κοινωνικών δεσμών κοινωνικής αυτοοργάνωσης, ταξικής αλληλεγγύης και λαϊκής αυτοάμυνας ικανών να ισχυροποιήσουν το επαναστατικό πρόταγμα στην πράξη.
