Στις 21 Ιανουαρίου 2022 στην Ούντινε της Βορειοανατολικής Ιταλίας, ο δεκαοχτάχρονος μαθητής λυκείου Lorenzo Parelli, χάνει την ζωή του από μια τεράστια σιδερένια δοκό ενώ δουλεύει σε ένα εργοστάσιο χαλυβουργίας. Ο Λορέντζο δούλευε στο συγκεκριμένο εργοστάσιο ως μέρος της λεγόμενης “alternanza scuola-lavoro” (σχολείο-εργασίας), ένα νομοσχέδιο που εισήχθη με τη σχολική μεταρρύθμιση του 2015 από την τότε κυβέρνηση του PD (Partito Democratico, Δημοκρατικού Κόμματος) με επικεφαλής τον Ρέντσι, το οποίο εισήγαγε ως αναγκαστικό όρο για την ολοκλήρωσης του κύκλου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, την ετήσια και άνευ αποδοχών πρακτική άσκηση σε εταιρείες. O σκοπός του εν λόγω νομοσχεδίου δεν είναι άλλος, από το να εισάγει τους νεαρούς μαθητές σε λογικές πειθάρχησης και υποταγής μέσω της εργασίας, παρέχοντας παράλληλα μια μεγάλη μάζα δωρεάν εργατικού δυναμικού σε εργοστάσια και εταιρείες. Το εν λόγω νομοσχέδιο που αναπτύχθηκε και υλοποιήθηκε από το κράτος και την Confindustria (ιταλικός ΣΕΒ) είχε εξαρχής προκαλέσει διαμαρτυρίες και αποχή από τα μαθήματα από τις σχολικές συλλογικότητες, οι οποίες ωστόσο δεν κατάφεραν να μπλοκάρουν και να αποσύρουν το νομοσχέδιο.
Όμως μετά τον θάνατο του Λορέντζο, ένα κίνημα που για χρόνια πέραν από ελάχιστες εξαιρέσεις φαινόταν αδρανές, ξαφνικά ξύπνησε. Από την επομένη του θανάτου του νεαρού μαθητή, πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις έλαβαν χώρα σε πολλά σχολεία της Ιταλίας για να διαμαρτυρηθούν για το εν λόγω νομοσχέδιο και να τιμήσουν τη μνήμη του Λορέντζο. Την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου μέρα πανιταλικών δράσεων για το εν λόγω ζήτημα, χιλιάδες μαθητές βγήκαν στους δρόμους στις μεγαλύτερες ιταλικές πόλεις. Η αστυνομία, πιθανώς υποτιμώντας την κατάσταση, αποφάσισε να καταστείλει τις διαδηλώσεις χτυπώντας εν ψυχρώ τους μαθητές με σκοπό να μην επιτρέψει τις πορείες να ξεκινήσουν στο Τορίνο, τη Ρώμη και το Μιλάνο. Μια κίνηση που γύρισε μπούμερανγκ, με τις εικόνες της αστυνομικής βίας να κάνουν τον γύρο του διαδικτύου προκαλώντας μια διευρυμένη αγανάκτηση δημιουργώντας ένα πραγματικό πολιτικό γεγονός, με αποτέλεσμα οι μαθητικές κινητοποιήσεις να αναζωπυρώνονται και να αποκτούν μια νέα δυναμική.
Ένα κύμα καταλήψεων των λυκείων άρχισε να λαμβάνει χώρα, ειδικά στο Τορίνο και τη Ρώμη, ενώ παράλληλα άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα τοπικά και εθνικά δίκτυα μαθητικών συλλογικοτήτων σε μια προσπάθεια καλύτερου συντονισμού και δημιουργίας διαδηλώσεων και των εκδηλώσεων. Την εβδομάδα που ακολούθησε την επίθεση της αστυνομίας σε όλες τις πόλεις οι μαθητές κατέβηκαν στον δρόμο ακόμα πιο μαζικά, με την αστυνομία αυτή τη φορά να επιλέγει μια πιο διακριτική στάση θέλοντας να αποφύγει νέες ανεπιθύμητες εξελίξεις, μην αντιδρώντας στην ρίψη μπογιών σε διάφορα κεντρικά θεσμικά κτίρια (όπως η περίπτωση της Confindustria στο Τορίνο) ή μην αντιδρώντας σε προκλήσεις των διαδηλωτών (όπως όταν στη Ρώμη μια ομάδα μαθητών επιτέθηκε σε μια ομάδα μπάτσων με πυροτεχνήματα). Στην συγκεκριμένη περίοδο μέσω των διαφόρων συζητήσεων και κοινών δράσεων μεταξύ των μαθητών το εν λόγω κίνημα αποκτά συνείδηση, διευρύνοντας το μέτωπο των διεκδικήσεων του. Έτσι παράλληλα με το αίτημα για κατάργηση του συστήματος της “alternanza scuola lavoro”, αρχίζουν να αναδύονται μια σειρά από κριτικές στο σχολικό σύστημα στο σύνολό του, με μια οπτική, προφανώς, και στην κρατική διαχείριση της πανδημίας του Covid-19 εντός των σχολείων.
Εντός ενός ήδη τεταμένου περιβάλλοντος, με τον υπουργό Παιδείας να βρίσκεται σε δυσχερή θέση και να δηλώνει ότι ίσως η “alternanza scuola lavoro” «πρέπει να αναθεωρηθεί» λαμβάνει χώρα άλλο ένα τραγικό περιστατικό. Τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου, ο 16χρονος Τζουζέπε Λενότσι χάνει την ζωή του σε τροχαίο ατύχημα εν ώρα εργασίας, σε μια επιχείρηση στην οποία δούλευε εντός του πλαισίου της “alternanza scuola-lavoro”. Ο υπουργός, αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα του γεγονότος, προσπαθεί αμέσως να προλάβει να συμμαζέψει την κατάσταση, προσπαθώντας να αποσιωπήσει την είδηση και να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Όμως η οργή των μαθητών από αυτό το σημείο και μετά μόνο αυξάνεται, με τις σχολικές καταλήψεις να πολλαπλασιάζονται (μόνο στο Τορίνο υπάρχουν περισσότερα από 30 κατειλημμένα σχολεία και δεκάδες άλλα υπό «αυτοδιαχείριση» – υπό αυτοδιαχείριση υπό την έννοια πως δεν είναι κατειλημμένα αλλά σε κάθε περίπτωση δεν γίνονται μαθήματα και λαμβάνουν χώρα μόνο συνελεύσεις μαθητών), ενώ παράλληλα εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις λαμβάνουν χώρα σε πολλές πόλεις.
Αύριο, Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου, έχει προγραμματιστεί πανιταλική ημέρα δράσεων με πορείες στις μεγαλύτερες ιταλικές πόλεις. Ο υπουργός εσωτερικών δήλωσε ότι οι μηχανισμοί ασφάλειας θα είναι εντυπωσιακοί. Έτσι αναμένουμε με ανυπομονησία το τι θα συμβεί στις ιταλικές πλατείες, ειδικά στο Τορίνο και τη Ρώμη που αναμένονται οι πιο δυναμικές κινητοποιήσεις.
