Σύνοδος των Ευρωπαϊκών Χωρών του Νότου (ΕUMED 9) στη Βαλέτα: Κλιμάκωση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και αθρόα κεφαλαιακή ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στο όνομα της «αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης»
Πραγματοποιείται σήμερα στη Βαλέτα της Μάλτας, η Σύνοδος των Ευρωπαϊκών Χωρών του Νότου με τη συμμετοχή της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ελλάδας, της Κροατίας, της Σλοβενίας, της Μάλτας και της Κύπρου. Σημειώνουμε ότι η ΕUMED αποτελεί ένα είδος συντονιστικού εντός της ΕΕ των χωρών της Μεσογείου, που συγκροτήθηκε το 2013 για την καλύτερη αντιμετώπιση των ζητημάτων που άπτονται της μετανάστευσης από την Αφρική και τη Μ. Ανατολή, ενώ είχε κεντρικό ρόλο στη συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας.
Στο φόντο των διαδοχικών πολύνεκρων ναυαγίων με πρόσφυγες και μετανάστες στη Μεσόγειο και του νέου status quo που διαμορφώνεται στην αφρικάνικη Ήπειρο -και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ για το νέο Σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο όσο και αυτή μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας για το μεταναστευτικό-, η ατζέντα της συνόδου θα έχει ως άξονες «τη φύλαξη των συνόρων και τη στήριξη των χωρών πρώτης γραμμής σε μια συγκυρία κατά την οποία αυξάνονται οι ροές, αλλά και την εξωτερική διάσταση του μεταναστευτικού που αφορά τον συντονισμό και τη συνεργασία με τις τρίτες χώρες». Κάτι που μεθερμηνεύεται ασφαλώς σε ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση των πάσης φύσεως κατασταλτικών πολιτικών αποτροπής, όπως επίσης και σε ένταση της παρεμβατικής πολιτικής στις χώρες της Αφρικής στο όνομα της καταπολέμησης των κυκλωμάτων των διακινητών και της ανάγκης εκ νέου συγκρότησης ζωνών ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών εντός των ηπείρου. Θυμίζουμε ότι δύο χώρες που διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλο ως προς αυτό, το Σουδάν και ο Νίγηρας, έχουν προσφάτως, ύστερα από στρατιωτικά πραξικοπήματα, αποστοιχιστεί από το πλαίσιο της ευρωπαϊκής και γαλλικής αποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού.
Σε ότι αφορά το ζήτημα της διαχείρισης και της αντιμετώπισης, τόσο των πρόσφατων μεγάλων καταστροφών από πυρκαγιές και πλημμύρες σε Ελλάδα, Ιταλία, και Ισπανία, όσο όμως και των μελλοντικών, αυτό που τονίζεται είναι «η ανάγκη εκπόνησης μιας συνολικής στρατηγικής απάντησης της Ε.Ε., που θα αφορά την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών», μέσα από τη αύξηση των κοινοτικών κονδυλίων και την ενίσχυση του ταμείου Αλληλεγγύης και του Αγροτικού Αποθεματικού της ΕΕ. Κάτι που πρακτικά θα σημάνει νέους πακτωλούς ζεστού χρήματος προς τα κατασκευαστικά και ενεργειακά μονοπώλια της ΕΕ, που θα αναλάβουν τα έργα. Αυτό κρύβεται ουσιαστικά πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο «αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης», χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε ότι η ίδια η κλιματική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους καπιταλιστικούς, αφού δεν αποτελεί κάποιο εξωγενές –και άρα πρόσκαιρο – γνώρισμα του σύγχρονου καπιταλισμού, αλλά αναπόφευκτο σύμπτωμα του και ταυτόχρονα όρος αντιμετώπισης της συνολικής του κρίσης, ένα, όπως γράφαμε σε παλιότερο σημείωμα, «τυπικό δείγμα της αξεπέραστης αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση του αποτελέσματος της, που νομοτελειακά θα γίνει ακόμα πιο έντονη τα χρόνια που ακολουθούν».
Αξίζει τέλος να σημειώσουμε ότι στο περιθώριο της συνόδου θα υπάρξει συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με το Γάλλο Πρόεδρο Μακρόν για διμερείς σχέσεις και περιφερειακά ζητήματα, συνάντηση στην οποία η ελληνική πλευρά προσδοκά πολλά στην προσπάθεια της να προωθήσει τη θέση της στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, διαμέσου των επιθετικών πολιτικών του γαλλικού ιμπεριαλισμού.
